Δεν χρειάζονται πολλές αποδείξεις ότι ζούμε τη στιγμή της χρυσής εποχής του streaming. Ρίξτε μια ματιά στο υπέροχο line-up του Netflix για το υπόλοιπο του 2020, που φέρνει στις οθόνες μας μια ταινία μυστηρίου της Millie Bobby Brown, ένα παριζιάνικο δράμα εποχής με πρωταγωνίστρια τη Lily Collins, ένα ψυχολογικό θρίλερ με ζηλευτό καστ (Tom Holland, Robert Pattinson, Mia Wasikowska και Riley Keough) και πολλές ακόμα σειρές και ταινίες που θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
1. Away
Από το “Space Force” του Netflix μέχρι το “For All Mankind” στο Apple TV, υπήρξε μια πληθώρα ταινιών δράσης με επίκεντρο το διάστημα τους τελευταίους μήνες. Η σειρά 10 επεισοδίων του Andrew Hinderaker, ωστόσο, έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της: τη δύο φορές οσκαρική νικήτρια, Χίλαρι Σουάνκ, στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Έμμα Γκρίν, μιας αστροναύτη που έχει αναλάβει να οδηγήσει μια επικίνδυνη αποστολή στον Άρη. Ανάμεσα στις εντάσεις μεταξύ του πληρώματος και των προσωπικών κρίσεων που βιώνει στο σπίτι της, πρέπει να αποδείξει την αξία της με όλες τις πιθανότητες να βρίσκονται εναντίον της.
2. Σκέφτομαι να βάλω τέλος / I’m Thinking of Ending Things
Ο Charlie Kaufman, ο θρυλικός σεναριογράφος της «Αιώνιας Λιακάδας ενός Καθαρού Μυαλού» (2004) και σκηνοθέτης της «Συνεκδοχής της Νέας Υόρκης» (2008), επιστρέφει με αυτό το ψυχολογικό θρίλερ για μια γυναίκα (Jessie Buckley) που έχει αμφιβολίες για τον φίλο της (Jesse Plemons), αλλά συμφωνεί να τον συνοδεύσει σε μια επίσκεψη στους γονείς του (Toni Collette και David Thewlis). Μια απροσδόκητη παράκαμψη πυροδοτεί μια σουρεαλιστική αλυσίδα γεγονότων, που απλώνουν τις ανησυχίες τους και αναπόφευκτα ακολουθεί το χάος του Kaufman.
3. The Devil All the Time
Το εκτεταμένο καστ του γοτθικού θρίλερ του Αντόνιο Κάμπος, συγκεντρώνει πολλά αστέρια του Χόλιγουντ: Robert Pattinson, Tom Holland, Eliza Scanlen, Mia Wasikowska, Bill Skarsgård, Riley Keough και Haley Bennett ερμηνεύουν μια σειρά από «διαλυμένους» χαρακτήρες που ζουν στο Οχάιο και τη Δυτική Βιρτζίνια μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Εκεί θα δούμε έναν βετεράνο του πολέμου που βασανίζεται ακόμα από τη φρίκη του Νότιου Ειρηνικού, ένα ζευγάρι κατά συρροήν δολοφόνων και έναν παράξενο ιεροκήρυκα.
4. Enola Holmes
Η Millie Bobby Brown αναλαμβάνει τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο, ερμηνεύοντας μια έφηβη ντετέκτιβ, αδερφή του Mycroft (Sam Claflin) και του Sherlock Holmes (Henry Cavill), σε μια πνευματώδη προσαρμογή της αγαπημένης σειράς μυστηρίου της Nancy Springer που έκανε ο Harry Bradbeer. Μετά την εξαφάνιση της εκκεντρικής μητέρας της (Helena Bonham Carter), εγκαταλείπει το σχολείο για να την εντοπίσει και μεταμορφώνεται σε μια φοβερή και τρομερή ερευνήτρια.
