Βίνσεντ Λίντον, Ζιλ Λελούς και Ναντίν Λαμπακί πρωταγωνιστούν σε μια συναρπαστική ταινία δράσης σκηνοθετημένη από τον ταλαντούχο Γάλλο σκηνοθέτη Φρεντ Καβαγιέ (“Point Blank”, “The Next Three Days”).
Δύο γάλλοι αστυνομικοί, φίλοι και συνάδελφοι επί σειρά ετών, ο Φρανκ (Λελούς) και ο Σιμόν (Λιντόν), αποξενώνονται και χάνουν πλήρως την επαφή μεταξύ τους, όταν ο Σιμόν προκαλεί ένα τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, οδηγώντας μεθυσμένος εν ώρα υπηρεσίας. Κάποια χρόνια μετά, όταν η οικογένειά του θα δεχτεί έντονες απειλές από τη μαφία, ο Σιμόν θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του και θα επιχειρήσει -με το ζόρι- την επανασύσταση του φοβερού τιμ που είχε κάποτε με τον άλλοτε αγαπημένο του συνάδελφο, Φρανκ.
Εκεί που το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» συναντά την «Αρπαγή», γεννιέται το «Λάθος στο Λάθος». Μία δυνατή Ευρωπαϊκή περιπέτεια γεμάτη δράση που κόβει την ανάσα!
Λίγα λόγια από το σκηνοθέτη
Τι έχει μεσολαβήσει από τη προηγούμενη ταινία σας “À bout portant” ?
Σε ότι με αφορά, μια ταινία γεννιέται από μια επιθυμία που έχει δημιουργηθεί από προηγούμενη ταινία. Τελειώνοντας τη προηγούμενη ταινία μου “À bout portant”, είχα στα σκαριά ένα σενάριο που εκτυλισσόταν στον Καναδά, σε ένα περιβάλλον ξυλοκόπων, αλλά μετά από λίγο ανακάλυψα ότι εκείνη τη στιγμή δεν με ενδιέφερε αυτό το θέμα. Τότε ήταν που μου μίλησε ο Γκιγιόμ Λεμάν για το σενάριο που έγραψε βασισμένο σε μια ιδέα του Ολιβιέ Μαρσάλ. Μου άρεσε η κεντρική ιδέα γύρω από τη σχέση δύο αστυνομικών που εμπλέκονται σε ένα δυστύχημα που θέτει σε κίνδυνο τη καριέρα και τη ζωή ενός εξ’ αυτών. Είναι η ιστορία που έμελλε να γίνει το “Mea Culpa”. Πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης που εγώ την μετέτρεψα σε ιστορία λύτρωσης. Είναι αστείο να σκεφτεί κανείς ότι από την ίδια ιδέα μπορεί να γίνουν δυο εκ διαμέτρου αντίθετες ταινίες.
Ξεκινώντας αυτή τη ταινία δεν φοβηθήκατε ότι θα κάνατε ένα τρίτο θρίλερ καταδίωξης μέσα στη πόλη και χρησιμοποιώντας δύο από τους βασικούς ηθοποιούς των δύο προηγουμένων ταινιών σας;
Όχι γιατί από τη μεριά μου ήταν κυρίως θέμα διεκδίκησης. Η ταινία “Pour Elle” άγγιζε κυρίως το συναίσθημα. Το “À bout portant” είναι προσανατολισμένο καθαρά στη δράση. Με το “Mea Culpa”, το τελευταίο της τριλογίας, ήθελα να είναι ένα κράμα, δηλαδή μια αληθινή ταινία δράσης αλλά με μια δόση συναισθήματος. Μου φάνηκε λογικό να χρησιμοποιήσω τους δυο βασικούς ηθοποιούς των προηγουμένων ταινιών μου, από πρόθεση έβαζα αυτή τη νότα μέσα στο κάστινγκ. Η ταινία αυτή έχει την τύχη να επωφελείται των όσων έχω μάθει στις προηγούμενες ταινίες μου: συνδυάζει έναν κινηματογράφο παιχνιδιάρικο και παράλληλα συναισθηματικό.
Αυτή η ιδέα του να τελειοποιείστε σε κάθε σας ταινία, είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεστε τον κινηματογράφο σαν μια χειροτεχνία με την πιο ευγενή έννοια της λέξης;
Ναι μου αρέσει η ιδέα ότι ο κινηματογράφος μαθαίνεται. Μετράει και η έμπνευση αλλά από τη στιγμή που θέλω να κάνω ταινίες για τους θεατές μου, το καλλιτεχνικό εγώ μου δεν έχει μεγάλη σημασία. Θέλω όταν ο θεατής βγαίνει από την αίθουσα να λέει : Δυνατή ταινία, όχι δυνατός ο Καβαγιέ.
