Κιν/φος

Το καλοκαίρι μπαίνει με τον πιο επίσημο τρόπο και το Netflix φέρνει νέες σειρές και ολόφρεσκες σεζόν αγαπημένων προγραμμάτων τον Ιούνιο.

Η ψηφιακή πλατφόρμα, που πασχίζει να καλύψει το κενό που άφησε πίσω της η πανδημία του κορωνοϊού, έχει προγραμματίσει για τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού τουλάχιστον δύο «massive hits» για να αποζημιώσει τους συνδρομητές του.

Τρία Μέτρα πάνω από τον Ουρανό: Σεζόν 2 (03/6/2021)
Το καλοκαίρι έφτασε ξανά και ενώ πολλές σχέσεις άλλαξαν τον τελευταίο χρόνο, αυτή η παρέα συνειδητοποιεί ότι κάποια φλερτ είναι απλώς ακαταμάχητα.

Πόσα πράγματα μπορούν να συμβούν μέσα σε έναν χρόνο; Πολλά, ιδίως αν είστε νέοι όπως οι πρωταγωνιστές του Τρία Μέτρα πάνω από τον Ουρανό. Είναι ξανά καλοκαίρι, η Σάμερ, ο Έντο και η Σοφία περνούν τις τελικές εξετάσεις και κάνουν σχέδια για το μέλλον, ο Άλε είναι στην Ισπανία και ζορίζεται με την επιστροφή του στην πίστα και τη νέα του ερωμένη Λόλα, ενώ ο Ντάριο ψάχνει να βρει ποιον δρόμο θα διαλέξει.

Όλοι ανακαλύπτουν τι σημαίνει στ' αλήθεια να μεγαλώνεις. Αυτό το καλοκαίρι όμως θα μιλήσει κυρίως για τον έρωτα: αυτό το βασανιστικό και εκστατικό συναίσθημα που νιώθουμε ότι μας ονειρεύονται, μας επιθυμούν, μας φοβούνται που τελικά πραγματοποιείται και, για ακόμη μια φορά συνοδευόμενο από ένα συναρπαστικό σάουντρακ, θα βάλει τις καρδιές των πρωταγωνιστών απέναντι από νέες προκλήσεις.

Feel Good: Σεζόν 2 (04/6/2021)
Η περίπλοκη ερωτική σχέση της Μέι και της Τζορτζ συνεχίζεται, καθώς η Μέι παλεύει να συμφιλιωθεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος ενώ η Τζορτζ προσπαθεί να ξαναφτιάξει το παρόν της. Θα μπορέσουν να ωριμάσουν μαζί ή θα προχωρήσουν χώρια.

Προσπαθώντας να τα ξαναβρεί με την Τζορτζ –και τον εαυτό της– μετά την υποτροπή της στο τέλος του πρώτου κύκλου, η Μέι καταλαβαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν της για να προχωρήσει.

Sweet Tooth: Σεζόν 1 (04/6/2021)
Μια νέα ριψοκίνδυνη περιπέτεια σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, προτείνει τον Ιούνιο το Netflix. Δέκα χρόνια μετά το χάος που προκάλεσε η «Μεγάλη Κατάρρευση» στον κόσμο και οδήγησε στη μυστηριώδη εμφάνιση υβριδικών, δηλαδή μωρών που γεννιούνται μισοί άνθρωποι και μισοί ζώα. Αβέβαιοι για το αν τα υβριδικά είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα του ιού, πολλοί άνθρωποι τα φοβούνται και τα κυνηγούν.

Ζώντας για μια δεκαετία αποκλεισμένο στο ασφαλές σπίτι του στο δάσος, το άβγαλτο υβριδικό αγόρι-ελάφι Γκας (Κρίστιαν Κόνβερι) γίνεται αναπάντεχα φίλος με τον μοναχικό περιπλανώμενο Τζέπερντ (Νόνσο Ανόζι). Μαζί ξεκινούν μια απίθανη περιπέτεια σε όλη την Αμερική που έχει απομείνει, αναζητώντας απαντήσεις για την καταγωγή του Γκας, το παρελθόν του Τζέπερντ και το αληθινό νόημα της πατρίδας.

Η ιστορία τους όμως είναι γεμάτη από αναπάντεχους φίλους και εχθρούς, ενώ ο Γκας γρήγορα μαθαίνει ότι ο απολαυστικός, επικίνδυνος κόσμος έξω από το δάσος είναι πολύ πιο περίπλοκος από αυτό που είχε φανταστεί. Βασισμένο στη σειρά βιβλίων της DC Comics του Τζεφ Λεμίρ, τη διεύθυνση παραγωγής του Sweet Tooth υπογράφουν οι Τζιμ Μικλ, Μπεθ Σουάρτζ, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Σούζαν Ντάουνι, Αμάντα Μπάρελ και Λίντα Μόραν.

Τα Καλύτερα Τηγάνια της Αμερικής: Σεζόν 1 (09/6/2021)
Με πάθος για το φαγητό και όρεξη για διασκέδαση, ο κριτικός Ντέιμ Ντροπς επισκέπτεται τα πιο καυτά μέρη στην Αμερική για τα καλύτερα και πιο φρέσκα τηγανητά πιάτα.

Μια νέα εκπομπή που κινείται στα όρια του ριάλιτι και της αγάπης του Ντροπς, του «Παππού των κριτικών φαγητού» στο YouTube, με το κανάλι του να καταγράφει περισσότερα από 250 εκατομμύρια views. Ο Αμερικανός ταξιδεύει στις ΗΠΑ και ανακαλύπτει τα καλύτερα, καλά κρυμμένα τηγανητά πιάτα σε γωνιές των δρόμων, καλοβαλμένα εστιατόρια και οικιακές κουζίνες.

Loupin: Μέρος 2 (11/6/2021)
Η γαλλική σειρά μυστηρίου που συγκλόνισε τους χρήστες του Netflix σε όλο τον κόσμο επιστρέφει επιτέλους με το δεύτερο μέρος του πρώτου κύκλου. Πλέον, δεν πρόκειται για παιχνίδι.

Η προσπάθεια του Ασάν να εκδικηθεί τον Ουμπέρ Πελεγκρινί έχει καταστρέψει την οικογένειά του. Χωρίς επιλογές, πρέπει να σκεφτεί ένα νέο σχέδιο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο.

Κυνηγημένος από τον Ουμπέρ, ο Ασάν παλεύει να βρει τον Ραούλ, ενώ αποκτά έναν απρόσμενο σύμμαχο, καθώς καταστρώνει ένα σχέδιο για να ξεσκεπάσει τον Ουμπέρ.

Εργαζόμενες Μητέρες: Σεζόν 5 (15/6/2021)
Μια κωμωδία που φαίνεται πως έχτισε το δικό της κοινό στο Netflix επιστρέφει με την πέμπτη παρακαλώ σεζόν. Τέσσερις φίλες και εργαζόμενες γυναίκες που έγιναν πρόσφατα μητέρες έρχονται αντιμέτωπες με τις δυσκολίες και τον παραλογισμό της επιστροφής στη δουλειά, προσπαθώντας παράλληλα να διαχειριστούν την οικογενειακή και ερωτική τους ζωή.

Μαύρο Καλοκαίρι: Σεζόν 2 (17/6/2021)
Οι λάτρεις των σειρών δράσης και φαντασίας περίμεναν τη συνέχεια του Black Summer όσο οι κάτω των 30 στη χώρα μας, να ανοίξει η πλατφόρμα για τον εμβολιασμό τον προσεχή Ιούνιο. Η αμερικανική σειρά που πραγματεύεται μια ακόμη Αποκάλυψη των Ζωντανών Νεκρών επιστρέφει.

Ο χειμώνας έρχεται με νέες προκλήσεις κατά την Αποκάλυψη των ζόμπι, καθώς πανικόβλητοι πτωματοφάγοι και βίαιες πολιτοφυλακές πολεμούν τους νεκρούς και τους απελπισμένους.