5. Emily in Paris
Αυτή η σαρωτική ρομαντική κωμωδία από τον δημιουργό του “Sex and the City“, φαντάζει ιδανική για το φθινόπωρο. Η σειρά θέλει τη Lily Collins να ενσαρκώνει μια φιλόδοξη Αμερικανίδα που μετεγκαθίσταται στη γαλλική πρωτεύουσα για να εργαστεί σε μια διάσημη εταιρεία μάρκετινγκ. Μεταξύ της σκληρής δουλειάς και της προσπάθειάς της να συνδεθεί φιλικά με τους συναδέλφους της, η Emily βρίσκει χρόνο για πάρτι, συχνά ντυμένη με over-the-top σύνολα, που έχουν την υπογραφή της εμβληματικής στιλίστριας, Patricia Field.https://vogue.gr/
Πρώτη προβολή «Dick Johnson is Dead»: Μια αριστουργηματική ταινία στο Netflix για την άνοια και τη χαρά της ζωής Η βραβευμένη οπερατέρ και σκηνοθέτρια Κρίστεν Τζόνσον στρέφει την κάμερα της στον πατέρα της και διαχειρίζεται την άνοια που αρχίζει να τον κυκλώνει με τον πιο αξιοθαύμαστο τρόπο.
Η επιθυμία της είναι να διατηρήσει τον 83χρονο πατέρα της όπως είναι τώρα, πριν από τη μεταμόρφωσή του σε κάποιον που δεν την αναγνωρίζει πια. 19 Όσοι έχουν περάσει από το καθαρτήριο (την κόλαση μάλλον, ας είμαστε ακριβείς) της «διαχείρισης» αγαπημένου προσώπου που γλιστράει και χάνεται στα θολά βάθη της άνοιας, γνωρίζουν πόσο επώδυνη, άγρια με τους πιο αλλόκοτους τρόπους, και βασανιστική μπορεί να είναι αυτή η απώλεια που συμβαίνει σε μια σειρά από κεφάλαια, το ένα πιο οδυνηρό από το προηγούμενο.
Εκλάμψεις που δίνουν ψεύτικες ελπίδες, συναισθηματικός όλεθρος, ενοχές, ένα πανηγύρι φρίκης χωρίς τέλος. Το βλέπεις να έρχεται κι όμως το αρνείσαι, μέχρι που δεν γίνεται πλέον να προσποιείσαι ότι δεν συμβαίνει, μέχρι να συνειδητοποιήσεις (μετά από κάποιο ατύχημα ίσως) ότι τελείωσαν τα ψέματα και ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να το διαχειριστείς, βοηθώντας την κατάσταση χωρίς να διαλυθείς κι εσύ τελείως.
Η Κρίστεν Τζόνσον, η βραβευμένη σκηνοθέτρια αυτού του πρωτότυπου, πρωτοποριακού, εμπνευσμένου, συγκινητικού, αριστουργηματικού «ντοκιμαντέρ» (ή χρονικού ανάπτυξης μιας εξαιρετικής και σημαντικής ιδέας) που προσγειώθηκε πριν από λίγο καιρό στο Netflix συνοδευόμενο από διθυραμβικές κριτικές, βρήκε τον πιο δημιουργικό και αξιοθαύμαστο τρόπο για να το κάνει. Αυτό που απαιτεί όμως η αγάπη είναι να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον, όταν τα πράγματα γίνουν άσχημα, και να γιορτάζουμε μαζί τις σύντομες χαρούμενες στιγμές μας.
Αποφάσισε από κοινού με τον πατέρα της, τον (πρώην) ψυχίατρο και γλυκύτατο κύριο Ντικ Τζόνσον ο οποίος βρίσκεται στα πρώιμα στάδια της εκφυλιστικής ασθένειας, αλλά ήδη δεν είναι καθόλου καλή ιδέα ούτε να οδηγεί ούτε να μένει μόνος του, να τον πάρει από το πατρικό τους στο Σιάτλ και να τον πάει στο δικό της σπίτι, και στον δικό της κόσμο, στη Νέα Υόρκη.
Εκεί, μαζί με το συνεργείο της και την κρίσιμη συμβολή κασκαντέρ και κομπάρσων, τον κινηματογραφεί να «πεθαίνει» με διάφορους θεαματικούς και κωμικούς τρόπους, σε μια απόπειρα να συνηθίσουν και οι δύο στην ιδέα μιας οριστικής του απουσίας. Το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν είναι μακάβριο, αλλά ζωογόνο, χαρμόσυνο σχεδόν, και λυτρωτικό. Κι ας ομολογεί η ίδια στην κάμερα: «Και μόνο η ιδέα ότι μπορώ να χάσω αυτόν τον άνθρωπο, είναι αβάσταχτη». Tο δεύτερο έργο της Κρίστεν Τζόνσον ως σκηνοθέτρια, είναι πολύ πιο «εσωτερικής», σπιτικής σχεδόν, κλίμακας, συγχρόνως όμως και πιο οικουμενικό λόγω του θέματος το οποίο πραγματεύεται με τόσο αξιοθαύμαστο τρόπο.