Στη Γαλλία οι ταινίες δράσης είναι μάλλον σπάνιες και όχι ιδιαίτερα αγαπητές. Ποια είναι η άποψη σας ;
Προσωπικά πάντα επένδυα στο είδος του κινηματογράφου υπό το πρίσμα της καρδιάς και του συναισθήματος. Όπως λέει και ο Ντάνυ ‘Ελσεν ο βασικός μου οπερατέρ, το “Mea Culpa” είναι μια «ταινία δράσης με καρδιά»: αυτό έψαχνα να κάνω. Δεν με ενδιαφέρουν οι σουπερ-ήρωες, θέλω πρόσωπα που ναι μεν μάχονται αλλά που κάνουν λάθη και που αισθάνονται φόβο. Για μένα αυτό είναι βασικό για τη σχέση μου με τον θεατή. Βέβαια οι πρωταγωνιστές παραμένουν ήρωες του κινηματογράφου δράσης που τους επιτρέπεται ωστόσο και μια ποιητική ελευθερία. Ανήκουν σε μια υπερβατική πραγματικότητα που είναι αυτή του κινηματογράφου της δράσης. Άκουσα κριτικές να λένε ότι η ταινία αυτή είναι λίγο υπερβολική, την κατέτασσαν στις αμερικάνικες ταινίες «πέρα από τη ζωή». Ο κινηματογράφος δράσης είναι ένα είδος από μόνο του με τους κώδικές του και αυτό είναι το ενδιαφέρον, δηλαδή να παίζεις με αυτούς τους κώδικες γιατί είναι φιγούρες πολύ δυνατές που υπάρχουν στον κινηματογράφο εδώ και δεκαετίες. Το να πλάθεις αυτές τις φιγούρες είναι ευχάριστο γιατί έτσι εμβαθύνεις σε μια κληρονομιά δεκαετιών και προσπαθείς να βγάλεις από εκεί κάτι καινούργιο.
Στον κινηματογράφο σας υπάρχει μια επιθυμία να αποκαλύπτετε πρόσωπα μέσα από τη δράση παρά από τους διαλόγους…
Ναι υπάρχουν ελάχιστοι διάλογοι στις ταινίες που κάνω. Οι διάλογοι είναι για τη λογοτεχνία και το θέατρο. Στον κινηματογράφο προσπαθείς να περάσεις τα συναισθήματα μέσα από τις εικόνες. Εν ολίγοις, όταν θέλεις να «τραβήξεις» έναν λυπημένο, δεν τον βάζεις να πει ότι είναι λυπημένος. Ο διάλογος είναι εκεί όταν δεν μπορείς να περάσεις κάτι μέσα από την εικόνα η και από τη μουσική.
Τι σας προσέφεραν οι Βίνσεντ Λιντόν και Ζιλ Λελούς ως κωμικοί ;
Ήθελα ηθοποιούς που να με εμπιστεύονται και με τους οποίους είχα ήδη δημιουργήσει μια τέτοια σχέση. Με κάποιον άλλον αυτή τη σχέση θα έπρεπε να τη δουλέψουμε. Έχοντας ήδη δουλέψει με αυτούς τους ηθοποιούς στο παρελθόν ήταν πολύ πιο εύκολο τόσο γι αυτούς όσο και για μένα. Οι ηθοποιοί έπρεπε να είναι θαρραλέοι για αυτή τη ταινία. Ήξερα ότι η ταινία αυτή απαιτούσε σωματικά προσόντα και ότι οι ηθοποιοί θα έπρεπε να έχουν κότσια. Μετά τα γυρίσματα τα σώματά τους ήταν μέσα στις μελανιές και στα αιματώματα. Ωστόσο και οι δύο είναι Έξυπνοι ηθοποιοί: ξέρουν ότι αυτό το είδος του ρίσκου δίνει στην ταινία κάτι επιπλέον.
Η Ναντίν Λαμπάκι, η ηθοποιός που υποδύεται την πρώην γυναίκα του Βίνσεντ Λιντόν είναι ωστόσο καινούργια στο στερέωμά σας…
Η Ναντίν έφερε μια άλλη διάσταση στο ρόλο της πρώην γυναίκας του Βίνσεντ: είναι μια πολύ ωραία γυναίκα, που έχει κάτι το ζεστό και το μητρικό. Είναι ρεαλιστική και αυτό είναι πολύ καλό για έναν παραγωγό γιατί συνεννοείσαι μαζί της.