Το Δώρο: Σεζόν 3 (17/6/2021)
Μια ακόμη τουρκική παραγωγή που δείχνει πως μπορεί να ανταγωνιστεί με αξιώσεις άλλες σειρές του Netflix. Μετά τον Χακάν τον Προστάτη της Κωνσταντινούπολης, η γειτονική χώρα επιστρέφει με μια ακόμη σειρά φαντασίας και μυστηρίου που διανύει αισίως την τρίτη της σεζόν.

Προσπαθώντας να βρει την κόρη της, την Αντέν, η Ατιγέ αντιμετωπίζει ένα δίλημμα, καθώς σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να εκμεταλλευτούν τις κοσμικές δυνάμεις της Αντέν.

Ελίτ: Σεζόν 4 (18/6/2021)
Η ισπανική σειρά του Netflix με πρωταγωνιστές εφήβους δεν χρειάζεται συστάσεις και έρχεται να μας καθηλώσει για μία ακόμη χρονιά. Γκουθμάν, Σαμουέλ, Ομάρ και Άντερ επιστρέφουν για μια νέα περιπέτεια μυστηρίου.

Ο τρίτος κύκλος του Elite στο Netflix ολοκληρώθηκε, λύνοντας το μυστήριο της δολοφονίας του Πόλο. Λου, Νάντια και Κάρλα, δυστυχώς, αποχαιρέτησαν τους φίλους και τους τηλεθεατές τραβώντας τους δικούς τους δρόμους μακριά από το Λας Ενθίνας.

Ένας αυστηρός διευθυντής και τέσσερις νέοι μαθητές καταφθάνουν στο Λας Ενθίνας και μαζί τους έρχονται νέα ρομαντικά ειδύλλια, έντονες φήμες και ένα ολόφρεσκο μυστήριο.

Η Λίστα Α: Σεζόν 2 (25/6/2021)
Η φιλία και το θάρρος μιας παρέας εφήβων δοκιμάζεται σε ένα μυστηριώδες νησί όπου οι νεκροί δεν πεθαίνουν ποτέ.

Sex/Life: Σεζόν 1 (25/6/2021)
Το Sex/Life είναι η ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου ανάμεσα σε μια γυναίκα, τον σύζυγό της και τον πρώην της, που ρίχνει μια τολμηρή ματιά στη γυναικεία ταυτότητα και επιθυμία.

Η Μπίλι Κόνελι (Σάρα Σάχι) δεν ήταν πάντα μια σύζυγος και μητέρα που ασχολούνταν με τα οικιακά. Προτού παντρευτεί τον στοργικό και αξιόπιστο Κούπερ (Μάικ Βόγκελ) και μετακομίσει στο Κονέκτικατ, η Μπίλι ήταν μια ατίθαση κοπέλα που ζούσε στη Νέα Υόρκη με την κολλητή της τη Σάσα (Μάργκαρετ Οντέτ), που εργαζόταν πολύ και που "έπαιζε" ακόμα πιο πολύ.

Το Sex/Life είναι η ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου ανάμεσα σε μια γυναίκα, τον σύζυγό της και τον πρώην της
Εξουθενωμένη από τη φροντίδα των δύο μικρών παιδιών της και νιώθοντας μια νοσταλγία για το παρελθόν της, η Μπίλι ξεκινάει να γράφει και να φαντασιώνεται τις παθιασμένες στιγμές που πέρασε με τον σέξι πρώην της, τον Μπραντ (Άνταμ Ντίμος), τον χωρισμό με τον οποίο δεν ξεπέρασε ποτέ.

Αλλά όσο περισσότερα θυμάται, τόσο περισσότερο αναρωτιέται πώς έφτασε στο σημείο αυτό — και, μετά, ο σύζυγός της βρίσκει το ημερολόγιό της. Η αλήθεια για το παρελθόν της Μπίλι θα ξεκινήσει μια σεξουαλική επανάσταση στον γάμο της ή θα την οδηγήσει πίσω στη ζωή που νόμιζε ότι άφησε με τον άντρα που την πλήγωσε;

Μαύρος Κεραυνός: Σεζόν 4 (29/6/2021)
Ο Τζέφερσον Πιρς είναι ένας παλαιστής με ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Κάποια χρόνια πριν απέκτησε μια υπεράνθρωπη δύναμη, που του επιτρέπει να συγκεντρώνει και να ελέγχει την ηλεκτρική ενέργεια, με την οποία προσπαθεί να κρατήσει την πόλη του ασφαλή.

Η τέταρτη και τελευταία σεζόν της σειράς φαντασίας του Netflix επιστρέφει. Νιώθοντας τύψεις, ο Τζέφερσον ορκίζεται να αφήσει πίσω του τις ηρωικές στιγμές. Αλλά νέες απειλές και μετάνθρωποι στο Φρίλαντ ωθούν και πάλι όλους τους Πιρς στη μάχη.
Πηγή: iefimerida.gr -

Οι Κόλιν Φερθ και Στάνλεϊ Τούτσι «προκαλούν» συναισθηματικό «Σουπερνόβα»
Από Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλο 

Οι Κόλιν Φέρθ και Στάνλεϊ Τούτσι, μίλησαν μέσω Zoom στο «α» για τη συμμετοχή τους στο συγκινητικό δράμα «Σουπερνόβα» του Χάρι ΜακΚουίν, όπου ενσαρκώνουν ένα ζευγάρι μεσήλικων αντρών οι οποίοι ζουν ευτυχισμένοι μέχρις ότου ο ένας μαθαίνει πως πάσχει από άνοια. Η είδηση τους αφήνει άναυδους, προκαλώντας τους να ζήσουν όσες στιγμές τους απέμειναν έντονα, αλλά και να πάρουν μερικές επίπονες αποφάσεις.

Πώς προετοιμάζεται ένας ηθοποιός για να ενσαρκώσει ένα μεσήλικα άντρα με πρώιμη άνοια και το σύντροφό του ο οποίος καλείται να συμφιλιωθεί με το αναπόφευκτο, διατηρώντας παράλληλα τις ισορροπίες μεταξύ αυθεντικότητας και συναισθηματισμού;
Στάνλεϊ Τούτσι: Ευτυχώς η αυθεντικότητα που αναφέρετε υπήρχε εντός του σεναρίου. Έτσι τα πράγματα ήταν σαφώς ευκολότερα για εμάς. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να αφεθούμε σε όσα μας λέει το κείμενο και να το αφήσουμε να μας κατευθύνει. Με αυτόν τον τρόπο, στα αλήθεια, δε χρειάζεται να προσπαθήσεις για πολλά ως ηθοποιός. Παράλληλα, χάρη στην ενδελεχή έρευνα που είχε κάνει ο Χάρι ΜακΚουίν, μπορέσαμε να μάθουμε εξαιρετικά πολλά και χρήσιμα στοιχεία για το τι σημαίνει να ζεις με άνοια. Ομολογώ πως τα συγκεκριμένα στοιχεία «ξεκλείδωσαν» τις ερμηνείες μας, έπαιξαν τρομερό ρόλο ως προς αυτό. Προσωπικά, με επηρέασαν επίσης σημαντικά τα ντοκιμαντέρ που είδα σχετικά με την ασθένεια, τα οποία ήταν εξαιρετικά επίπονο να τα παρακολουθεί κανείς. Εάν, λοιπόν, τα αθροίσεις όλα αυτά μέσα σου, στο τέλος κρατάς όσα νιώθεις ότι ταιριάζουν καλύτερα στο χαρακτήρα που καλείσαι να ενσαρκώσεις και κατ' επέκταση στην ερμηνεία σου.
Κόλιν Φερθ: Με πρόλαβε ο Στάνλεϊ, θα έδινα την ίδια απάντηση. Θα πρόσθετα, όμως, ότι στη δική μας περίπτωση μάς βοήθησε πάρα πολύ το ότι γνωριζόμαστε φιλικά εδώ και χρόνια. Βέβαια, ένα κομμάτι του εαυτού μου δε θα ήθελε να παραδεχθεί πως βοηθηθήκαμε κατά αυτόν τον τρόπο, διότι στη δουλειά μας τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει ένας φίλος απέναντί σου στο γύρισμα. Απαιτείται από τον ηθοποιό να ανταπεξέλθει δίχως «στηρίγματα», χωρίς να παίζει ρόλο εάν γνωρίζεις ή ακόμα και συμπαθείς το συνάδελφό σου. Οφείλεις να φέρεις εις πέρας την ερμηνεία χρησιμοποιώντας τη φαντασία και τα εργαλεία που βρίσκεις εντός σου. Πάντως, είναι ενδιαφέρον ότι τις φορές που δουλεύω με το Στάνλεϊ νιώθω σα να συντονιζόμαστε στην ίδια συχνότητα. Εν προκειμένω, όταν προετοιμαζόμασταν ακόμα, κάναμε πολλούς αυτοσχεδιασμούς επί ώρες παρόλο που γνωρίζαμε πως όταν θα έφτανε η ώρα του γυρίσματος δε θα είχε καμία σημασία, γιατί πολύ απλά θα ακολουθούσαμε ό,τι έλεγε το σενάριο. Ο λόγος, όμως, που το κάναμε αυτό είναι γιατί πολύ απλά διασκεδάζουμε ο ένας με τον άλλο.