Η επιθυμία της είναι να διατηρήσει τον 83χρονο πατέρα της όπως είναι τώρα, πριν από τη μεταμόρφωσή του σε κάποιον που δεν την αναγνωρίζει πια (όπως είχε συμβεί με τη μητέρα της), να ξορκίσει το τέλος προκαλώντας (ή ανακαλώντας) το. Θανάτω θάνατον πατήσας, κυριολεκτικά. Κάθε στημένος, εικονικός θάνατος ακολουθείται και από μια ανάσταση.
Και κάθε «μοιραία» πτώση έχει νόημα και (οδυνηρό) ιστορικό πλαίσιο, όχι μόνο για την σκηνοθέτρια, αλλά και για όσους έχουν ανάλογες εμπειρίες από ηλικιωμένο, ανήμπορο πλέον να αυτοεξυπηρετηθεί, και επιρρεπή στην αστάθεια, γονιό. Η μητέρα της, όταν είχε αρχίσει να «ρετάρει», έπεσε στην εσωτερική σκάλα του σπιτιού, σπάζοντας το ισχίο της (γεμάτες οι κλίνες των νοσοκομείων από ασθενείς μεγάλης ηλικίας, συχνά με άνοια, που νοσηλεύονται μετά από τέτοιου είδους χειρουργική επέμβαση). «Τότε ήταν που ξεκίνησε η αγριότητα» λέει ο μπαμπάς Ντικ, που έχασε την γυναίκα του το 2007, αφού προηγουμένως της είχε ρημάξει το μυαλό το Αλτσχάιμερ.
Η Κρίστεν Τζόνσον ορίζει τον εαυτό της ως "Cameraperson" και αυτός ακριβώς είναι ο τίτλος της πρώτης ταινίας της που κυκλοφόρησε το 2016 και θεωρείται, δικαίως, μία από τις πιο σημαντικές της τελευταίας δεκαετίας.
Ένα μοναδικό, υβριδικό κινηματογραφικό έργο που, όπως και αυτό το νέο της αριστούργημα, συνδυάζει ντοκιμαντέρ, σινεμά βεριτέ, αυτοβιογραφία και αναζήτηση των ορίων, και αποτελείται από ένα καλειδοσκοπικό κολάζ εικόνων από την διαδρομή της ως οπερατέρ σε μερικά από τα πιο γνωστά ντοκιμαντέρ της τελευταίας 25ετίας (Citizenfour, Fahrenheit 9/11, The Oath, Derrida...) καθώς και σε άλλες ταινίες λιγότερο γνωστές ίσως που την οδήγησαν σε νεκροταφεία στο Σεράγεβο, σε πυγμαχικά ρινγκ στο Μπρούκλιν, σε εμπόλεμες ζώνες κάθε είδους ανά τον πλανήτη.
Αυτό όμως εδώ, το δεύτερο έργο της ως σκηνοθέτριας, είναι πολύ πιο «εσωτερικής», σπιτικής σχεδόν, κλίμακας (σαν home movie υψηλού προϋπολογισμού), συγχρόνως όμως και πιο οικουμενικό λόγω του θέματος το οποίο πραγματεύεται με τόσο αξιοθαύμαστο τρόπο.
«Θα ήταν τόσο εύκολο αν η αγάπη μας έδινε μόνο όμορφα πράγματα», ακούγεται να λέει η ίδια στην ταινία. «Αυτό που απαιτεί όμως η αγάπη είναι να αντιμετωπίσουμε τον φόβο της απώλειας ο ένας τον άλλον. Απαιτεί να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον, όταν τα πράγματα γίνουν άσχημα, και να γιορτάζουμε μαζί τις σύντομες χαρούμενες στιγμές μας».
