Κιν/φος

Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ βγάζει τη στολή του «Iron Man», η Ζέτα Μακρυπούλια επιστρέφει με μια ακόμα κωμωδία, τα «Χελωνονιντζάκια» μετακομίζουν στη μεγάλη οθόνη, ο μικρός γάτος Θάντερ κάνει μαγικά, ενώ το Λονδίνο και η Οξφόρδη προσφέρουν το ιδανικό ντεκόρ για αγωνιώδη θρίλερ.

ΟΔΙΚΑΣΤΗΣ

Κάνοντας ένα διάλειμμα από τον Σέρλοκ Χολμς και τους υπερήρωες της Marvel, ο πλέον περιζήτητος χολιγουντιανός σταρ Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ υποδύεται ένα μεγαλοδικηγόρο που επιστρέφει στην επαρχιακή κωμόπολη που μεγάλωσε για την κηδεία της μητέρας του και καλείται να ξεμπλέξει τον πατέρα του, έναν σεβάσμιο δικαστή της περιοχής, από μια κατηγορία για φόνο. Δίπλα στον σπιρτόζο, κυνικό και ατακαδόρο Ντάουνι Τζούνιορ, ο Ρόμπερτ Ντιβάλ παραδίδει μια στιβαρή, απόλυτα οσκαρική ερμηνεία, ενώ ο Ντέιβιντ Ντόμπκιν των «Αλλάζουμε;» και «Γαμο-μπελάδες» δοκιμάζεται τώρα σε ένα δραματικό δικαστικό θρίλερ.

ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ

Η ζωή του Μπάμπη θα ανατραπεί μετά την επεισοδιακή συνάντηση του με την ωραία και δυναμική Αθηνά. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις, ανάμεσα στις οποίες ένα πιάνο που κρύβει ένα μεγάλο θησαυρό, μια γυναίκα που το έχει σκάσει από το σπίτι της, μια περιουσία που αναζητά κληρονόμο, μια άπιστη αρραβωνιαστικιά, ένα ύποπτο μοναστήρι και τελικά τον έρωτα. Με τους Ζέτα Μακρυπούλια και Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, σε σκηνοθεσία Νίκου Ζαπατίνα («Ένας κι Ένας», «Ο Ηλίας του 16ου ).

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΚΟΜΨΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ

Η Δανή Λόνε Σέρφινγκ («Ιταλικά για Αρχαρίους», «Μια Κάποια Εκπαίδευση» ) διασκευάζει ένα θεατρικό της Λόρα Γουέιντ, με θέμα τις ακραίες φάρσες των φοιτητών της Οξφόρδης που ανήκουν στην περιβόητη «Λέσχη της Κομψής Αλητείας» ή αλλιώς «Riot Club». Μια λέσχη για πλούσιους φοιτητές καλών οικογενειών που νομίζουν ότι ζουν στο απυρόβλητο, μέχρι τη στιγμή που τα πράγματα θα φύγουν εκτός ελέγχου. Μια ματιά στη σκοτεινή όψη της προνομιούχας πλευράς της ζωής, η οποία έκανε πρεμιέρα στο πρόσφατο φεστιβάλ του Τορόντο.

ΤΑ ΧΕΛΩΝΟΝΙΝΤΖΑΚΙΑ

Οι Μικελάντζελο, Ντοναντέλο, Ραφαέλο και Λεονάρντο, οι γνωστές μας από την τηλεόραση μεταλλαγμένες νίντζα χελώνες, ξεκινούν τις live action κινηματογραφικές περιπέτειές τους προσπαθώντας να σώσουν τη Νέα Υόρκη από τον σατανικό Σρέντερ και την αδίστακτη συμμορία του. Σε αυτήν την αποστολή ζωής και θανάτου θα πρέπει να συνεργαστούν με την ατρόμητη δημοσιογράφο Έιπριλ Ο'Νιλ (Μέγκαν Φοξ ) και τον εξυπνάκια κάμεραμάν της (Γουίλ Αρνέτ ), στο δρόμο τους, όμως, θα βρουν εμπόδια και κρυφούς εχθρούς από εκεί που δεν το περιμένουν.

ΑΠΙΣΤΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ

Οι απερίσκεπτοι Τζέιμς Φράνκο και Κέιτ Χάντσον ανακαλύπτουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στο διαμέρισμα του νεκρού γείτονά τους. Αφού πρώτα αμφιταλαντευτούν, θα αποφασίσουν να οικειοποιηθούν τα χρήματα, βάζοντάς τους στο στόχαστρο του ανθρώπου που τα έκλεψε. Με τους Τομ Γουίλκινσον, Ομάρ Σι και Άννα Φρίελ να συμπληρώνουν το καστ, το οποίο καθοδηγεί ο Δανός Χένρικ Ρούμπεν Γκενζ, σκηνοθέτης της τηλεοπτικής σειράς «Borgen».

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΣΠΙΤΙ

Ένα διαφορετικό από τη χολιγουντιανή συνταγή animation του Βέλγου Μπεν Στάσεν («Ταξίδι στο Φεγγάρι», «Οι Περιπέτειες του Σάμμυ» ), με ήρωα το μικρό γάτο Θάντερ, ο οποίος ένα βράδυ βρίσκει καταφύγιο στο αρχοντικό του Μάγου Λορέντζο. Ο μάγος μοιράζεται το σπίτι του με αμέτρητα ζωάκια και ρομποτάκια, που μπορούν να φτιάχνουν πρωινό ενώ χορεύουν και τραγουδούν! Ο Τζακ το λαγουδάκι και η Μάγκι το ποντίκι, όμως, συνωμοτούν για να διώξουν το κακόμοιρο γατάκι. Πριν προλάβουν, ο μάγος θα αρρωστήσει και όλοι μαζί οι κάτοικοι του σπιτιού που κινδυνεύει να πουληθεί θα ενωθούν για να το σώσουν, με πρωτεργάτη το Θάντερ.

Την παραμονή των Χριστουγέννων ένα αυτοκινητικό ατύχημα θα ενώσει με μοιραίο τρόπο τις ζωές των μελών δυο ιταλικών οικογενειών. Οι πολλές όψεις της ίδιας ιστορίας διασταυρώνονται έντεχνα, αν και λίγο διδακτικά, σε ένα πολυβραβευμένο κοινωνικό δράμα.

Ποιο είναι το κόστος της ανθρώπινης ζωής και πώς αυτό αποτιμάται; Το μυθιστόρημα του Αμερικανού Στίβεν Άμιντον, που εκδόθηκε το 2004, έχει μια ενδιαφέρουσα λογοτεχνική κι επίκαιρη κοινωνική προσέγγιση στο θέμα, το οποίο δίνει την αφορμή στον Ιταλό έμπειρο σκηνοθέτη Πάολο Βίρτζι («Η Γυναίκα της Ζωής μου» ) για ένα φιλόδοξο κοινωνικό δράμα με φόντο τη σύγχρονη Λομβαρδία.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, σε έναν επαρχιακό δρόμο, ένα τζιπ θα τραυματίσει βαριά έναν ποδηλάτη, ξετυλίγοντας το κουβάρι μιας σειράς γεγονότων τα οποία θα εμπλέξουν με μοιραίο τρόπο τη ζωή των μελών δύο οικογενειών: της οικονομικής δυναστείας Μπερνάσκι και των μεσοαστών Οσόλα, τους οποίους ενώνει η ερωτική σχέση του νεαρού πλουσιόπαιδου Μασιμιλιάνο με την κόρη των δεύτερων Σερένα.

Χωρισμένη σε τέσσερα κεφάλαια, τρία εκ των οποίων υιοθετούν την προσωπική οπτική ενός διαφορετικού χαρακτήρα κι ένα παίζει το ρόλο επιλόγου, η ταινία πλησιάζει την ίδια ιστορία κάθε φορά και από άλλη οδό.

Μια έξυπνη και αποτελεσματικά εκτελεσμένη αφηγηματική επιλογή (πολυβραβευμένο το μοντάζ της Σεσίλια Ζανούζο ), η οποία αναδεικνύει ακόμη καθαρότερα τα αντιφατικά κίνητρα των περισσότερων χαρακτήρων και την πικρή ματιά του Βίρτζι πάνω στις σύγχρονες, δεμένες στο οικονομικό συμφέρον ανθρώπινες σχέσεις.