Αν δεν κάνω λάθος, σε κάποια φάση της παραγωγής είχατε αντιστρέψει τους ρόλους σας. Είναι αλήθεια;
Σ. Τ.: Πράγματι, αρχικά είχαμε προσληφθεί για να παίξουμε τους αντίθετους χαρακτήρες. Ωστόσο, συζητώντας με τον Κόλιν κάποια στιγμή εκείνος έριξε την ιδέα της ανταλλαγής. Τότε του εκμυστηρεύτηκα πως κι εγώ το είχα σκεφτεί, παρότι δεν ήμουν σίγουρος γιατί. Έπειτα πήγα στο Χάρι και του το πρότεινα, κίνηση η οποία είμαι βέβαιος πως τον έκανε να σκεφτεί ότι εμείς οι δύο θα του κάνουμε μονίμως τη ζωή δύσκολη. Στην πράξη, φυσικά, τα πράγματα ήταν απλούστερα. Επέλεξε πέντε σκηνές, τις διαβάσαμε όλοι μαζί πρώτα όπως είχαμε επιλεχθεί κι ύστερα όπως το είχαμε εμείς φανταστεί. Αποδείχθηκε κατευθείαν πολύ καλύτερη η χημεία μας με τους διαφορετικούς χαρακτήρες, ήταν προφανές και στα μάτια του Χάρι.
Κ. Φ.: Το χειρότερο από όλα ξέρετε ποιο ήταν; Ότι ο Στάνλεϊ ήταν καλύτερος από εμένα και στους δύο ρόλους. (γέλια) Και μη νομίζετε πως υποκρίνομαι το μετριόφρονα, μιλάω πολύ σοβαρά. Θυμάμαι να σκέφτομαι όταν κάναμε την ανάγνωση: «Σκατά! Δεν έχω καμία δουλειά εδώ, καλύτερα απλώς να φύγω».
Σ. Τ.: Εντάξει υπερβάλλεις, αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια. (γέλια)

Αναρωτιόμουν διαρκώς κατά τη διάρκεια της ταινίας μήπως όταν ένα αγαπημένο ζευγάρι βιώνει μια τόσο επίπονη και ραγδαία εμπειρία δημιουργούνται οι συνθήκες για να αναδυθούν μερικά αφανή στοιχεία του ανθρώπινου χαρακτήρα, τα οποία κιόλας αποδεικνύονται καθοριστικά.
Κ. Φ.: Ναι, πιστεύω πως συμβαίνει αυτό. Έτσι κι αλλιώς, δε νιώθω ότι η αυτογνωσία είναι ένα ταξίδι με τελικό προορισμό. Διαρκώς εξερευνούμε έναν κόσμο ρευστό. Προσωπικά θα τολμούσα να πω ότι ήξερα ποιος πραγματικά είμαι στις δέκα το πρωί, αλλά μία ώρα μετά να έχουν αλλάξει τα πάντα. Καθοριστικές για εμένα είναι οι επιλογές μας, πολύ δε περισσότερο εκείνες οι οποίες αποκτούν μεγαλύτερη επίδραση πάνω μας εν καιρώ και χωρίς να το περιμένουμε.
Σ. Τ.: Οποιαδήποτε ακραία εμπειρία που βιώνεται αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα πάνω μας. Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε μια απώλεια. Είναι αδύνατο να μην αλλάξεις ο ίδιος. Όσο μεγαλώνεις κιόλας αυτό το φαινόμενο γίνεται συχνότερο και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Όταν καλείσαι να εξοικειωθείς μαζί του.

Η ταινία θίγει σε σημαντικό βαθμό και το φόβο της μοναξιάς. Μια ανησυχία που υφάρπαξε πολλούς τον τελευταίο χρόνο, ζώντας σε διαδοχικές καραντίνες και με την απειλή της πανδημίας να είναι μόνιμη. Νιώθετε πως διογκώνεται αυτή η πτυχή του φιλμ με δεδομένη τη συγκυρία στην οποία κυκλοφορεί;
Κ. Φ.: Τα πάντα πλέον μας επηρεάζουν εντελώς διαφορετικά από ότι στο παρελθόν. Σίγουρα κατά τη διάρκεια της ζωής μου δε θυμάμαι να βιώνω κάτι αντίστοιχο ποτέ που να αφορά κιόλας τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ξαφνικά η ευκολία της επαφής, της συνάντησης με κάποιον κατέστη προσωπικό ρίσκο ή ανά περιπτώσεις απαγορεύτηκε πλήρως. Πλέον αρχίζουμε να συνηθίζουμε την ιδέα πως η επικοινωνία γίνεται μέσα από κουτάκια, όπως συζητάμε εμείς τώρα. Είναι αποκαρδιωτικό αυτό. Ελπίζω εάν ποτέ πάψει όλο αυτό, οι άνθρωποι να μη θεωρήσουν ξανά δεδομένο ότι θα μπορούν να συνυπάρχουν άνευ όρων ο ένας κοντά στον άλλο. Κάτι που υπογραμμίζει, αν μη τι άλλο, η ταινία. Και ξέρετε κάτι ακόμα; Τα τελευταία χρόνια οι γονείς παραπονιόμασταν για τα παιδιά που βρίσκονται όλη μέρα πάνω από τα κινητά ή τις κονσόλες τους. Ε, μετά από τους τόσους μήνες μες στο σπίτι, πια εκείνα είναι τα πρώτα που θέλουν όσο τίποτα να βγουν έξω για να συναντηθούν με τους φίλους τους. Να και κάτι θετικό που βγήκε από την πανδημία.
Σ. Τ.: Συμφωνώ απολύτως με τον Κόλιν. Παράλληλα, ούτε η δουλειά μας έχει μείνει ανεπηρέαστη. Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι στη Μαδρίτη για γυρίσματα, έχω ρεπό και κάποιες ώρες ελεύθερου χρόνου, αλλά ούτε μπορώ να βγω από το ξενοδοχείο ούτε να δω την οικογένειά μου. Έτσι υπαγορεύουν τα υγειονομικά μέτρα, των οποίων ομολογώ δεν μπορώ να αφουγκραστώ εντελώς τη λογική τους. Όσα βιώνουμε μάς διαβρώνουν τόσο που αναπόφευκτα μας λείπει ακραία η ανθρώπινη επαφή. Είναι απλούστατα λυπηρό.