Το “Mea Culpa” σηματοδοτεί μια πραγματική αλλαγή στο έργο σας. Άλλαξες βασικό οπερατέρ αφήνοντας την πραγματική αισθητική της γαλλικής αστυνομικής ταινίας για μια εικόνα πολύ πιο «δουλεμένη», σχεδόν εξπρεσιονιστική κάποιες στιγμές…
Ήθελα να αλλάξω το οπτικό σύμπαν. Να κάνω μια ταινία μαύρη με χρώματα. Ο Ντάνυ Έλσεν πήρε τα λόγια μου τοις μετρητοίς κάνοντας μου προτάσεις που ξεπερνούσαν και αυτό που είχα κατά νου. Προβληματίστηκα αλλά γρήγορα επέλεξα να τον ακολουθήσω. Όταν γυρίζεις μια ταινία καταδίωξης πρέπει να δραματοποιείς τη δράση στην οθόνη με στοιχεία οπτικά αν θέλεις να κρατάς τη προσοχή του θεατή. Ήθελα να σπάσω την αισθητική του γαλλικού αστυνομικού φίλμ , αυτή την απλή εικόνα που είχα υιοθετήσει στις δύο προηγούμενες ταινίες μου, προς το αντίθετο, προς εικόνες πιο κορεσμένες, πιο πλήρεις. Αυτό δίνει ένα αποτέλεσμα γραφικό με μια οπτική σχεδόν σουρεαλιστική ορισμένες στιγμές. Βρίσκω το αποτέλεσμα πολύ ωραίο, δίνει μια διάσταση συμβολική σχεδόν καταχθόνια στα πλάνα. Όταν γυρίζεις ταινία καταδίωξης πρέπει να δραματοποιείς τη δράση στην οθόνη με οπτικά στοιχεία αν θέλεις να κρατάς τη προσοχή του θεατή. Εξ ου και η συνεχής αλλαγή διακόσμησης. Μια αλλαγή του περιβάλλοντος σε σκηνές καταδίωξης εμπλουτίζει τη σκηνική δραματουργία. Για μένα το decor είναι αυτό που προσδιορίζει τη δραματουργία.
Οι Πρωταγωνιστές
Ο Ζιλ Λελούς έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1995 με την ταινία "Ah Les Femmes", ενώ το 2003 απέσπασε το βραβείο Gras Savoye στις Κάννες, με την ερμηνεία του στην ταινία "Pourkoi… passkeu". Το βιογραφικό του περιλαμβάνει επίσης τις ταινίες «Αγάπα Με Αν Τολμάς», "Ma vie en l’air", "Tell No One", «Η Πρώτη Μέρα της Υπόλοιπης Ζωής Σου», «Υπ’ Αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος», «Οι Απίστευτες Περιπέτειες της Αντέλ» και «Μικρά Αθώα Ψέματα». Τον είδαμε επίσης στο "Sherlock Holmes: A Game of Shadows", δίπλα στους Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και Τζουντ Λο.
Η ταλαντούχα, Λιβανέζικής καταγωγής, σκηνοθέτης Ναντίν Λαμπακί, ύστερα από την μεγάλη εμπορική επιτυχία της πρώτης της ταινίας «Caramel» (2007 – παρουσιάστηκε στο 15ήμερο Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ Καννών), παρουσίασε τη δεύτερη ταινία της «Όταν Θέλουν οι Γυναίκες». Μια δραματική ταινία με κωμικά και μουσικά στοιχεία, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στο πρόγραμμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής. Επίσης έχει αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις στα διεθνή φεστιβάλ του Τορόντο και του Σαν Σεμπαστιάν.
Ο Γάλλος Βινσέντ Λιντόν γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1959 στη Γαλλία. Είναι ηθοποιός και συγγραφέας, γνωστός για τις ταινίες: “La Moustache” (2005) “Welcome” (2009), το “Dragon Hunters” (2008), “Pour Elle” (2008) και “Augustine” (2012).
Στην Τρανσυλβανία του 1462 ο πρίγκιπας Βλαντ γνωρίζει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον πανίσχυρο τουρκικό στρατό που κινείται εναντίον του. Απελπισμένος, καταφεύγει στη βοήθεια ενός ανθρωποφάγου τέρατος που ζει κρυμμένο στα σκοτάδια. Η αρχή του βαμπιρικού μύθου, δοσμένη σαν μια σκοτεινή, αλλά αναποφάσιστη ως προς το ύφος της περιπέτεια εποχής.