Πηγή: www.lifo.gr
Το μαγευτικό δράμα του Netflix
Η Άνια Τέιλορ-Τζόι σαγηνεύει σαν ιδιοφυής σκακίστρια που πρέπει να ξεπεράσει κάθε δυσκολία και εθισμό για να κατακτήσει την κορυφή. «Το Γκαμπί της Βασίλισσας» στο Netflix, με πρωταγωνίστρια την Άνια Τέιλορ-Τζόι, είναι ένα σκακιστικό δράμα χαρακτήρων του Netflix που πραγματικά σαγηνεύει.
Το Γκαμπί της βασίλισσας αποτελεί ένα δημοφιλές σκακιστικό άνοιγμα, οι πρώτες δηλαδή κινήσεις που παίζουν δύο παίκτες σε έναν αγώνα σκάκι. Αν και είναι οι πρώτες κινήσεις, θεωρούνται σημαντικές για το «οπλοστάσιο» των grandmasters του παιχνιδιού και για τη ροή και εξέλιξη της παρτίδας. Δυστυχώς, η σχέση μου με το σκάκι, αυτό το ιστορικό παιχνίδι στρατηγικής, προχώρησε ελάχιστα, σε ένα καθαρά amateur επίπεδο. Οι πραγματικοί σκακιστές διαβάζουν βιβλία για το παιχνίδι, μελετούν κινήσεις και στρατηγικές και κυρίως παίζουν.
Μπορεί κάποιος που δεν παίζει σκάκι και έχει ελάχιστη επαφή μαζί του να απολαύσει μία τηλεοπτική σειρά που βασίζεται σε αυτό το υπέροχο παιχνίδι; Απολύτως! «Το Γκαμπί της Βασίλισσας» είναι η νέα δραματική σειρά του Netflix που πραγματικά σε κρατάει μπροστά από τη μικρή οθόνη, με επτά ωριαία επεισόδια, μία πραγματική έκπληξη. Είναι μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα Γουόλτερ Τίβις, ένας συγγραφέας που έχει δει και άλλα έργα του στη μεγάλη οθόνη («The Hustler», «Ο Άνθρωπος που έπεσε στη Γη», «The Color of Money»).
Στο «Γκαμπί της Βασίλισσας» όμως, πραγματική βασίλισσα είναι η πρωταγωνίστρια, η 24χρονη αμερικανο-αργεντινο-βρετανή ηθοποιός Άνια Τέιλορ-Τζόι στο ρόλο της παίκτριας-θαύμα, Μπεθ Χάρμον. Η Άνια Τέιλορ-Τζόι, με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια, η πρωταγωνίστρια του καθηλωτικού «The Witch» πριν πέντε χρόνια και στις ταινίες «Split» και «Glass» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, ίσως στον καλύτερο ρόλο της μέχρι τώρα καριέρας της.
«Το Γκαμπί της Βασίλισσας» μας μεταφέρει στην Αμερική των 50s και 60s, μία διαφορετική Αμερική από το σήμερα, με ζωντανά όμως τα σημάδια του ρατσισμού και των προκαταλήψεων. Εκεί, ένα εννιάχρονο κορίτσι, η Μπεθ, μεταφέρεται σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων στο Κεντάκι μετά το θάνατο της μητέρας της από τροχαίο. Η προσαρμογή θα είναι δύσκολη, η υιοθεσία δεν έρχεται γρήγορα για κάποια κορίτσια ή και καθόλου (ιδιαίτερα αν είσαι Αφροαμερικανίδα, κάτι που θίγει η σειρά), αλλά η μικρή Μπεθ θα ανακαλύψει ένα υπόγειο που θα της αλλάξει τη ζωή.
Εκεί, έχει το γραφείο του ο φύλακας του ορφανοτροφείου, ο κύριος Σάιμπελ. Στη μέση του γραφείου υπάρχει ένα μικρό τραπέζι με μια σκακιέρα, κάτι που κινεί το ενδιαφέρον της Μπεθ. Το μόνο που την απασχολεί είναι να μην βρίσκεται στους πάνω ορόφους, με τις αυστηρές δασκάλες και τα άλλα κορίτσια. Αμέσως, θα μαγευτεί από αυτό το παιχνίδι που λέγεται σκάκι και ο κύριος Σάιμπελ θα της μάθει πως παίζεται. Ίσως ο και τρόπος να αποδράσει με το μυαλό και στο σώμα της από το ορφανοτροφείο.