Ύστερα από τόσες ταινίες που έχετε γυρίσει, υπάρχουν περιθώρια για να ανακαλύψετε νέα πράγματα στο αντικείμενό σας;
Κ. Φ.: Φυσικά! Στο «Σουπερνόβα» συγκεκριμένα, κάναμε κάτι που σπανίως συμβαίνει στους ηθοποιούς. Δηλαδή οι σκηνές να γυριστούν ακριβώς με τη σειρά που υπάρχει στο σενάριο. Το σύνηθες είναι, για παράδειγμα, η πρώτη μέρα σου στο πλατό να είναι είτε μια έντονα φορτισμένη σκηνή ή ακόμα και το τέλος της ταινίας. Αλλά αυτήν τη φορά ένιωσα πάρα πολύ όμορφα βλέποντας τον τρόπου που μπαίνει κάθε μικρό συστατικό του φιλμ στη θέση του μέρα με τη μέρα.
Σ. Τ.: Όντως έτσι ήταν. Επίσης θα έλεγα ότι για το λόγο αυτό, αλλά και εξαιτίας των αρκετών μεγάλων σε διάρκεια σκηνών -οι οποίες επίσης δε συνηθίζονται στο σινεμά- ένιωθα σα να συμμετέχω σε θεατρική παράσταση. Μου φάνηκε συναρπαστικό σαν εμπειρία.

Άφησα για το τέλος μία από τις δυσκολότερες ερωτήσεις, αφού η ταινία τοποθετείται ξεκάθαρα πάνω στο ζήτημα της επιλογής ενός ατόμου να βάλει τέλος στη ζωή του. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Σ. Τ.: Στηρίζω απόλυτα το δικαίωμα κάποιου να πάρει αυτήν την απόφαση. Πριν από έντεκα χρόνια έχασα την πρώτη γυναίκα μου, την οποία προηγουμένως έβλεπα να υποφέρει για μια τετραετία. Τότε, είχε φτάσει σε ένα απροχώρητο σημείο όπου μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο. Επομένως, πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει ένας άνθρωπος να έχει τη δυνατότητα να βάλει ο ίδιος ένα τέρμα στον πόνο του, όταν πια δεν υπάρχει καμία άλλη λύση.

“Nomadland”: Χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, με ζωή

Ούτε να με θαυμάσετε, ούτε να με λυπηθείτε

Η εξηντάχρονη Φερν έχει χάσει τον σύζυγό της, έχει χάσει τη δουλειά της, έχει χάσει ολόκληρη την πόλη της. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται. Ακούγεται ειρωνικό αλλά είναι αληθινό γεγονός, ότι υπήρχε μια κωμόπολη στη Nεβάδα που ονομαζόταν Εmpire και ότι η συγκεκριμένη αυτοκρατορία στην καρδιά των ΗΠΑ εξαερώθηκε, όταν το 2011 έκλεισε το εργοστάσιο που συντηρούσε την οικονομική ζωή της κοινότητας. Το σπίτι της Φερν ανήκει πλέον σε μια πόλη φάντασμα. Κι ακόμα και αν ήθελε να συνεχίσει να ζει εκεί, δεν έχει το εισόδημα για να το κάνει.

Η Φερν θα κάνει σπίτι της το ειδικά διαμορφωμένο βανάκι της και θα πάρει τους δρόμους σε μια διαρκή αναζήτηση εργασίας, εργασίας εκ των πραγμάτων και εξ ανάγκης περιστασιακής, εργασίας προφανώς κακοπληρωμένης, εργασίας που θα της επιτρέπει να συνεχίσει να επιβιώνει, έστω κι αν η επιβίωσή της πραγματοποιείται μέσα σε ένα βανάκι. Το όσκαρ καλύτερης ταινίας του 2020, «Η Χώρα των Νομάδων» της Κλόι Ζάο, εμπνέεται και αντλεί την κεντρική του ιδέα από ένα ομώνυμο βιβλίο ερευνητικής δημοσιογραφίας, το οποίο με τον υπότιτλο: «Επιβιώνοντας στις ΗΠΑ του 21ου Aιώνα» περιγράφει μια νέα κάστα εργαζομένων, μια νέα κάστα πολιτών, μια νέα κάστα νομάδων, Αμερικάνων μεγάλης γενικά ηλικίας, που τους ξέρασε η βαθιά οικονομική κρίση του 2008, και που αδυνατώντας να βρουν οποιαδήποτε σταθερή δουλειά στον τόπο τους, έχουν κάνει σπίτια τους τροχόσπιτα και βανάκια, γυρνώντας από πολιτεία σε πολιτεία για να βρουν εποχιακές εργασίες.

Ωστόσο δεν έχουμε να κάνουμε με μια ταινία του Κεν Λόουτς και του Πολ Λάβερτι, το “Νomadland” έχει ως πρώτη ύλη τις κοινωνικές επιπτώσεις ενός σύγχρονου οικονομικού φαινομένου, τις επισημαίνει, καταγράφει τα ζόρια και τις δυσκολίες της συνθήκης, αλλά ο σκοπός του δεν είναι να καταγγείλει και να πει «ως εδώ». Σε διάφορα σημεία της ταινίας θα φανεί ότι η Φερν δεν παίρνει την απόφαση να ζήσει έτσι, επειδή δεν έχει οποιαδήποτε άλλη επιλογή. Απορρίπτει εναλλακτικές λύσεις, λύσεις ενδεχομένως όχι ιδεατές, πάντως υπαρκτές. Η απόφασή της να ζήσει έτσι είναι ένας συνδυασμός ανάγκης και επιλογής. Η Φερν της ΜακΝτόρμαντ και της Ζάο δεν είναι μια ηρωίδα φτιαγμένη για να κερδίσει τον θαυμασμό μας και το δέος μας για τον αγώνα της, ούτε μια ηρωίδα φτιαγμένη για να κερδίσει την αγανάκτησή μας και τον θυμό μας για όσα της συμβαίνουν. Η Φερν είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος που, ναι, εξαναγκάζεται να ζήσει με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο στα εξήντα της, αλλά και που ταυτόχρονα επιλέγει να ζήσει στα εξήντα της έτσι και όχι αλλιώς. Και δεν ζητά ούτε να ζηλέψουμε την ελευθερία του τρόπου ζωής της, ούτε να φρίξουμε με την ανασφάλεια του τρόπου ζωής της. Δεν μας ζητά τίποτα, ζει ανεξάρτητα από τις προσδοκίες μας και τους φόβους μας, αυτή είναι η ζωή της, αυτή είναι η ζωή της πια, αυτή είναι η ζωή της τώρα, η ζωή της δεν είναι μελό, η ζωή της δεν είναι για θούριους, η ζωή της είναι η ζωή της.

Κι αν στην ατζέντα της Κλόι Ζάο δεν είναι να διεκτραγωδήσει τις συνθήκες ζωής αυτών των νομάδων της εργατικής τάξης, θα ήταν άδικο να λέγαμε ότι θέλει να τις διαστρεβλώσει ωραιοποιώντας τες, ακόμα κι αν επιμέρους ενστάσεις, όπως για το πώς παρουσιάζεται -ή μάλλον για το πώς δεν παρουσιάζεται- οι συνθήκες εργασίας στην Amazon μοιάζουν πιο βάσιμες.
Παρουσιάζει ανθρώπους που έχουν ηττηθεί, αλλά που έχουν κάνει την ήττα τους πρώτη ύλη για να πάρουν τη ζωή αλλιώς. Είναι μια ζωή τραχιά, είναι μια ζωή φτωχή, είναι μια ζωή δύσκολη, είναι μια ζωή μοναχική. Αλλά είναι και μια ζωή που γεννά νέες κοινότητες, που συναντάς -και συναντάς αληθινά- καινούργιους ανθρώπους, μια ζωή σύνδεσης και διασύνδεσης. Είμαστε περιφερόμενη άστεγη εργατική τάξη, δεν είμαστε όμως λούμπεν, είμαστε φτωχοί και μαζί με έναν τρόπο ελεύθεροι. Ο τρόπος ζωής μας δεν είναι εξ ορισμού χειρότερος από τον τρόπο ζωής των μη αστέγων. Είναι ένας ακόμη τρόπος. Η Ζάο ψάχνει σε αυτόν τον τρόπο μια άλλη σχέση με το νόημα, μια άλλη ματιά πάνω στην ύπαρξη. Δεν αναιρείται το υλικό στοιχείο, δεν αναιρείται η εργασιακή ανασφάλεια, δεν αναιρείται η έλλειψη κοινωνικής μέριμνας, δεν αναιρείται η βαρβαρότητα του συστήματος. Απλά οι απόκληροι αυτού του συστήματος ψάχνουν να βρουν κάτι που δεν θα τους πνίγει συνολικά, κάτι στο οποίο θα μπορούν να αναπνεύσουν.

