Θέατρο

Από Τώνια Καράογλου 

Το ταξίδι της απεξάρτησης από τις ουσίες βρίσκεται στο επίκεντρο του έργου που μας συστήνει σε πανελλήνια πρώτη η ομάδα Νάμα, η οποία επιμένει να στρέφει την προσοχή της στο παγκόσμιο θεατρικό γίγνεσθαι.

Το έργο («People, places and things») έκανε πρεμιέρα μόλις το 2015 στο Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας, όπου γνώρισε τεράστια επιτυχία, και μεταφέρθηκε αμέσως μετά στο Γουέστ Εντ, αλλά και εκτός συνόρων, στο Μπρόντγουεϊ, όπου συνάντησε την ίδια απήχηση. Η παρουσίασή του στην Ελλάδα πρέπει κατ’ αρχήν να επαινεθεί, καθώς μας φέρνει σε επαφή με τη σύγχρονη παγκόσμια δραματουργία διαρρηγνύοντας τη ρουτίνα που χαρακτηρίζει το ελληνικό θέατρο της κρίσης: τη στροφή, δηλαδή, που παρατηρείται προς τα μεγάλα έργα του παρελθόντος και την επανανάγνωση των κλασικών.

Ο ΜακΜίλαν έγραψε ένα ειλικρινές έργο για την εξάρτηση και την απεξάρτηση, χωρίς ωραιοποιήσεις, φτηνούς συναισθηματισμούς και κλισέ.

Πιάνει την πρωταγωνίστριά του από την πρώτη της επίσκεψη στο κέντρο απεξάρτησης και την ακολουθεί με ντοκιμαντερίστικο σχεδόν ύφος στη διαδρομή της μέχρι τη λήξη της θεραπείας. Προσδίδοντάς της το επάγγελμα της ηθοποιού, ενσωματώνει έξυπνα στο έργο ένα παιχνίδι μεταξύ θεάτρου και αλήθειας, ενώ το ξάφνιασμα που μας επιφυλάσσει για το φινάλε συγκαταλέγεται στα θετικά της γραφής του.

Το «πρόβλημα» όμως που, προσωπικά, εντοπίζω είναι ο προσγειωμένος ρεαλισμός του έργου.

Ένα θέμα τόσο δυνατό όπως η εξάρτηση και το τι συνεπάγεται για τον εξαρτημένο και τις σχέσεις του με τους άλλους –πράγματα που πολύ καθαρά δείχνει το έργο– χρειαζόταν, θεωρώ, μια τολμηρότερη αντιμετώπιση: είτε ένα ωμό στιλ κατά το in yer face theatre, που θα μας πετούσε «στα μούτρα» τις άβολες αλήθειες του, είτε μια πιο εσωτερική γραφή, ποιητικότερων αποχρώσεων. Τώρα έχουμε ένα καλό, αληθινό έργο, που όμως ακούγεται υπερβολικά «τακτοποιημένο».

Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη φρόντισε σε κάποιο βαθμό να του προσδώσει στιγμές σκηνικής φαντασίας (κυρίως κατά την αναπαράσταση των παραισθήσεων), όμως στη γενική της δουλειά ακολούθησε τους τόνους που χαρακτηρίζουν το έργο. Το θέμα είναι ότι φαίνεται να μην κατέκτησε, τουλάχιστον όχι στον απόλυτο βαθμό, τις σχέσεις μεταξύ των ηρώων (εκτός της ηρωίδας, εμφανίζονται οι γονείς της, η θεραπεύτρια, η γιατρός και άλλοι εξαρτημένοι), σε ένα έργο που κατ’ εξοχήν επιβάλλει την ουσιαστική επικοινωνία τους – πράγμα παράδοξο για μία σκηνοθέτιδα που έχει αποδειχθεί δεξιοτέχνης της ρεαλιστικής γραμμής.