Η τελευταία θα ήταν ακόμη διεισδυτικότερη, μάλιστα, αν δεν έκανε μερικές εύκολες παραχωρήσεις στη συγκίνηση (αργή κίνηση στις δραματικές κορυφώσεις, εύκολες σεναριακές συμπτώσεις ) και δεν κατέφευγε σε γραφικούς χαρακτήρες (ο άκαρδος Ντίνο Οσόλα, ο ταλαντούχος, αντικοινωνικός και αθώος Λούκα ) για να αποσαφηνίσει πλήρως την κοινωνική αλληγορία.

Η συνολική προσέγγιση πάντως ιντριγκάρει και αγγίζει τον θεατή, ενώ προσφέρει στην ταινία εξασφαλισμένη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία (σχεδόν 1 εκατ. Ιταλοί θεατές, 7 Ντονατέλο κι επίσημη υποβολή της γείτονος για ξενόγλωσσο Όσκαρ ).

Έπειτα από την πρώτη της εμφάνιση, πέρυσι, στην επιτυχημένη ταινία τρόμου «Το Κάλεσμα», η δαιμονική κούκλα Annabelle πρωταγωνιστεί αυτή τη φορά σε ένα άλλο φιλμ του είδους, η παραγωγή επιδιώκοντας μια εκ νέου κατάκτηση του κοινού.

Ο φωτογράφος της ταινίας «Το Κάλεσμα- The Conjuring» Τζον Λεονέτι παίρνει τώρα τη θέση του σκηνοθέτη και ανα-παράγει ένα θρίλερ που προσπαθεί να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον μας, όπως συμβαίνει με τα έργα του συναδέλφου του Τζέιμς Γουάν, αλλά δεν το καταφέρνει.

Ο Γουάν μπορεί να βρίσκεται στη θέση του παραγωγού, ωστόσο, δυστυχώς αυτό δεν αποτρέπει τη δημιουργία μιας ταινίας «τρόμου» κοινότοπης, γεμάτης από κλισέ και πρόχειρα τεχνάσματα γέννησης του φόβου και του πανικού, τόσο απλοϊκά δοσμένα και χωρίς φαντασία που την κατατάσσουν μεταξύ των φιλμ Β’ κατηγορίας ή διαλογής, μεταξύ αυτών που έχουμε δει και ξαναδεί αρκετές φορές στην τηλεόραση.

Κάτι που είναι εν μέρει αναμενόμενο, αν λάβουμε υπόψιν ότι η «Annabelle» αποτελεί το spin-off του «The Conjuring», δηλ. μια ταινία που «πατά» επάνω σε μια προηγούμενη επιτυχία, προσπαθώντας να ανασυστήσει το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα της πρώτης παρεμβάλλοντας και πρόσωπα αυτής.

Η υπόθεση της «Annabelle», ωστόσο, φέρει και κάποια κοινά στοιχεία με το «Insidious» του Τζέιμς Γουάν, όπου ο Τζον Λεονέτι είχε αναλάβει επίσης τη φωτογραφία. Όπως σε αυτό, έτσι και εδώ έχουμε ένα παιδί που χρειάζεται προστασία, μια ευαίσθητη μητέρα, μια αλλαγή σπιτιού, διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα που συνεχίζουν να υφίστανται και μια γυναίκα που δίνει τη λύση.

Ο σκηνοθέτης αυτού του spin-off, λοιπόν, ενώ διαθέτει όλα τα απαραίτητα υλικά και μια γερή βάση κατασκευής μιας ταινίας τρόμου (η περίεργη σατανική κούκλα Annabelle υπάρχει πραγματικά, μόνο που είναι φτιαγμένη από πανιά), δείχνει να μην ξέρει πώς να διαχειριστεί όλα τα παραπάνω, ανατρέχοντας ως λύση διαφυγής σε τεχνικές κακής απομίμησης προηγούμενων ταινιών, σε εύκολους εντυπωσιασμούς και λύσεις που δεν πείθουν.

Δεν αρκεί, για παράδειγμα, η εισβολή μιας κούκλας μεταμορφωμένης σε παράξενη γυναίκα που κραυγάζει και κάνει «μπου», για να σκορπίσει τον τρόμο.