Η Ζάο αδιαφορεί για το οποιοδήποτε δίδαγμα και την οποιαδήποτε χειραγώγηση του θεατή. Μας λέει την ιστορία της Φερν, όχι για να καταλήξει στο ένα ή στο άλλο συμπέρασμα. Μας λέει την ιστορία της Φερν γιατί ενδιαφέρεται να δείξει. Ενδιαφέρεται να δείξει έναν τρόπο ζωής, ατέλειωτα ανοικτά τοπία και ορίζοντες, ενδιαφέρεται να καταγράψει ανθρώπους. Δεν ξέρω αν αυτή η ταινία θα μπορούσε να είναι κινέζικη, δεν ξέρω αν μπορούμε να πούμε αυτήν την ταινία 100% αμερικάνικη, ξέρω όμως ότι η ταινία αυτή σχεδόν νομοτελειακά δεν θα μπορούσε να είναι ευρωπαϊκή. Γιατί τότε θα υπήρχε η ανάγκη να μεταλαμπαδευτεί κάποια μεγάλη ιδέα, να ειπωθεί κάτι βαρύ και ασήκωτο, θα υπήρχε μια μεγάλη ανάγκη για θεωρία και ερμηνεία.

Η Ζάο δεν θεωρητικολογεί και δεν ερμηνεύει. Κινηματογραφεί, καταγράφει, φτιάχνει ένα υβρίδιο που όσο δίκαια κι αν βραβεύεται η επαγγελματίας πρωταγωνίστριά της, τα πιο πολύτιμα πετράδιά του βρίσκονται στους ήρωες που δεν είναι ηθοποιοί, στους ήρωες που μας μιλούν εν πολλοίς για τον εαυτό τους. Αυτό το υβρίδιο μυθοπλασίας με ενσωματωμένα ντοκιμαντερίστικα στοιχεία, το οποίο η Ζάο έχει χρησιμοποιήσει και στις δύο πρώτες ταινίες της, το «Τραγούδια που Με Έμαθε ο Αδελφός μου» και το «Kαλπάζοντας με το όνειρο».

Όσο για την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, το βασικό χαρακτηριστικό της δεν είναι το πόσο καλή ηθοποιός είναι, δεν είναι το πόσο καλά ερμηνεύει τους ρόλους της. Το βασικό στοιχείο είναι το ποιους ρόλους παίζει, ποιους ρόλους επιλέγει να παίξει, στην περίπτωση τη συγκεκριμένη μάλιστα αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου και είδε σοφά στο πρόσωπο της Κλόι Ζάο την ιδανική δημιουργό της ταινίας. Το σημαντικότερο δεν είναι η υποκριτική της δύναμη, το σημαντικότερο είναι η ματιά της για το σινεμά. Οι ηρωίδες που υποδύεται έχουν λόγο ύπαρξης, μένουν στη μνήμη, δυναμώνουν απ’ την ερμηνεία της και η ερμηνεία της παίρνει δύναμη απ’ τον λόγο ύπαρξής τους.https://www.elculture.gr/

Επιστροφή στο σινεμά σήμερα, έπειτα από επτά μήνες, και τα θερινά είναι έτοιμα να υποδεχθούν το κοινό, με τη γνώριμη δροσιά τους, τα αρώματα και τα μέτρα υγειονομικής ασφάλειας.

Έτσι οι σινεφίλ θα έχουν την ευκαιρία να δουν το “Nomadland”, την ταινία που θριάμβευσε στα Όσκαρ κερδίζοντας τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Γυναικείου Ρόλου, με την συγκλονιστική Φράνσις ΜακΝτόρμαντ.

Επίσης, θα προβληθούν ακόμη επτά ταινίες και ανάμεσά τους το animation “Soul” (Όσκαρ Κινουμένων Σχεδίων και Μουσικής) και το “Wonder Woman 1984”.

Οι ταινίες που παίζονται από σήμερα
Nomadland. Δραματική ταινία, αμερικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Κλόι Ζάο, με τους Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Ντέιβιντ Στράδερν, Λίντα Μέι, Σαρλίν Σουάνκι κα.

ΣΗ 39χρονη Κινέζα Κλόι Ζάο, που ζει χρόνια στην Αμερική, έχοντας δείξει το ταλέντο της με το “Καλπάζοντας με το Όνειρο” το 2017, αποτυπώνει με μια εξαιρετική ευκρίνεια μια διαφορετική Αμερική απ’ αυτή που προβάλλεται, μακριά από τα στερεότυπα για τη “χώρα της ευκαιρίας”, όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα αγγίζει τα 65.000 δολάρια. Συντρίβει το “αμερικάνικο όνειρο” όχι μέσα από ένα βαρύγδουπο δράμα, αλλά από ένα λιτό ψυχογράφημα, μιας γυναίκας και πολλών άλλων συνανθρώπων της που πετιούνται στα σκουπίδια με το που θα αρχίσουν να κοντοζυγώνουν την τρίτη ηλικία, αφού το σύστημα τούς θεωρεί λίγο πολύ άχρηστους για να προσφέρουν περισσότερο χρήμα στο απάνθρωπο και πλέον αγριεμένο οικονομικό μοντέλο.

Η Ζάο, εμπνευσμένη από το βιβλίο της δημοσιογράφου Τζέσικα Μπρούντερ “Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century” θα αφήσει έξω από το θέμα της τα εκατομμύρια των αστέγων, για να καταπιαστεί με αυτούς που δηλώνουν ότι «δεν έχουν σπίτι» και επιλέγουν να ζήσουν σαν νομάδες, σε μικρά τροχόσπιτα ή σε φορτηγάκια. Που θέλουν πλέον να ξεφύγουν απ’ το μοντέλο που θέλει τους απόκληρους να χάνονται στο πλήθος, να καταναλώνουν από το υστέρημά τους, να διαλύονται σιγά- σιγά, χωρίς σχεδόν κανένα δικαίωμα στην υγεία, τις υπηρεσίες πρόνοιας, σε ένα αξιοπρεπές φινάλε.

Άνθρωποι που ζουν στη φύση, με ελάχιστα, αναδεικνύουν τη σαβούρα σε κάτι χρήσιμο, δείχνουν την αλληλεγγύη τους, με δώρο ένα ηλιοβασίλεμα, μια γλυκιά βραδιά γύρω από μία φωτιά.

Για μια ακόμη φορά η Ζάο δίνει το “ελεύθερο” στον φωτογράφο της Τζόσουα Τζέιμς Ρίτσαρντς να αναδείξει τις αχανείς εκτάσεις, τους ανοιχτούς ορίζοντες, τη σχέση ανθρώπου- φύσης, μια συνύπαρξη που δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά είναι πιο κοντά στο φυσιολογικό.

Ωστόσο, το υπερόπλο της ταινίας ακούει στο όνομα Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, καθώς η βραβευμένη με τρία Όσκαρ ηθοποιός (φυσικά και για το Nomadland) στον κεντρικό ρόλο δίνει μία συγκλονιστική ερμηνεία. Χωρίς να μιλάει ιδιαίτερα, στέκεται και παρατηρεί και μέσα από το εκφραστικότατο πρόσωπό της καθρεφτίζονται ρεαλιστικά τα πρόσωπα των κατατρεγμένων, των νομάδων του 21ου αιώνα. Η ΜακΝτόρμαντ τραχιά σαν το περιβάλλον της άγριας Δύσης, παίζει απλά, με μία φυσικότητα που θα βοηθήσει τους ερασιτέχνες ηθοποιούς να πάρουν το χρόνο που τους ανήκει, να αναδείξουν τους χαρακτήρες που δεν μπορούν να πάρουν τίποτα άλλο, από μία χώρα, έναν κόσμο, που μάλλον τους αποστρέφεται…

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Αφού χάσει τη δουλειά της σε ένα ορυχείο της Νεβάδα, μετά από πολλά χρόνια, η χήρα Φρεν φορτώνει όλη της τη ζωή σε ένα φορτηγάκι. Στο ταξίδι της θα κάνει κάθε λογής ευκαιριακές δουλειές, ενώ θα ζήσει μαζί με πραγματικούς νομάδες στο αχανές τοπίο της αμερικάνικης Δύσης και στο περιθώριο της κοινωνίας.