«Πρέπει πράγματι να είναι ο άρχοντας Δράκουλας, ο οποίος κέρδισε το όνομά του πολεμώντας τους Τούρκους», λέει κάποια στιγμή ο δρ Βαν Χέλσινγκ στον διάσημο «Δράκουλα» του Μπραμ Στόκερ. Ο Βρετανός συγγραφέας του αρχετυπικού βαμπιρικού μυθιστορήματος εμπνεύστηκε τον ήρωά του από τον πρίγκιπα της Βλαχίας Βλαντ ΙΙΙ, αλλιώς Βλαντ Τσέπες ή Βλαντ τον Παλουκωτή, ο οποίος το 15ο αιώνα πολέμησε γενναία ενάντια στον οθωμανικό στρατό και πέρασε στο θρύλο τόσο για τα κατορθώματα όσο και για την απίστευτη σκληρότητά του. Στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα, πάντως, έγινε γνωστός με το πατρώνυμό του Δράκουλας, ο απέθαντος πρωταγωνιστής μιας ατελείωτης σειράς ταινιών, οι οποίες έχουν προσεγγίσει το μύθο του βρικόλακα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.
Οι πρωτοεμφανιζόμενοι σεναριογράφοι Ματ Σαζάμα και Μπερκ Σάρπλες παραμένουν εντός του μυθικού πλαισίου, επιστρέφουν όμως στο 1462 για να πιάσουν την ιστορία από το ξεκίνημά της (ο αρχικός τίτλος του φιλμ ήταν «Dracula Year Zero» ). Βρισκόμαστε λίγο μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης και την εποχή της κατάκτησης των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς, οι οποίοι ζητούν από τον Τρανσιλβανό πρίγκιπα Βλαντ να παραδώσει στον πανίσχυρο σουλτάνο Μεμέτ Β΄ εκατό αγόρια από τους υπηκόους του, συν τον δικό του γιο, για να γίνουν γενίτσαροι. Εκείνος αρνείται ηρωικά, γνωρίζοντας όμως ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον τουρκικό στρατό που κινείται εναντίον του, και καταφεύγει στη βοήθεια ενός ανθρωποφάγου τέρατος το οποίο είχε συναντήσει στα βάθη μιας σκοτεινής σπηλιάς. Ο βρικόλακας που συναντά του προσφέρει μια λύση, αλλά το τίμημά της είναι ανυπολόγιστο.
Η προσέγγιση διατηρεί ψήγματα πρωτοτυπίας και είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα. Το παρελθόν και ο ρόλος του προαιώνιου βαμπίρ κουβαλούν ένα μυστήριο, η ιστορία στρέφεται γύρω από το «κάποιες φορές ο κόσμος δεν χρειάζεται ακόμη έναν ήρωα, αλλά ένα τέρας» και ο Βλαντ είναι τυλιγμένος σε ένα –διάφανο έστω– μανδύα τραγικότητας. Η ανάγκη όμως να μετατραπούν όλα αυτά σε εύπεπτο χολιγουντιανό θέαμα αναγκάζει την εξέλιξη να καταφεύγει διαρκώς σε εύκολες, δοκιμασμένες λύσεις και σχηματικούς χαρακτήρες, με αποκορύφωμα αυτόν του γραφικού σουλτάνου.
Ειδικά από τη στιγμή που η πλοκή δένει, οδηγούμενη προς την τελική μάχη-κορύφωση, τα πάντα μοιάζουν να προχωρούν με αυτόματο πιλότο. Επιπρόσθετα ο έμπειρος μεν στα διαφημιστικά, άπειρος δε στα της μεγάλης οθόνης Γκάρι Σορ μένει μέχρι τέλους αναποφάσιστος ως προς το μοντέρνο σκηνοθετικό στιλ που θέλει να υιοθετήσει. Ταινία τρόμου (αλλά κατάλληλη από 13 ετών και άνω ), ατμοσφαιρικό θρίλερ κι επική περιπέτεια εποχής, το «Dracula Untold» μοιάζει περισσότερο με χαμένη ευκαιρία παρά με κάτι πραγματικά ανείπωτο κινηματογραφικά.