Το μεγάλο ταλέντο-ιδιοφυία της Μπεθ στο σκάκι θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται όσο περνάνε τα χρόνια, αλλά έχει να αντιμετωπίσει και έναν μεγάλο εχθρό: τις εξαρτήσεις από τα χάπια και το ποτό. Θα την εμποδίσουν να κυνηγήσει το όνειρό της να γίνει πρωταθλήτρια της Αμερικής –μέσα σε ένα πλήρως ανδροκρατούμενο περιβάλλον- και να παίξει ακόμα και εκεί, στη Μόσχα της τότε Σοβιετικής Ένωσης αντιμέτωπη με τον παγκόσμιο grandmaster;
«Το Γκαμπί της Βασίλισσας» είναι ένα δράμα με πολλές αρετές, σίγουρα ανάμεσα στις 5 καλύτερες σειρές του Netflix για το 2020. Άρτια σκηνοθετημένη από τον Σκοτ Φρανκ, σε βάζει στο κλίμα, την «αόρατη» ένταση και άγχος μίας παρτίδας σκακιού, με τα πρόσωπα και των πιο ψυχρών παικτών να «σπάνε» κάποια στιγμή. Ποιος θα περίμενε πως μία τηλεοπτική παρτίδα σκάκι θα είχε τόσο ενδιαφέρον; Στα ίδια υψηλά στάνταρ και ο σχεδιασμός της παραγωγής, με τα υπέροχα κοστούμια και ρούχα (οι γυναίκες θα λατρέψουν τα ρούχα που φοράει η Μπεθ, σαν άλλο 60s είδωλο), τα αυτοκίνητα και κτίρια, αυτά τα rock ‘n roll και soul τραγούδια και το μουσικό score από τον Κάρλος Ραφαέλ Ριβέρα.
Δεν θα υπάρχει δεύτερη σεζόν για το «Γκαμπί της Βασίλισσας» και αυτό είναι καλό. Είναι μία limited σειρά επτά επεισοδίων που μέσα σε επτά ώρες βάζει τέλος. Το πιο ωραίο επτάωρο τηλεοπτικό τσεκ-ματ των τελευταίων ετών.
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr
Οι Τηλεφωνήτριες, ή αλλιώς las chicas del cable, σε παραγωγή Netflix.
Η σειρά μας ταξιδεύει στην Ισπανία, την δεκαετία του 1920-1930. Ενώ η χώρα έχει πληγεί από τη γρίπη, λίγα χρόνια πριν την έναρξη του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι τηλεφωνικές εταιρίες αρχίζουν να ανατέλλουν, και να δίνουν νόημα σε έναν όρο άγνωστο ακόμη, αυτόν της τηλεφωνικής επικοινωνίας, έτσι ήταν αναγκαία η εύρεση ατόμων, για να μας συνδέουν με την άλλη γραμμή. Συνεπώς εκεί θα συνδεθούμε και εμείς με τις πέντε νεαρές πρωταγωνίστριες μας.
Η Λίδια, μία κυνηγημένη «απατεώνισσα» προσπαθεί να αλλάξει επιτέλους την ζωή της, «η Μάργα μόλις έχει φτάσει στην πόλη, ούσα συνηθισμένη στην επαρχιακή ζωή, είναι τρομοκρατημένη μπροστά στο χάος της μεγαλούπολης και η Καρλότα, μια γυναίκα που δεν φοβάται να πολεμήσει για τα πιστεύω της, καταφθάνουν όλες για τον ίδιο σκοπό, να κερδίσουν μια θέση στο εργατικό δυναμικό, στο άκουσμα της αγγελίας για πρόσληψη ικανών γυναικών ως τηλεφωνητριών, στην εταιρία Θιφουέντες. Εκεί θα συναντήσουν και τις άλλες δυο, την Άνχελες που θα τις καθοδηγήσει στην νέα τους δουλειά ως η εμπειρότερη, και σε εκείνη θα αντικρίσουμε μια δυναμική αλλά παγιδευμένη ψυχή και την προϊστάμενη τους την Σάρα, ένα κορίτσι με χαμένη ταυτότητα.