Wonder Woman 1984.

Περιπέτεια φαντασίας, αμερικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Πάτι Τζέκινς, με τους Γκαλ Γκαντότ, Κόνι Νίλσεν, Πέντρο Πασκάλ, Κρίστεν Γουίγκ, Κρις Πάιν, Ρόμπιν Ράιτ κα.

Αυτό, το σίκουελ της ταινίας του 2017, που βασίζεται στον χαρακτήρα της ομώνυμης σούπερ ηρωίδας της DC, δεν μπορεί να δικαιολογήσει ούτε μια στιγμή την αναμονή των φίλων του είδους.

Βεβαίως, οι φανατικοί των super hero ταινιών θα σπεύσουν (ίσως), αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μείνουν ανικανοποίητοι. Η υπόσχεση για ένα υπερθέαμα, που θα απογειώσει τη διασκέδαση και θα προσφέρει τουλάχιστον τις γνωστές σκηνές μαγείας θα διαψευστούν πολύ γρήγορα, ενώ διερωτάσαι γιατί έπρεπε να πεταχτούν έτσι 200 εκατομμύρια δολάρια (το κόστος παραγωγής).

Η ένδεια της ταινίας γίνεται φανερή από την αρχή με την σεκάνς που θυμίζει στίβο μάχης, παραπέμποντας στα τηλεοπτικά ριάλιτι επιβίωσης και στον εθισμό του κοινού που απευθύνεται, αλλά και στη σκηνοθεσία της Πάτι Τζέκινς που στις 2,5 ώρες του φιλμ στοιβάζει ανάκατα όλες τις συνταγές, τα κλισέ και τις ευκολίες ενός επιφανειακού εντυπωσιασμού, ενώ ταυτόχρονα αφήνει στο κενό τους χαρακτήρες και το χιούμορ την έχει κάνει για άλλες πολιτείες.

Η Γκαλ Γκαντότ είναι πολύ καλή για αθλήτρια, ενώ το υπόλοιπο καστ είναι εντελώς αδιάφορο. Για οποιαδήποτε λογική στην ταινία… ούτε λόγος!

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Το 1984, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Νταιάνα Πρινς έρχεται σε σύγκρουση με δύο τρομερούς εχθρούς – τον επιχειρηματία Max Lord και τη Cheetah, μια φίλη που έγινε εχθρός, ενώ ξαναβρίσκει το ερωτικό της ενδιαφέρον…

Soul.

Ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Πιτ Ντόκτερ.

Αν και ένα από τα βασικά μηνύματα της ταινίας είναι η ομορφιά της απλότητας στη ζωή, οι άνθρωποι της Pixar και ο σκηνοθέτης Πιτ Ντόκτερ, μάλλον τα μπερδεύουν περισσότερο από όσο πρέπει καθώς το φιλμ θα είναι ακατανόητο για τους πιτσιρικάδες και ίσως βαρετά απλοϊκό για τους μεγαλύτερους. Η προσπάθεια των παραγωγών να φτιάξουν ένα animation για όλες τις ηλικίες, πέφτει στην παγίδα της πολιτικής ορθότητας, του εντυπωσιασμού, αλλά και της γενικότερης θολούρας που μάλλον επικρατεί εσχάτως στη χώρα του Χόλιγουντ. Με ένα θέμα πρόσφορο για δημιουργία, αυτό της αναζήτησης της ψυχής, της σπίθας που χάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, το ταλέντο και το όνειρο που θάβεται στις ανάγκες της καθημερινότητας, ο Ντόκτερ χάνει την ευκαιρία να μιλήσει απλά και κατανοητά στην καρδιά του μικρού θεατή, να αφυπνίσει τον ενήλικα. Η αναφορά της ταινίας στο μεταφυσικό είναι ακατανόητο, ψυχρό και το πιο βαρετό σημείο της ταινίας.

Βεβαίως, πρέπει να αναγνωρίσουμε στην Pixar ότι η ταινία απευθύνεται στη μεγάλη αγορά των ΗΠΑ και αυτά που θεωρούμε εδώ τα μηνύματα λίγο πολύ απλοϊκά, εκεί ίσως φαίνονται πρωτόγνωρες ανακαλύψεις. Η σπουδαιότητα τής ψυχής και του ονείρου, η υπαρξιακή αγωνία, η ταυτότητα, οι ανθρώπινες σχέσεις, η αγάπη, η κατανόηση του άλλου, ίσως για κάποιους να είναι περιττά, ίσως απλώς να μπαίνουν στο μπλέντερ, που μαζί με οικονομικά, στατιστικά στοιχεία και το καλούπι του “σύγχρονου ανθρώπου”, βγάζει “πετυχημένους ανθρώπους”, έτοιμους να ενταχθούν στον πουρέ των ανίσχυρων κοινωνιών. Έτσι, οι μικροί μας φίλοι θα μείνουν με πολλές απορίες για το τι βλέπουν και οι μεγάλοι θα βαρεθούν να απαντούν τα αυτονόητα για τα εύπεπτα και απλοϊκά μηνύματα της ταινίας. Πάντως, το “Soul” κέρδισε το Όσκαρ κινουμένων σχεδίων και το Όσκαρ μουσικής.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Τζο (με τη φωνή του Τζέιμι Φοξ), ένας πιανίστας της τζαζ που ονειρεύεται μια πετυχημένη καριέρα σε μπάντες και βραδινά κλαμπ, αρκείται να διδάσκει σχολικές τάξεις. Η μητέρα του, με την οποία είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένος, κάνει ό,τι μπορεί για να τον προσγειώνει.. Όταν το αστέρι του Τζο πάει ν’ ανατείλει με μια πολυπόθητη δουλειά, η μοίρα θα τον φέρει σ’ αυτόν τον μυστηριώδη κόσμο μεταξύ ζωής και θανάτου…

Οι Μάγισσες (The Witches).
Κωμωδία φαντασίας, αμερικάνικης και μεξικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ζεμέκις, με τους Αν Χάθαγουεϊ, Οκτάβια Σπένσερ, Στάνλεϊ Τούτσι, Μοργκάνα Ρόμπινσον, Αν Ντέβλιν κα.

Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις, των Όσκαρ (Forrest Gumb”) και των τεράστιων εισπρακτικών επιτυχιών (“Κυνηγώντας το Πράσινο Διαμάντι”, “Ναυαγός” κλπ) εδώ μάλλον είναι τελείως ντεφορμέ για τη δική του κλάση. Ο Ζεμέκις ξαναπιάνει το γνωστό ομότιτλο βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ, για να κάνει το ριμέικ της καλτ ταινίας του Νίκολας Ρέγκ (1990), με την εξαίσια τότε Αντζέλικα Χιούστον, αλλά μάλλον χάνει τα αβγά και τα πασχάλια.

Το νόημα του βιβλίου χάνεται, όπως και το ενδιαφέρον, στην πλαδαρότητα της αφήγησης, τη διεκπεραιωτική σκηνοθεσία, την έλλειψη φαντασίας, ενώ οι διασκεδαστικές στιγμές είναι ελάχιστες, καθώς δεν βοηθούν ούτε οι ηθοποιοί (Αν Χάθαγουεϊ, Οκτάβια Σπένσερ) με τις άστοχες μανιέρες τους, και ακολουθώντας μια μπαγιάτικη συνταγή.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένα νεαρό ορφανό αγόρι πηγαίνει να ζήσει με την αγαπημένη του γιαγιά στα τέλη του 1967 σε μια κωμόπολη στην Αλαμπάμα. Καθώς το αγόρι με τη γιαγιά του συναντούν κάποιες απόλυτα διαβολικές μάγισσες, η ίδια σοφά απομακρύνει το αγόρι σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο δίπλα στη θάλασσα. Δυστυχώς εκεί καταφθάνουν την ίδια στιγμή οι μάγισσες όλου του κόσμου…

Έξι Λεπτά Πριν τα Μεσάνυχτα (Six Minutes to Midnight).