Αυτές είναι οι νέες ταινίες που θα δούμε από σήμερα 9/10 στις αθηναϊκές αίθουσες
Η «αληθινή» ιστορία του Κόμη Δράκουλα, ένα μεταναστευτικό δράμα με τη Ρις Γουίδερσπουν, τυφλός σκανδιναβικός τρόμος και αμερικανική νεανική φαντασία συνθέτουν το κινηματογραφικό κάδρο αυτής εβδομάδας.
Dracula Untold
Ο Λιουκ Έβανς ερμηνεύει τον Βλαντ τον Παλουκωτή στην «αληθινή» ιστορία του Κόμη Δράκουλα. Πίσω στο 1462, η Τρανσυλβανία απολαμβάνει μια παρατεταμένη περίοδο ειρήνης υπό τη βασιλεία του Βλαντ ΙΙΙ και της συζύγου του Μιρένα, οι οποίοι μεριμνούν ώστε οι υπήκοοί τους να ζουν προστατευμένοι από τους εχθρούς και ειδικότερα τους Τούρκους που επεκτείνονταν επικίνδυνα, κατακτώντας όποια εδάφη έβρισκαν στο πέρασμά τους. Όταν ο Σουλτάνος Μεμέτ ο ΙΙ απαιτεί 100 παιδιά για το στρατό των Γενιτσάρων του, ο Βλαντ καλείται να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει το παράδειγμα του πατέρα του και να παραδώσει το γιο του στο σουλτάνο ή αν θα απευθυνθεί σε ένα τέρας ώστε να νικήσει τους Τούρκους, χάνοντας, όμως, την ψυχή του.
Ένα Γενναίο Ψέμα
Κοινωνικό δράμα του Φιλίπ Φαλαρντό με πρωταγωνίστρια την Ρις Γουίδερσπουν. Ο Καναδός σκηνοθέτης του «Εξαιρετικού Κύριου Lazhar», παρουσιάζει την καινούργια του ταινία, η οποία είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα. Σ’ αυτή μια ομάδα νεαρών Σουδανών προσφύγων, ταξιδεύει από την κόλαση του πολέμου στις Η.Π.Α. Εκεί, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες του δυτικού πολιτισμού για πρώτη φορά, καταφέρνουν να αναπτύξουν μια δυνατή φιλία με μία παράτολμη Αμερικανίδα, η οποία αναλαμβάνει να τους βοηθήσει. Κι ενώ οι ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες αγωνίζονται να προσαρμοστούν στη νέα τους ζωή, τα συναισθήματα ενοχής για τον αδερφό που έχουν αφήσει πίσω τους κυριεύουν ολοένα και περισσότερο.
Στο Σκοτάδι
Νορβηγικό δράμα αγωνίας που κέρδισε πριν από λίγες μόνο μέρες το Βραβείο Σεναρίου στις Νύχτες Πρεμιέρας 2014. Η Ίνγκριντ, έχοντας πρόσφατα χάσει την όρασή της αποσύρεται στην ασφάλεια του σπιτιού της, το μοναδικό μέρος που αισθάνεται ότι έχει τον έλεγχο, μόνη της με τον σύζυγό της και τις σκέψεις της. Η ηρεμία της Ίνγκριντ σύντομα διακόπτεται όταν ξεκινά να διαισθάνεται στο διαμέρισμά την παρουσία του άντρα της, στιγμές που εκείνος θα έπρεπε να είναι στο γραφείο. Βρίσκεται πράγματι εκεί; Και γιατί να την παρακολουθεί σιωπηλά;
Φίλοι Ή Κάτι Παραπάνω
Ρομαντική κομεντί με τον Ντάνιελ Ράντκλιφ και τη Ζόι Καζάν. Ο Γουάλας, που δεν έχει ξεπεράσει ακόμη την πρώην του, γνωρίζει σε ένα πάρτι τη γοητευτική και έξυπνη Τσάντρι. Αυτή δεν αργεί να του αποκαλύψει ότι βρίσκεται ήδη σε ένα σοβαρό δεσμό. Οι δυο τους, όμως, θα γίνουν γρήγορα πολύ καλοί φίλοι… Ή μήπως αυτό που ζουν είναι κάτι παραπάνω από φιλία;
Ο Φύλακας της Μνήμης
Ταινία νεανικής φαντασίας βασισμένη στο μυθιστόρημα του Λόις Λόουρι «The Giver», με τους Μέριλ Στριπ και Τζεφ Μπρίτζες να εμφανίζονται σε δεύτερους ρόλους. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα φαινομενικά ουτοπικό κόσμο, κάπου στο μέλλον, χωρίς πολέμους, διακρίσεις, πόνο και αδικίες. Βασικός ήρωας είναι ο Τζόνας, που γεννήθηκε και ζει μέσα σε αυτόν τον τέλειο κόσμο. Σταδιακά ο νεαρός αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι είναι διαφορετικός από τους άλλους... Είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσει ο Γκίβερ να μεταφέρει στον Τζόνας μνήμες του παρελθόντος και εκείνος να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι όλα όπως φαίνονται.