Όπως γράφει η Martine Roberge («L'Art de faire peur»), «..μία αφορμή, ένα τμήμα της αφήγησης προκαλεί φόβο, εξαιτίας κάποιων εξωτερικών παραγόντων που το καθιστούν πραγματικά τρομακτικό». Σε αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες που απαιτούν μια σχολαστική και δύσκολη εργασία, είναι που ο φωτογράφος-σκηνοθέτης αποτυγχάνει και δίνει τελικά ένα υποκατάστατο της προηγούμενης επιτυχίας του «Καλέσματος», το επίπεδο της παραγωγής θυμίζοντάς μας παρόμοια φιλμ, όπως τον «Τελευταίο Εξορκισμό 2».

Απλοϊκότητα, εύκολες μεταπηδήσεις καταστάσεων στην αφήγηση και ηθικολογικά μηνύματα που υμνούν την οικογένεια και την πίστη στην εκκλησία, συμπληρώνουν ένα σύνολο άκομψο από το οποίο ξεχωρίζει μόνο η μουσική του Joseph Bishara: αγχωτική, μεταδίδοντας κάτι σκοτεινό, ανεξήγητο και τρομακτικό.

Θα την πρότεινα μόνο στους λάτρεις των ταινιών «ποπ κορν».

Σκηνοθεσία: Τζον Λεονέτι. Παίζουν: Άναμπελ Γουόλις, Γουόρντ Χόρτον, Άλφρε Γούνταρντ, Μισέλ Ρομάνο, Γκάμπριελ Μπέιτμαν. Εταιρεία Διανομής: VILLAGE.

Δ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ

clickatlife.gr

Μια περιπετειώδης περιπλάνηση στο Μπέλφαστ του ’71, η ιταλική πρόταση για Όσκαρ, η βιογραφία του Τζέιμς Μπράουν και ένα γαστριμαργικό δράμα με πρωταγωνίστρια τη σεφ Έλεν Μίρεν είναι μόνο μερικές από τις ταινίες που θα δούμε από σήμερα στις αθηναϊκές αίθουσες.

’71
Η μεγάλη έκπληξη του φετινού Φεστιβάλ Βερολίνου (ακόμα μεγαλύτερη το ότι έφυγε από τη γερμανική πρωτεύουσα χωρίς βραβείο ) ήταν μια βρετανική περιπέτεια σκηνοθετημένη από έναν Γαλλοαλγερινό. Καταιγιστικός ρυθμός, αγωνία στο κατακόρυφο, αληθινοί χαρακτήρες και ντοκιμαντερίστικος ρεαλισμός αλά «Ματωμένη Κυριακή»: ένα υποδειγματικό action movie το οποίο βάζει τα γυαλιά σε κάθε χολιγουντιανή ταινία δράσης και εξελίσσεται στο Μπέλφαστ του 1971, όταν ένας νεαρός Άγγλος στρατιώτης παγιδεύεται στην καθολική συνοικία της πόλης και καταδιώκεται ανηλεώς από τους μαχητές του IRA.

  Το Ανθρώπινο Κεφάλαιο 

Η επίσημη υποβολή της Ιταλίας για το επόμενο ξενόγλωσσο Όσκαρ βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Στίβεν Άμιντον και, χωρισμένη σε τέσσερα κεφάλαια, περιγράφει μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες ένα τροχαίο ατύχημα (ένα τζιπ χτυπάει έναν ποδηλάτη ) και τη σύνδεσή του με δύο οικογένειες στα όρια της χρεοκοπίας. Σκηνοθετημένο από τον Πάολο Βίρτζι («Η Γυναίκα της Ζωής Μου» ), αυτό το νεο-νουάρ για την οικονομική κρίση σάρωσε στα βραβεία της Ιταλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (κέρδισε επτά και είχε άλλες 11 υποψηφιότες! ) και απέσπασε επίσης καλές κριτικές στην Αμερική όπου η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι τιμήθηκε ως καλύτερη ηθοποιός στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Τραϊμπέκα.

