«Πες, η αγάπη τι έχει γίνει,
στα τραγούδια σου που υμνούσες,
της καρδιάς η φλόγα εκείνη,
που σ’ εθέρμαινε κι εζούσες;»
Είναι η φλόγα στάχτη κρύα,
είναι τάφος η καρδιά μου,
κι είναι οι στίχοι σαν υδρία
με την τέφρα του έρωτά μου.
Ο Εβραϊκής καταγωγής, Κρίστιαν Γιόχαν Χάινριχ Χάινε, γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ στις 13 Δεκεμβρίου του 1797 και υπήρξε σημαντικός Γερμανός δημοσιογράφος, ποιητής και δοκιμιογράφος του 19ου αιώνα. Τα πρώτα του έργα είχαν ρομαντικό χαρακτήρα, ενώ στην πορεία αποκτούν περισσότερη αοριστία. Ανήκει στο κίνημα της Νέας Γερμανίας και το έργο του συγκίνησε και επηρέασε σπουδαίους συνθέτες της εποχής, όπως ο Σούμαν και ο Σούμπερτ. Υπέστη λογοκρισία και απαγόρευση της κυκλοφορίας των έργων του στη Γερμανία το 1835. Το 1831 έφυγε για το Παρίσι, όπου και εργάστηκε ως ανταποκριτής εφημερίδων, μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 17 Φεβρουαρίου 1856.
Παρακολούθησε τις διαλέξεις του Χέγκελ και επηρεάστηκε από τη διαλεκτική. Στα πρώτα ποιητικά του έργα, προσπαθεί να παντρέψει τα γερμανικά λαϊκά τραγούδια με τις σύγχρονες επαναστατικές ιδέες, όπως τις εμπνεύστηκε από τη Γαλλική Επανάσταση.
Για τον Χάινε, ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος της γερμανικής λογοτεχνίας ήταν ο Γκαίτε, τον κατηγορούσε, όμως, γιατί συμμαχούσε με τον γερμανικό «αστικό φιλισταϊσμό». Η ποίηση του Χάινε και το υπόλοιπο έργο του συντέλεσαν στη διάδοση των επαναστατικών ιδεών στη Γερμανία, όπου ήταν πολύ δημοφιλής, ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα. Ο Ενγκελς εκτιμούσε ιδιαίτερα τη φιλοσοφική του οξυδέρκεια.
Οι πολιτικοί στίχοι του Χάινε αποτελούν υπόδειγμα ρεαλισμού στην ποίηση, συνδυάζοντας την καίρια επικαιρότητα με μακροπρόθεσμες ιδεολογικές προοπτικές. Σημαντικά επέδρασε στο έργο του η φιλία του με τον Καρλ Μαρξ, που άρχισε το 1843.