Η Χρυσή Άμαξα
Πίσω στο 1952, η Άννα Μανιάνι συναντά τον Ζαν Ρενουάρ σε μια δραμεντί εποχής. Ένας Ιταλικός θίασος φτάνει σε μια μικρή Περουβιανή πόλη τον 18ο αιώνα. Ο επικεφαλής αριστοκράτης στην πόλη, ο αντιβασιλέας, έχει αποκτήσει μια υπέροχη χρυσή άμαξα που σχεδιάζει να τη δώσει στην ερωμένη του, αλλά στη συνέχεια γνωρίζει την πρωταγωνίστρια του θιάσου Καμίλα και τυφλωμένος από έρωτα τη χαρίζει σ’ αυτήν. Αυτός ο αταίριαστος έρωτας, όμως, δεν είναι τόσο εύκολο να στεριώσει...
Σε σκηνοθεσία του υποψήφιου για Όσκαρ, Φιλίπ Φαλαρντό (“Moniseur Lazhar”) και παραγωγή των Ρον Χάουαρντ (“A Beautiful Mind”) και Μπράιαν Γκρέιζερ (“A Beautiful Mind”, “Rush”), η εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, συγκλονιστική, ιστορία του “The Good Lie” ακολουθεί μια ομάδα νεαρών Σουδανών προσφύγων, από την κόλαση του πολέμου μέχρι τη γη της επαγγελίας, τις ΗΠΑ.
Εκεί, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες του δυτικού πολιτισμού για πρώτη φορά, καταφέρνουν να αναπτύξουν μια δυνατή φιλία με μία παράτολμη Αμερικανίδα (η βραβευμένη με Όσκαρ, Ρις Ουίδερσπουν) η οποία αναλαμβάνει να τους βοηθήσει. Κι ενώ οι ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα τους ζωή, τα συναισθήματα ενοχής για τον αδερφό που έχουν αφήσει πίσω τους κυριεύουν ολοένα και περισσότερο.
Δίπλα στην ταλαντούχα ηθοποιό, συναντάμε τους νεαρούς Σουδανούς ηθοποιούς, Άρνολντ Οσένγκ, Γκερ Ντουανί και Εμμάνουελ Τζαλ, δύο από τους οποίους υπήρξαν θύματα του πραγματικού, καταστροφικού πολέμου.
Από 9 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους
Μετά την τεράστια κινηματογραφική επιτυχία των «Άθικτων», μια από τις πιο όμορφες και αισιόδοξες ταινίες του παγκόσμιου σινεμά, το χρυσό σκηνοθετικό δίδυμο από τη Γαλλία βάζει πλώρη για μια ακόμη ξεκαρδιστική κωμωδία.
Στο ίδιο πνεύμα με τους «Άθικτους», το "Samba" είναι μια κοινωνική κωμωδία που αφηγείται μια συγκινητική και παγκόσμια ιστορία με χαρακτήρες προσφιλείς και οικείους. Ο Oμάρ Σι, από τους «Άθικτους», θα υποδύεται αυτή τη φορά έναν παράνομο μετανάστη.
Σκηνοθεσία: Ερίκ Τολεντανό, Ολιβιέ Νακάς/ Hθοποιοί: Ομάρ Σι, Σαρλότ Γκενσμπούργκ
Από τέλη Νοεμβρίου στους κινηματογράφους
Η Jennifer Lawrence και ο Bradley Cooper έκαναν ένα 'διάλλειμα' ανάμεσα στα γυρίσματα του Silver Linings Playbook και του American Hustle για να γυρίσουν ακόμα μια ταινία μαζί με τίτλο ‘Serena’.
Η χημεία των δύο ηθοποιών, τους ‘έκλεισε’ πρωταγωνιστικούς ρόλους και στην ταινία της βραβευμένης με Oscar σκηνοθέτιδας Susanne Bier.
Γυρισμένη το 2012 στην Τσεχία, η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ron Rash που αγαπήθηκε πολύ από το αναγνωστικό κοινό.