Ίσως οι ηθοποιοί χρειάζονται περισσότερο χρόνο, πάντως η διαφορά μεταξύ των έμπειρων ηθοποιών (Χάρης Τζωρτζάκης, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου) και της νεότερης ομάδας είναι εμφανής. Η Μαίρη Μηνά, πάντως, που αναλαμβάνει το ρόλο της Έμμα, δικαιώνει την επιλογή της Σκότη. Η νεαρή ηθοποιός μάς αυτοσυστήνεται, μετά την κάπως αμήχανη έναρξη, με μια λιτή, εσωτερική, ουσιαστικά δραματική ερμηνεία ενός δυσκολότατου ρόλου.

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Ευμολπιδών 45, Γκάζι, 2103464380.

του Ντάνκαν ΜακΜίλαν | Διάρκ. 120'

Η «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε συμπαραγωγή με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου
Κεντρική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής - Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, ΚΠΙΣΝ

Το αριστούργημα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι σε σκηνοθεσία Κέιτι Μίτσελ

24 Φεβρουαρίου - 24 Μαρτίου 2019

Η Λουτσία ντι Λαμμερμούρ –η πρώτη ιστορική συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου– επιστρέφει, μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε την προηγούμενη σεζόν, από τις 24 Φεβρουαρίου και για πέντε παραστάσεις, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το αριστούργημα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι παρουσιάζεται σε μια σπουδαία παραγωγή υψηλής αισθητικής που επαινέθηκε σε Λονδίνο και Αθήνα, σε σκηνοθεσία της διάσημης Βρετανίδας σκηνοθέτριας Κέιτι Μίτσελ και μουσική διεύθυνση Πιερ Ντυμουσσώ.

Η Λουτσία ντι Λαμμερμούρ, το εμβληματικό αριστούργημα του ρομαντικού μπελ κάντο, βασίζεται σε ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, τη Νύφη των Λάμμερμουρ του σερ Ουώλτερ Σκοτ. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε το 1835 στο Τεάτρο Σαν Κάρλο της Νάπολης, σημειώνοντας τέτοια επιτυχία, ώστε να θεωρείται όχι αδίκως ότι ανέδειξε το ταλέντο του Ντονιτσέττι, παρά το γεγονός ότι ο συνθέτης είχε ήδη γράψει πολλά σημαντικά έργα, όπως μεταξύ άλλων το «Ελιξίριο του έρωτα», τη «Λουκρητία Βοργία», την «Άννα Μπολένα» κ.ά.

Η υπόθεση αφορά τον έρωτα της Λουτσίας για τον Εντγκάρντο του οίκου των Ρέιβενσγουντ, για τον οποίο ο αδελφός της λόρδος Ενρίκο Άστον αισθάνεται άσβεστο μίσος. Αποφασισμένος να αποτρέψει τη σχέση ο Ενρίκο οργανώνει τον γάμο της αδελφής του με τον Αρτούρο Μπάκλω. Την ώρα της τελετής καταφθάνει ο Εντγκάρντο, ο οποίος σε έξαλλη κατάσταση καταριέται τη Λουτσία. Εκείνη χάνει τα λογικά της, στη συνέχεια φονεύει τον Αρτούρο και καταρρέει. Πληροφορούμενος τον θάνατο της αγαπημένης του ο Εντγκάρντο αυτοκτονεί.

Η Λουτσία αποτέλεσε την πρώτη συνεργασία της σπουδαίας σκηνοθέτριας Κέιτι Μίτσελ με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου και μάλιστα σε συμπαραγωγή με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Η πρεμιέρα δόθηκε στο Κόβεντ Γκάρντεν την άνοιξη του 2016, προκαλώντας ιδιαίτερες συζητήσεις για τη σκηνοθετική ματιά της Μίτσελ, ενώ μερικούς μήνες αργότερα η παραγωγή επαναλήφθηκε στο Λονδίνο σημειώνοντας τεράστια επιτυχία, όπως και την πρώτη φορά. Στην Αθήνα, η Λουτσία έκανε πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2018, σημειώνοντας μια από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές και εισπρακτικές επιτυχίες της σεζόν 2017/18 της ΕΛΣ.