Get On Up

Μετά τη μεγάλη εμπορική επιτυχία και τις τέσσερις οσκαρικές υποψηφιότητες των «Υπηρετριών», ο Τέιτ Τέιλορ επιλέγει να κάνει δυναμικό funk-soul comeback. Μεταφέρει τη ζωή του μεγάλου Τζέιμς Μπράουν στην οθόνη, αφηγούμενος τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της καριέρας του, όπως και άγνωστες λεπτομέρειες από τη ζωή του. Ξεκινώντας από τη Νότια Καρολίνα και φτάνοντας μέχρι το Βιετνάμ και τα μεγαλύτερα venues των ΗΠΑ, αποκαλύπτει κάθε πτυχή της ζωής του Αφροαμερικανού σπουδαίου μουσικού και θυμίζει αγαπημένες μελωδίες. Ο 38χρονος Τσάντγουικ Μπόουζμαν («42» ) βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη ερμηνευτική πρόκληση της καριέρας του, ενσαρκώνοντας τον εκκεντρικό Τζέιμς Μπράουν, με τους Βαιόλα Ντέιβις και τον Νταν Ακρόιντ να συμμετέχουν στο καστ. Την παραγωγή της ταινίας υπογράφει ο Μικ Τζάγκερ, ο οποίος υπόσχεται να κάνει το φιλμ όσο πιο funk γίνεται...

Ένα Ταξίδι 30,5 Μέτρα Μακριά

Η σεφ Έλεν Μίρεν αντιμέτωπη με ένα ανταγωνιστικό ινδικό εστιατόριο. Όλα αυτά συμβαίνουν, όταν σε ένα γραφικό χωριό του γαλλικού Νότου απέναντι από το κομψό, βραβευμένο με αστέρι Μισελέν ρεστοράν της αυστηρής κυρίας Μαλορί ανοίγει ένα οικογενειακό ινδικό εστιατόριο, δύο κουζίνες και δύο κουλτούρες ακονίζουν τα μαχαίρια τους με άγριες διαθέσεις. Η αναγκαστική γειτνίαση, όμως, του κάρι και της μπεσαμέλ γρήγορα θα πάρει μια απρόσμενη τροπή. Μ’ αυτήν τη γλυκιά, ανθρώπινη ιστορία μαγειρικής αντιπαλότητας, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ρίτσαρντ Μόρες, και τους Στίβεν Σπίλμπεργκ και Όπρα Γουίνφρεϊ στο team των παραγωγών, ο Λάσε Χάλστρομ επιστρέφει στα μοτίβα του «Chocolat», επιστρατεύοντας τη διαπολιτισμική χημεία της βραβευμένης με Όσκαρ Έλεν Μίρεν –στην προκειμένη με γαλλικό αξάν– και του μύθου του Μπόλιγουντ Ομ Πούρι.

Τα Τερατοκουτάκια

Από τη Laika, το στούντιο της «Coraline» και του «Paranorman», βασισμένη σε ένα παιδικό βιβλίο του Άλαν Σνόου, έρχεται αυτή η γλυκιά, πανέμορφη σχεδιαστικά και τεχνικά ταινία για ένα ορφανό αγόρι (τη φωνή του δανείζει ο Μπραν του «Game of Thrones» ), που έχει μεγαλώσει κάτω από τη Γη υπό την προστασία μιας μεγάλης παρέας από τερατάκια-ρακοσυλλέκτες. Τώρα πρέπει να σώσει τους φίλους του από έναν επικίνδυνο εξολοθρευτή (με τη φωνή του Μπεν Κίνγκσλεϊ ), έχοντας αποκτήσει στην πορεία και μια ανέλπιστη βοηθό. Με παλιές και νέες τεχνικές animation (ένα υβρίδιο CGI και stop motion ), γοητευτικούς φανταστικούς χαρακτήρες, περίεργες μηχανές και μια αύρα μεταξύ σκηνικού του Τέρι Γκίλιαμ και σαλονάτης βικτοριανής Αγγλίας, τα «Τερατοκουτάκια» είναι μια ταινία για παιδιά που δεν θα αφήσει ασυγκίνητους και τους μεγάλους.