Ένα νεόνυμφο, ερωτευμένο ζευγάρι προσπαθεί να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα στην Αμερική της Μεγάλης Ύφεσης, όταν μια σειρά δραματικών γεγονότων κλονίζει τη σχέση τους και την εμπιστοσύνη που έχει ο ένας για τον άλλο.
Στην ταινία συμμετέχουν επίσης οι Sam Reid, Rhys Ifans, Toby Jones και Sean Harris και αναμένεται να προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες τον Δεκέμβρη του 2014.
Εννιά είναι οι ταινίες που κυκλοφορούν στους κινηματογράφους της Αθήνας. Ανάμεσά τους το νέο θρίλερ του Φίντσερ, η τέταρτη ταινία του Πάνου Κούτρα που έκανε πρεμιέρα στις Κάνες, η αργεντίνικη ταινία έναρξης των φετινών Νυχτών Πρεμιέρας και η άτυπη μεταφορά του σκανδάλου Ντομινίκ Στρος-Καν στην οθόνη.
Το Κορίτσι Που Εξαφανίστηκε
Ο Ντέιβιντ Φίντσερ διασκευάζει το διάσημο crime novel της Τζίλιαν Φλιν. Ο 51χρονος Αμερικανός σκηνοθέτης μεταφέρει στην οθόνη το «Gone Girl», ένα αστυνομικό/οικογενειακό θρίλερ το οποίο σίγουρα αποτελεί μια ιδανική κινηματογραφική αφορμή για να ξεδιπλώσει στην οθόνη μια σκοτεινή υπαρξιακή ιστορία. Σ’ αυτήν ο Νικ Ντιούν (Μπεν Άφλεκ ), δηλώνει στην αστυνομία ότι η γυναίκα του, Έιμι (Ρόζαμουντ Πάικ ) έχει εξαφανιστεί. Υπό την πίεση των αστυνομικών αρχών και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το πορτραίτο του Νικ ως ευτυχισμένου άντρα αρχίζει να καταρρέει. Σύντομα τα ψέματα του, οι απάτες του και η παράξενη συμπεριφορά του, κάνει τους πάντες να αναρωτιούνται μήπως ο Νικ Ντιούν είναι αυτός που σκότωσε τη γυναίκα του;
Xenia
Η τελευταία ταινία του Πάνου Κούτρα («Στρέλλα» ) έρχεται από το Φεστιβάλ Κανών. Το ελληνικό φιλμ που έχει εξασφαλίσει διανομή σε Γαλλία, Βέλγιο και πολλές ακόμη χώρες του εξωτερικού, αποτελεί μια ταξιδιάρικη ιστορία ενηλικίωσης, συνδυάζοντας στοιχεία road movie, τρομακτικού αλά «Νύχτα του Κυνηγού» παραμυθιού, queer αισθητικής και αλμοδοβαρικού αυτοσαρκασμού. Η ταινία αφηγείται την ιστορία δυο αδελφών, του Ντάνι και του Οδυσσέα, 16 και 18 ετών αντίστοιχα, που μετά τον θάνατο της μητέρας τους ταξιδεύουν από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη για να εντοπίσουν τον πατέρα τους, που τους εγκατέλειψε πριν χρόνια. Σκοπός τους να εξασφαλίσουν την ελληνική ιθαγένεια αλλά και τη συμμετοχή του ταλαντούχου Οδυσσέα σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη.
Ιστορίες Για Αγρίους
Αργεντίνικη μαύρη κωμωδία σε παραγωγή Πέδρο Αλμοδόβαρ, η οποία ήταν η ταινία έναρξης των φετινών Νυχτών Πρεμιέρας. Το φιλμ του Νταμιάν Σιφρόν που διεκδίκησε πρόσφατα το Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες, είναι μία συλλογή από έξι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες, οι οποίες όμως βρίσκουν κοινό παρανομαστή στο πώς η σημερινή πραγματικότητα μας φέρνει αντιμέτωπους με άγρια ένστικτα, αποκαλύπτοντας συγχρόνως μία κοινωνία που βρίσκεται σε κρίση. Οι έννοιες της απιστίας, της αδικίας, της εκδίκησης και της ανισότητας ξεδιπλώνονται σαρδόνια στην οθόνη.