Τα πράγματα, όμως, δεν θα είναι τόσο ομαλά, μια διεφθαρμένη οικογένεια ως κάτοχος της εταιρείας και γοητευτικοί εργοδότες θα περιπλέξουν ακόμα περισσότερο τις εξελίξεις, με τους τελευταίους να αποτελούν επίσης βασικά πρόσωπα κατά την διάρκεια της πλοκής. Ο Κάρλος και ο Φρανθίσκο, δυο στενοί φίλοι, θα δουν τις ζωές τους να αλλάζουν για πάντα, όταν η αινιγματική Λίδια θα διαβεί το κατώφλι της εταιρίας των γονιών του Κάρλος.
Η δύναμη της φιλίας έχει τον πρωταρχικό ρόλο, πέντε πολύ διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες θα έρθουν κοντά εξαιτίας ενός φόνου, και από τότε θα γίνουν αχώριστες.
Ωστόσο, κάθε κοπέλα κουβαλάει και τα δικά της βάσανα, χρέη, ενδοοικογενειακή βία, καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, πατριαρχική οικογένεια, πρόσωπα του παρελθόντος, και σαν να μην φτάνουν αυτά, όλα διαδραματίζονται σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπου οι γυναίκες είναι αποκλεισμένες από βασικά δικαιώματα, έτσι η εταιρία αυτή αποτελεί για την καθεμία μια ξεχωριστή ευκαιρία να αποδείξει την αξία της, να βρει τον εαυτό της και να συμβάλλει στον αγώνα των τότε γυναικών.
Κάτι τέτοιο δεν φαντάζει εύκολο καθώς βρίσκονται αντιμέτωπες με την εξουσία, τα πολιτικά και τα οικονομικά συμφέροντα, καθώς και την ανακάλυψη του τηλεφωνικού θαλάμου, που θα είναι ολέθριο για τις τηλεφωνήτριες…
Υπέροχη Σοφία Λόρεν στο πρώτο τρέιλερ της ταινίας του γιου της «Τhe Life Ahead»
Η Ιταλίδα ντίβα θα επιστρέψει στη σκηνή των Όσκαρ; Στο Netflix στις 13 Νοεμβρίου.
Το Netflix έδωσε στη δημοσιότητα το πρώτο τρέιλερ της ταινίας «The Life Ahead» με την ηθοποιό - σύμβολο του ιταλικού σινεμά, Σοφία Λόρεν, η οποία επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη έντεκα χρόνια μετά τον τελευταίο μεγάλο κινηματογραφικό της ρόλο στο «Nine».
Η ταινία σε σκηνοθεσία του γιου της Εντουάρντο Πόντι, βασίζεται στο μπεστ σέλερ του Ρομάν Γκαρί «The Life Before Us» και η 86χρονη Λόρεν υποδύεται την Μαντάμ Ρόζα, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, η οποία παίρνει υπό την προστασία της έναν 12χρονο πιτσιρικά χωρίς οικογένεια από τη Σενεγάλη, τον Μόμο, όταν ο μικρός επιχειρεί να την κλέψει.
Η Ιταλίδα ηθοποιός, με τις περισσότερες από 90 ταινίες, κέρδισε το πρώτο της Όσκαρ το 1961 για τον ρόλο της στην ταινία του Βιτόριο Ντε Σίκα «Η Ατιμασμένη» (αγγλικός τίτλος, Two Women) σε παραγωγή του συζύγού της, Κάρλο Πόντι. Ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε το Όσκαρ Α′ Γυναικείου Ρόλου σε ηθοποιό μη αγγλόφωνης ταινίας.
Το «Life Ahead» («Η Ζωή Μπροστά») θα κάνει πρεμιέρα στο Netflix στις 13 Νοεμβρίου, ενώ θα βγει σε περιορισμένη διανομή και στις ιταλικές αίθουσες.
Πηγή: Indiewire
Updated | Οι ταινίες που θα δούμε στις αίθουσες την Πέμπτη 8/10
Από Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλο
Update: Προστέθηκε η κυκλοφορία της ταινίας «Το Γεράκι του Φυστικοβούτυρου» και αναβάλλεται η επανέκδοση του «Ο Δράκος του Κακού ενάντια στον Άγιο Πολεμιστή».
Μια feelgood κωμωδία και δύο συναισθηματικά animation έρχονται στους κινηματογράφους αυτήν την εβδομάδα.