Λάθος Στο Λάθος

Βίνσεντ Λίντον, Ζιλ Λελούς και Ναντίν Λαμπακί πρωταγωνιστούν σε μια ταινία δράσης σκηνοθετημένη από τον ανερχόμενο Γάλλο σκηνοθέτη Φρεντ Καβαγιέ. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται δυο Γάλλοι αστυνομικοί, ο Φράνκ (Λελούς ) και ο Σιμόν (Λίντον ), οι οποίοι για πολλά χρόνια υπήρξαν εκτός από συνάδελφοι και φίλοι. Οι δυο τους απομακρύνθηκαν ο ένας από τον άλλο, όταν ο Σιμόν προκάλεσε ένα τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, οδηγώντας μεθυσμένος εν ώρα υπηρεσίας. Κάποια χρόνια μετά, όταν η οικογένειά του θα δεχτεί έντονες απειλές από τη μαφία, ο Σιμόν θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του και θα επιχειρήσει – με το ζόρι - την επανασύσταση του φοβερού τιμ που είχε κάποτε με τον άλλοτε αγαπημένο του συνάδελφο, Φρανκ.

Annabelle

Η φονική κούκλα του «Καλέσματος» αναλαμβάνει δράση αφ’ εαυτής της. Η vintage κούκλα που επιλέγει να κάνει δώρο ο Τζον Φορμ στην έγκυο γυναίκα του, Μία, μοιάζει να είναι ιδανική. Η χαρά της Μία για την κούκλα Annabelle δεν θα κρατήσει για πολύ όμως… Σύντομα, το ζευγάρι θα δεχτεί μία βίαιη επίθεση από μια ομάδα σατανιστών. Φεύγοντας, οι σατανιστές δεν αφήνουν πίσω τους μόνο αίμα και τρόμο, αλλά και μία δαιμονισμένη Annabelle.

H ταινία «Το Τανγκό των Χριστουγέννων» (2011) του σκηνοθέτη Νίκου Κουτελιδάκη πρόκειται να προβληθεί στο 29ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου που θα πραγματοποιηθεί από τις 12-30 Νοεμβρίου, στην Οττάβα και το Βανκούβερ εκπροσωπώντας την Ελλάδα στο φεστιβάλ.

Το δημοφιλές φεστιβάλ οργανώνεται από το Καναδικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, την αντιπροσωπεία της ΕΕ στον Καναδά και τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

«Το Τανγκό των Χριστουγέννων» γυρισμένο το 2011 είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη.

Η ταινία φιλοδοξεί να αφηγηθεί την ιστορία ενός ανέλπιδου έρωτα και μιας παράδοξης αντρικής φιλίας, δημιουργώντας παράλληλα μια τοιχογραφία της δεκαετίας του `70, μέσα από την επαρχιακή στρατιωτική ζωή την εποχή της χούντας, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ακολουθώντας την αφήγηση του βιβλίου, το κινηματογραφικό "Τανγκό" εστιάζει στη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στον υπολοχαγό Καραμανίδη και τον υφιστάμενό του, Λαζάρου, όταν ο τελευταίος τού μαθαίνει τον αργεντίνικο χορό, για να πλησιάσει επιτέλους ο πρώτος το απαγορευμένο αντικείμενο του πόθου του.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ελληνικές ταινίες στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Οττάβα και στο Βανκούβερ τελούν υπό τη διοργάνωση της ελληνικής Πρεσβείας καθώς και του γραφείου Τύπου της Οττάβα

Ταινία έναρξης η ελληνοτουρκική παραγωγή «Εγώ Δεν Είμαι Εγώ» («Ben o Degilim»)
Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε πολλά επιχειρήματα για να αποδείξουμε ότι η Τουρκία διαθέτει μια από τις πλέον ακμαίες εθνικές κινηματογραφίες στον πλανήτη. Η βράβευση της «Χειμερίας Νάρκης» του απαράμιλλου δεξιοτέχνη Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν με τον Χρυσό Φοίνικα στο περασμένο Φεστιβάλ των Κανών αποτελεί ακλόνητο πειστήριο ότι ο κινηματογράφος της γείτονας χώρας διανύει μια από τις ανθηρότερες περιόδους του.

Οπότε, η Εβδομάδα Τουρκικού Κινηματογράφου που διοργανώνουν η Πρεσβεία της Τουρκίας στην Αθήνα και το Γενικό Προξενείο Αθηνών Πειραιώς σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Ίδρυμα Μαζικής Επικοινωνίας και Ερευνών στις 23-29 Οκτωβρίου στην Ταινιοθήκη έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Αφορμή για το περιεκτικό αφιέρωμα είναι η συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του τουρκικού κινηματογράφου, με τη χορταστική διοργάνωση να παρουσιάζει κορυφαίες σύγχρονες και κλασσικές ταινίες από την παραγωγή της γείτονας χώρας.