Γροθιές Στους Τοίχους
Δράμα φυλακών από τον Σκοτσέζο Ντέιβιντ Μακένζι («Ο Νεαρός Αδάμ» ). Ένα σκληρό, κλειστοφοβικό δράμα που αφηγείται με ένταση την ιστορία ενός οριακού νεαρού. Ο Έρικ (Τζακ Ο’Κόνελ ) βρίσκεται στο εχθρικό περιβάλλον της φυλακής, όπου βρίσκει τον πατέρα του Νεβ, τον οποίο έχει να δει από πέντε ετών. Ο Έρικ αρνείται τις προσπάθειες του πατέρα του για να τον προστατέψει, αγωνιζόμενος να επιβληθεί σε συγκρατούμενους και φύλακες με τους δικούς του όρους.
Ο Μικρός Νικόλας Πάει Διακοπές
Ο σκανδαλιάρης Γάλλος ξεκινάει φουριόζος για την παραλία. Ο αγαπημένος ήρωας εκατομμυρίων μικρών και μεγάλων επιστρέφει σε μια μεγάλη γαλλική παραγωγή, στα πρότυπα του κινηματογραφικού του ντεμπούτου που σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία σε όλον τον κόσμο το 2009. Στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς, ο Μικρός Νικόλας ενσαρκώνεται από τον πρωτοεμφανιζόμενο Ματεό Μπουασελιέ και μας παρασύρει στις διασκεδαστικές περιπέτειες του σε σκηνοθεσία του Λορέν Τιράρ , ο οποίος υπέγραψε και την πρώτη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη.
Welcome To New York
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ υποδύεται τον Ντομινίκ Στρος-Καν υπό τις οδηγίες του Έιμπελ Φεράρα. Ο Γάλλος σταρ υποδύεται τον ισχυρό άνδρα, έναν άνθρωπο που χειρίζεται δισεκατομμύρια δολάρια κάθε μέρα και τη μοίρα ολόκληρων εθνών. Ένας πολιτικός διεθνής εμβέλειας που διακατέχεται από μια τρελή και αχαλίνωτη σεξουαλική πείνα, υποκύπτοντας συνεχώς στις σκοτεινές του επιθυμίες.
Ήσυχες Μέρες
Φεστιβαλικά βραβευμένο δράμα ενηλικίωσης από το Μεξικό. Πρωταγωνιστής είναι ο 18χρονος Σεμπαστιάν που «τρέχει» μόνος του το μικρό Μοτέλ του θείου του, στην απομακρυσμένη τροπική ακτή της Βερακρούζ. Το Μοτέλ συχνά φιλοξενεί παράνομα ζευγάρια. Εκεί, ο Σεμπαστιάν γνωρίζει την Μιράντα, 35 χρονών, η οποία πηγαίνει στο Μοτέλ για να συναντήσει τον πλούσιο εραστή της, Μάριο. Καθώς ο Μάριο τις περισσότερες φορές καθυστερεί στα ραντεβού τους, η Μιράντα αναγκάζεται να περνάει πολλές ώρες μόνη της. Όλος αυτός ο ελεύθερος χρόνος της δίνει την ευκαιρία να γνωρίσει τον Σεμπαστιάν, με τον οποίo γρήγορα ξεκινά ένα παιχνίδι αποπλάνησης.
Rio I Love You
Σπονδυλωτή ταινία στα πρότυπα των «Paris Je t’Aime» και «New York I Love You», η οποία αποτελείται από εννέα επεισόδια. Σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων οι Κάρλος Σαλντάνα, Χοσέ Παντίγια και Πάολο Σορεντίνο, εικονογραφούν το δικός τους Ρίο Ντε Τζανέιρο. Η θρυλική βραζιλιάνικη πόλη και η μαγική της καθημερινότητα σε ένα ανεβαστικό σάμπα-φιλμ.
The Battery
Δυο πρώην παίχτες του μπέιζμπολ διασχίζουν μια γεμάτη ζόμπι Νέα Αγγλία. Οι δυο φίλοι ακολουθούν τα μονοπάτια μες στα δάση για να αποφύγουν τα αιμοβόρα ζόμπι που φρουρούν τις πάλαι ποτέ πολύβουες πόλεις. Για να επιζήσουν πρέπει να ξεπεράσουν τις εντελώς διαφορετικές προσωπικότητές τους: Ο Μπεν, από τη μία, έχει ενστερνιστεί τον άγριο νομαδικό τρόπο ζωής, ενώ ο Μίκι, απ΄ την άλλη, αδυνατεί να δεχθεί τη σκληρή πραγματικότητα του νέου κόσμου και αρνείται να συμμετάσχει στα βίαια παιχνίδια επιβίωσης.
Σελίδα 82 από 88