Ο Παράδεισος Έπεσε στη Γη
Βραβευμένη στις Κάνες κωμωδία του Παλαιστίνιου auteur Ελιά Σουλεϊμάν. Ο διεθνώς καταξιωμένος δημιουργός υποδύεται τον εαυτό του στην ταινία, όπου ταξιδεύει ανά τον κόσμο σε μια απόπειρα να βρει χρήματα για το επόμενο πρότζεκτ του. Καθώς οι προσπάθειές του δε βγάζουν πουθενά, παρατηρεί τις συνήθειες και τις συμπεριφορές των ανθρώπων στις χώρες που επισκέπτεται, και εντοπίζει ομοιότητες με την πατρίδα του Παλαιστίνη.
Το Γεράκι του Φυστικοβούτυρου
Feelgood δράμα με τους Σάια ΛαΜπαφ και Ντακότα Τζόνσον. Παράξενος τίτλος έτσι; Κι όμως, η ταινία των Ταίλερ Νίλσον και Μάικλ Σβαρτζ η οποία έκλεψε τις καρδιές των θεατών στο indie φεστιβάλ SXSW κερδίζοντας το βραβείο κοινού, δεν τιτλοφορείται έτσι τυχαία. Η υπόθεσή της αφορά έναν πιτσιρικά με σύνδρομο Down, ο οποίος είναι αποφασισμένος να γίνει επαγγελματίας παλαιστής γι’ αυτό και δραπετεύει από το σπίτι του. Μάλιστα, το σενάριο γράφτηκε πάνω στον πρωτοεμφανιζόμενο Ζακ Γκοτσάγκεν. Στην αποστολή του θα τον βοηθήσει ένας περιπλανώμενος άγνωστος (Σάια ΛαΜπαφ), ο οποίος θα χρειαστεί να τον προστατέψει αλλά και να κοντραριστεί με τη νοσοκόμα του που τον αναζητά μανιωδώς (Ντακότα Τζόντσον). Το σκηνοθετικό δίδυμο αφηγείται το ταξίδι του απροσδόκητου πρωταγωνιστικού ζευγαριού με όρους παραμυθιού γεμάτου ζεστασιά, έχοντας το φόντο μαγευτικές εικόνες του φυσικού τοπίου του αμερικανικού Νότου.
Αντρέι Ταρκόφσκι: Σινεμά σαν Προσευχή
Ντοκιμαντέρ για τον σπουδαίο Ρώσο σκηνοθέτη σε σκηνοθεσία του γιου του. Ο υιός Ταρκόφσκι δίνει το λόγο στον πατέρα του, συνθέτοντας ένα πλήρες πορτραίτο του ίδιου και του έργου του, μέσα από ανεξερεύνητο αρχειακό υλικό, συνεντεύξεις και σημειώσεις του αξεπέραστου auteur.
Γιοσέπ
Animation του κομίστα και σχεδιαστή της Le Monde, Aurel. Το Φεβρουάριο του 1939 η Γαλλία κατακλύζεται από Ισπανούς οι οποίοι δραπετεύουν όπως - όπως από τη δικτατορία του Φράνκο. Η λύση που προκρίνει η κυβέρνηση θέλει τους Ισπανούς να συσσωρεύονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου αναγκάζονται να επιβιώσουν υπό άθλιες συνθήκες. Χτίζουν δικούς τους στρατώνες, τρέφονται με τα άλογα με τα οποία ταξίδεψαν, ενώ εκατοντάδες είναι εκείνοι που χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της ανθυγιεινής κατάστασης και της έλλειψης νερού. Σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα δύο άντρες θα γνωριστούν και θα συνάψουν μια απροσδόκητη φιλία. Πρόκειται για έναν αστυνομικό και έναν αντι-φρανκικό σχεδιαστή.
Τα Χελιδόνια της Καμπούλ
Ταινία κινουμένων σχεδίων από τους παραγωγούς του «Τρίο της Μπελβίλ». Το καλοκαίρι του 1998, στην υπό κατοχή Ταλιμπάν Καμπούλ, δύο νεαροί ερωτευμένοι ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον παρά τη βία και τη δυστυχία που τους περιτριγυρίζει. Όλα αυτά, μέχρι τη μέρα που μια ανόητη χειρονομία θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους.
Σελίδα 6 από 88