Κατασκοπικό δράμα, βρετανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Άντι Κόνταρντ, με τους Έντι Ίζαρντ, Κάρλα Γιούρι, Τζέιμς Ντάρσι, Τζούντι Ντεντς, Ντέιβιντ Σόφιλντ κ.ά.

Παλαιομοδίτικη κατασκοπική ταινία -αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό- που θέλει να συνδυάσει το δράμα χαρακτήρων με το μυστήριο και τη δράση, αλλά δείχνει από την αρχή ξέπνοη και όσο προχωρά τόσο απογοητεύει. Η ταινία του Άντι Κόνταρντ, που θέλει να θυμίσει κάτι από το πνεύμα του Χίτσκοκ, δείχνει αν μη τι άλλο ασέβεια και στον μετρ της αγωνίας, αλλά και προς τη βρετανική σχολή, που έχει παράδοση στο είδος. Το στόρι, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, θέλει μία σχολή στη βρετανική εξοχή, που σπουδάζουν κόρες Γερμανών ναζιστών, να έχει γίνει φωλιά κατασκόπων κι ένας νεοφερμένος Άγγλος καθηγητής και πράκτορας των μυστικών βρετανικών υπηρεσιών να προσπαθεί να τους ξεσκεπάσει, λίγο πριν την έναρξη του Πολέμου. Στην ταινία τίποτα δεν λειτουργεί σωστά, η αρχή κρεμάει επικίνδυνα και ξεχειλώνει όσο προχωρά. Με τη πλαδαρότητα να κυριαρχεί, το σασπένς να είναι άγνωστη έννοια και οι χαρακτήρες να μένουν ξεκρέμαστοι, σχεδόν αδιάφοροι. Ο πρωταγωνιστής Έντι Ίζαρντ, χωρίς νεύρο, μοιάζει ακατάλληλος για τον ρόλο, η συμπρωταγωνίστρια Κάρλα Γιούρι, ανέκφραστη, περνά σχεδόν απαρατήρητη, ενώ η πολύπειρη Τζούντι Ντεντς κάνει μία ακόμη αρπαχτή.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… 1939. Ένας δάσκαλος προσλαμβάνεται από ένα Αγγλικό κολέγιο για να διδάξει Αγγλικά στις κόρες υψηλόβαθμων στελεχών των ναζί. Κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της διευθύντριας και της βοηθού της τα κορίτσια εξασκούν τα αγγλικά τους προκειμένου στο μέλλον να αντιπροσωπεύσουν την ιδανική Γερμανίδα. Όταν εντοπίζεται το πτώμα ενός πρώην δασκάλου πυροδοτείται μια σειρά από γεγονότα…

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Πρόστιμο. Ελληνική δραματική περιπέτεια του Φωκίωνα Μπόγρη. Και πάλι κόσμος της νύχτας, έγκλημα, περιθώριο, ψυχολογικά αδιέξοδα και μπόλικη βωμολοχία…

Τρία Υπέροχα Κορίτσια. (Ε per il Τuo Βene) Ιταλική φαρσοκωμωδία του Ρολάντο Ραβέλο, με τις περιπέτειες τριών πατεράδων και των ατίθασων κοριτσιών τους, που έχει ορισμένες πλάκες, αλλά μέχρις εκεί.

Και οι Θεοί Τρελάθηκαν. (The Gods Must Be Crazy) Νοτιοαφρικανική κωμωδία του Τζέιμι Ουάις σε επανέκδοση. Τεράστια και αναπάντεχη εμπορική επιτυχία του 1980, με μία φυλή της ερήμου Καλαχάρι να λαμβάνουν ως δώρο από το θεό ένα άδειο μπουκάλι κόκα κόλα… Σήμερα, αν και κάπως ξεπερασμένη, έχει το ενδιαφέρον της και φυσικά αρκετά γέλιο.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

Η Πρεσβεία της Ιταλίας στην Ελλάδα και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο της Αθήνας, σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο AIALLeros, προσκαλούν τους σινεφίλ που ζουν στην Ελλάδα σε μια σειρά από κινηματογραφικές προβολές επιλεγμένων ιταλικών ταινιών... στο σπίτι τους και παρουσιάζουν το 7ο Φεστιβάλ Ιταλικού Κινηματογράφου Italian Online Film Fest.

Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Tempo Forte και του Δικτύου της Ελληνοϊταλικής Πολιτιστικής Συνεργασίας, με την υποστήριξη της Ομοσπονδίας των Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος, για ακόμη μια φορά ο Ιταλικός κινηματογράφος ταξιδεύει στην Ελλάδα μέσω Διαδικτύου.

To Φεστιβάλ ξεκίνησε στις 7 Μαΐου και θα διαρκέσει έως και τις 20 Ιουνίου

Θα προβληθούν πέντε ταινίες των Πάολο Σορεντίνο, Τζουζέπε Μ. Γκαουντίνο, Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι, Τζάνι Αμέλιο, Βαλέριο Μιέλι με πασίγνωστους ηθοποιούς όπως ο Τόνι Σερβίλο, η Βαλέρια Γκολίνοκαι ο Αντόνιο Αλμπανέζε. Είσοδος ελεύθερη.

Dieci inverni | Δέκα χειμώνες
Το φεστιβάλ ακολουθεί το παραδοσιακό «ζωντανό» σχήμα προτείνοντας κάθε εβδομάδα μια διαφορετική ταινία, διαθέσιμη στον θεατή με μια απλή και δωρεάν εγγραφή (που θα ισχύει καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ) στην ιστοσελίδα www.iicateneonline.gr  όπου θα βρείτε όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις ταινίες του φεστιβάλ.

Κάθε εβδομάδα ο εγγεγραμμένος χρήστης θα λαμβάνει ένα ηλεκτρονικό μήνυμα με την πρόσκληση «να πάει σινεμά» μέσω εισόδου στην ηλεκτρονική πλατφόρμα. Εξαιτίας των γεωγραφικών περιορισμών που αφορούν στα δικαιώματα μετάδοσης των ταινιών, η είσοδος στο φεστιβάλ επιτρέπεται αποκλειστικά σε χρήστες που διαμένουν στην Ελληνική επικράτεια.

Εκτός από τις πέντε ταινίες του φεστιβάλ, οι οποίες προβάλλονται με ελληνικούς υπότιτλους, ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα βίντεο της πρωτοβουλίας Κάνοντας σινεμά (Fare Cinema), που στόχο έχει να παρουσιάσει την Ιταλική κινηματογραφική βιομηχανία μέσω masterclass και διαδικτυακών σεμιναρίων με θέμα την κινηματογραφική δημιουργία. Η πρωτοβουλία ανήκει στο Υπουργείο των Εξωτερικών Υποθέσεων και της Διεθνούς Συνεργασίας σε σύμπραξη με το Υπουργείο των Πολιτιστικών Αγαθών και Δραστηριοτήτων, ICE, ANICE και το Istituto Luce Cinecittà, και τα βίντεο θα είναι διαθέσιμα στο κανάλι Youtube του Ιταλικού Ινστιτούτου.