Η Εβδομάδα κάνει πρεμιέρα με την βραβευμένη στη Ρώμη ελληνοτουρκική παραγωγή «Εγώ Δεν Είμαι Εγώ» («Ben o Degilim» ) που προβάλλεται για πρώτη φορά στη χώρα μας, με τον σκηνοθέτη της Ταϊφούν Πιρσελίμογλου να παρευρίσκεται στην τελετή έναρξης μαζί με τους συνεργάτες του Ερτσάν Κεσάλ (πρωταγωνιστής και σεναριογράφος ), Ανδρέα Σινάνο (Διευθυντή Φωτογραφίας ) και Γρηγόρη Κουνενδάκη (Επιμέλεια Ήχου ). Στο αφιέρωμα θα δούμε αρκετές ακόμη πρόσφατες τούρκικες παραγωγές που διακρίθηκαν πρόσφατα σε φεστιβάλ.

Ο «Κύκλος» («Diare» ) του Ατίλ Ινάτς που παρουσιάζει το ταξίδι αυτογνωσίας ενός καθηγητή φιλοσοφίας κέρδισε το πρώτο βραβείο στα Άδανα και την Άγκυρα, ενώ η κοινωνικο-πολιτικά καυστική «Μούχλα» («Küf» ) του Αλί Αϊντίν διακρίθηκε στα Φεστιβάλ Βενετίας, Θεσσαλονίκης και Σεράγεβο. Από τη φιλμογραφία του θριαμβευτή των Κανών Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν θα δούμε τα «Κλίματα Αγάπης» («Iklimler» ) του 2006, ενώ το «Κόσμος» («Cosmos» ) είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα φιλμ του μοναδικά ποιητικού σινεμά του Ρεχά Ερντέμ.

Το «Όνειρο της Πεταλούδας» του Γιλμάζ Ερντογάν μας ταξιδεύει στις παράπλευρες απώλειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την ίδια στιγμή που το «Με Τα Μάτια της Ψυχής» («Kelebeğin Rüyasi» ) των Μελίκ Σαράτσογλου και Χακί Κουρτουλούς αφηγείται μια συνταρακτική κινηματογραφική ιστορία.

Η «Εξορία» του Ερόλ Οζλεβί μιλάει για έναν καταδικασμένο ελληνοτουρκικό έρωτα, το «Yozgat Blues» του Μαχμούτ Φαζίλ Τσοσκούν μας μεταφέρει με μπλουζιάρικη διάθεση στα βάθη της Ανατολίας και οι «Άνθρωποι Του Παππού Μου» («Dedemin Ιnsanlari» ) του Τσαγάν Ιρμάκ κοιτάζουν το δράμα της ανταλλαγής πληθυσμών μέσα από μια φορτισμένη προσωπική ιστορία.

Σε ότι έχει να κάνει με τα κλασσικά έργα του τούρκικου κινηματογράφου, ο αριστουργηματικός «Δρόμος» («Yol», 1982 ) των Σερίφ Γκιορέν και Γιλμάζ Γκιουνέι δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει από αυτά.

Όπως, και η «Νύφη» («Gelin», 1973 ) του Ομέρ Λουτφί Ακάντ που μιλάει με διαχρονική κινηματογραφική γλώσσα για την εσωτερική μετανάστευση της δεκαετίας του ’70.

Το «Ξενοδοχείο Αναγούρτ» («Anayurt Oteli», 1987 ) του Ομέρ Καβοούρ είναι ένα ακόμη κορυφαίο δείγμα γραφής για την εθνική κινηματογραφία, όπως και το «Κορίτσι Με Την Κόκκινη Μανδύλα» («Selvi Βoylum, Αl Υazmalim», 1977 ) του Ατίφ Γιλμάζ.

Τέλος, η «Αθωότητα» («Masumiyet», 1997 ), η αιρετική χαρτογράφηση της τουρκικής κοινωνίας από τον Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ είναι σίγουρα από τα highlights της Εβδομάδας.