Οι ταινίες του φεστιβάλ

7-16/5: Le conseguenze dell’amore | Οι συνέπειες του έρωτα, Πάολο Σορεντίνο (2004)

Κάθε άνθρωπος έχει τα ανομολόγητα μυστικά του. Ο Τίτα Ντι Τζιρόλαμο όμως δεν έχει μόνο ένα. Δεν εξηγείται αλλιώς για ποιο λόγο ένας πενηντάρης από τη Νότια Ιταλία ζει εδώ και οκτώ χρόνια σε ένα αδιάφορο δωμάτιο ξενοδοχείου σε μια εξίσου αδιάφορη πολίχνη της Ιταλόφωνης Ελβετίας. Χρόνια που τα πέρασε μες στη σιωπή, με πολλά τσιγάρα, κουρνιασμένος μια στο λόμπι και μια στο μπαρ του ξενοδοχείου, πάντα επίσημα ντυμένος. Ο Τίτα παρατηρεί, αναλύει απαθής τη ζωή που τρέχει μπροστά του χωρίς να νιώθει, να αισθάνεται τίποτα. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται…

Mε τους Τόνι Σερβίλο, Ολίβια Μανιάνι

Le conseguenze dell’amore | Οι συνέπειες του έρωτα
14-23/5: Per amor vostro | Για χάρη σας, Τζουζέπε Μ. Γκαουντίνο (2015)

Η Άννα ως παιδί ήταν εξωστρεφής και θαρραλέα. Σήμερα είναι μια γυναίκα που ζει στη Νάπολη και τα τελευταία είκοσι χρόνια σταμάτησε να βλέπει  τι πραγματικά συμβαίνει στην οικογένειά της. Για χάρη των τριών παιδιών της και της οικογένειάς της, επέτρεψε στη ζωή της να σβήνει μέρα με τη μέρα, αν και στη δουλειά όλοι την αγαπούν και την εκτιμούν, κάτι που τη γεμίζει με αυτοπεποίθηση. Γιατί η Άννα έχει τη φυσική ροπή να βοηθάει τους άλλους, το χάρισμα αυτό όμως δεν το χρησιμοποιεί για τον εαυτό της. 

Με τους Βαλέρια Γκολίνο, Μασιμιλιάνο Γάλο, Ανδριάνο Ζιανίνι

Per amor vostro | Για χάρη σας
21-30/5: Cesare deve morire | Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει, Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι (2012)

Μετά τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, μια θεατρική παράσταση που έχουν ανεβάσει στις φυλακές της Ρώμης Ρεμπίμπια, οι κρατούμενοι/ηθοποιοί επιστρέφουν στα κελιά τους. Έξι μήνες νωρίτερα: ο διευθυντής των φυλακώνπαρουσιάζει στου κρατούμενους την ιδέα της θεατρικής παράστασης. Μετά την ολοκλήρωση των ακροάσεων, ακολουθεί η διανομή των ρόλων και ο καθένας καλείται να μάθει το ρόλο του στην ιδιαίτερη διάλεκτό του. Μέρα με τη μέρα  οι ηθοποιοί, αρχίζουν και κατανοούν ότι τα πάθη, οι δεσμοί και οι προδοσίες που σημαδεύουν, οδηγούν ή και παρεκτρέπουν τη ζωή των ανθρώπων δεν αλλάζουν μέσα στους αιώνες. Και ότι τα ιστορικά γεγονότα αναπαράγουν, σε μικρότερη κλίμακα, τη ζωή όλων μας.

Ηθοποιοί: Φάμπιο Καβάλι, Σαλβατόρε Στριάνο, κρατούμενοι της Ρεμπίμπια.

Cesare deve morire | Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει
28/5-6/6: L’intrepido | Ο Ατρόμητος, Τζάνι Αμέλιο(2013)

Ο Αντόνιο Πάνε έχει χάσει τη δουλειά και τη γυναίκα του και ζει μόνος του σε ένα παμπάλαιο σπίτι χωρίς ανέσεις. Πλέον εργάζεται ως «αντικαταστάτης», δηλαδή αντικαθιστά για λίγες μέρες ή λίγες ώρες κανονικούς υπαλλήλους σε άδεια: μια δουλεύει ως οικοδόμος σε εργοτάξιο ανέγερσης ουρανοξύστη, μια διαφημίζει εμπορικά προϊόντα σε σουπερμάρκετ ντυμένος σαν καρτούν. Άλλοτε, είναι μάγειρας σε εστιατόριο, οδηγός λεωφορείου, σκουπιδιάρης στο γήπεδο, βιβλιοθηκονόμος, ακόμα και νοσοκόμος. Ίσα ίσα για ένα χαρτζιλίκι, που εκλιπαρεί να του πληρώνει κάθε φορά ο άθλιος ιδιοκτήτης ενός γυμναστηρίου. Ο Αντόνιο όμως, με τον τρόπο του, είναι ευτυχισμένος γιατί έχει λόγο να σηκώνεται το πρωί και να βγαίνει από το σπίτι.

Με τους Αντόνιο Αλμπανέζε, Λίβια Ρόσι, Γκαμπριέλε Ρεντίνα

L’intrepido | Ο Ατρόμητος
4-13/6: Dieci inverni | Δέκα χειμώνες, Βαλέριο Μιέλι (2009)

 Με τα λόγια του σκηνοθέτη:«η ταινία παρουσιάζει δυο νέα παιδιά που πρέπει να μάθουν να αγαπούν αντιμετωπίζοντας την ίδια στιγμή τις προκλήσεις της ενηλικίωσης.Για να πω την ιστορία τους αναζήτησα ένα ρομαντισμό ταυτόχρονα αληθινό και παραμυθένιο. Για αυτό αποφάσισα η υπόθεση να διαδραματίζεται σε μια ποιητική πόλη όπως η Βενετία, της οποίας όμως δείχνω το καθημερινό πρόσωπο των υπαίθριων αγορών, των λαϊκών μαγειρείων και των βαποριών. Βασικό μέλημά μου ήταν να ισορροπώ μεταξύ ρεαλισμού και ελαφρότητας».

Με τους Ιζαμπέλα Ραγκονέζε, Μικέλε Ριοντίνο

14-20/6:  Διεξαγωγή 4ης Πρωτοβουλίας για την προώθηση του Ιταλικού Κινηματογράφου 2021 Κάνοντας Σινεμά (FARE CINEMA)

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/culture/cinema/713725_kanontas-sinema-erhetai-7o-festival-italikoy-kinimatografoy»

Ο διάσημος ως «Φονιάς Μπικίνι» ο serial killer, που καταδίωξε τουρίστες στη Νοτιοανατολική Ασία τη δεκαετία του 1970, ήρθε στο Netflix για να σας καθηλώσει.

Η κατηγορία “Αληθινά εγκλήματα” έχει βρει πλέον… ασφαλές καταφύγιο στο Netflix. Η πλατφόρμα streaming προσφέρει μια πληθώρα από επιλογές στους συνδρομητές του που θέλουν να μάθουν τα πραγματικά γεγονότα πίσω από διάσημες εγκληματικές ενέργειες.

Πρόσφατα ο γίγαντας συνεχούς ροής ανακοίνωσε ότι οι συνδρομητές του θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την νέα μίνι σειρά εγκλήματος “The Serpent”, η οποία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 2 Απριλίου.

Αν δείτε το trailer της σειράς, η οποία είναι βασισμένη στην πραγματική ιστοεία του αδίστακτο serial killer Σαρλ Σομπράζ, γνωστός και ως “Ερπετό”, θα καταλάβετε ότι μάλλον πρέπει να τη δείτε.

Η σειρά αποτελείται από 8 επεισόδια και είναι βασισμένη στα σοκαριστικά γεγονότα που έλαβαν χωρα στην Νοτιοανατολική Ασία κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’70. Ο Γάλλος κατά συρροή δολοφόνος Βιετναμέζικης και Ινδικής καταγωγής, Σαρλ Σομπράζ, σκότωνε ταξιδιώτες εναλλακτικού τουρισμού από τον δυτικό κόσμο. Φέρεται ότι διέπραξε τουλάχιστον 12 δολοφονίες.

Στη νέα μίνι σειρά εγκλήματος που είναι παραγωγής του BBC, παρουσιάζεται η εγκληματική δραστηριότητα του Σομπράζ, η οποία έγινε γνωστή μετά από προσπάθειες ενός Ολλανδού διπλωμάτη για να τον οδηγήσει στη δικαιοσύνη.

Ο Χέρμαν Νίπερνμπεργκ ξεκίνησε να τον κυνηγά το 1975, προσπαθώντας να βοηθήσει την αστυνομία της Ταϊλάνδης να διερευνήσει τους θανάτους δύο Ολλανδών φοιτητών, που είχαν συναντηθεί με τον Σομπράζ στο Χονγκ Κονγκ.