Συντελεστές
Μουσική διεύθυνση: Πιερ Ντυμουσσώ
Σκηνοθεσία: Κέιτι Μίτσελ
Αναβίωση σκηνοθεσίας: Ρόμπιν Τέμπατ
Σκηνικά-κοστούμια: Βίκι Μόρτιμερ
Κινησιολογία-χορογραφία: Τζόζεφ Άλφορντ
Φωτισμοί: Γιον Κλαρκ
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος, Ενρίκο Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Λουτσία: Βασιλική Καραγιάννη (24/2, 3/3) – Χριστίνα Πουλίτση (20, 22, 24/3)
Εντγκάρντο: Γιάννης Χριστόπουλος
Αρθούρος: Γιάννης Καλύβας (24/2 & 3, 20, 24/3) – Νίκος Στεφάνου (22/3)
Ραϊμόντο: Τάσος Αποστόλου
Αλίζα: Λυδία Βαφειάδη
Νορμάννο: Θανάσης Ευαγγέλου (24/2 & 3/3) – Χαράλαμπος Βελισσάριος (20, 22, 24/3)

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Εισιτήρια
Τιμές εισιτηρίων: 15€, 20€, 35€, 40€, 50€, 55€, 60€, 90€
Φοιτητικό, παιδικό: 15€
Περιορισμένης ορατότητας: 10€

Προπώληση
ΤΑΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΣ ΣΤΟ ΚΠΙΣΝ – Τ. 2130885700 (Καθημερινά 09.00-21.00)

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ PUBLIC & http://tickets.public.gr/
ticketservices.gr
nationalopera.gr

Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ «Matilda» στο Θέατρο Ακροπόλ

«MATILDA» το μιούζικαλ βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Roald Dahl, σε κείμενο του Dennis Kelly και στίχους – μουσική του Tim Minchin

Πρωταγωνιστούν οι Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Κώστας Κόκλας, Νάντια Κοντογεώργη, Μπέτυ Μαγγίρα και Αντιγόνη Ψυχράμη.

«Κάποιες φορές η τάξη θέλει… αταξία!»

Το θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ είναι ένα από τα πρώτα θέατρα στον κόσμο που παρουσιάζει, τη χειμερινή σεζόν 2018-2019, στην Αθήνα, το πολυβραβευμένο μιούζικαλ «MATILDA»σε απόδοση κειμένου, στίχων και σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου!

Από το 2011 μέχρι σήμερα, η πολυσυζητημένη παράσταση έχει σπάσει ρεκόρ εισιτηρίων και βραβείων, κερδίζοντας το κοινό και τους κριτικούς, στο West End του Λονδίνου, το Broadway, την Αυστραλία και τον Καναδά! Έχει ήδη αποσπάσει περισσότερα από 50 σημαντικά βραβεία σε όλες τις κατηγορίες, ενώ από το 2012 μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ GUIΝNESS, κερδίζοντας την ίδια χρονιά επτά θεατρικά βραβεία OLIVIER στο Λονδίνο.

Στην παράσταση, τον απαιτητικό ρόλο της Μις Τράντσμπουλ, ερμηνεύει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ο οποίος μεταμορφώνεται σε γυναίκα για τις ανάγκες του ρόλου (που στο μιούζικαλ ερμηνεύει πάντοτε άντρας). Πρωταγωνιστούν επίσης οι Κώστας Κόκλας, Νάντια Κοντογεώργη, Μπέττυ Μαγγίρα και Αντιγόνη Ψυχράμη. Τους πρωταγωνιστές πλαισιώνει ένας 40μελής θίασος με τραγουδιστές, χορευτές, παιδιά και ζωντανή ορχήστρα.

Η Ματίλντα Γουόρμγουντ, ένα παιδί διαφορετικό από τα υπόλοιπα, διαβάζει Ντοστογιέφσκι, μετακινεί ποτήρια με τα μάτια της και μαγνητίζει με τη φαντασία της που τρέχει με ταχύτητα φωτός. Ξεχωρίζει αληθινά από τους φίλους, τους συμμαθητές και την οικογένεια της γιατί αποφασίζει να υψώσει το μικροσκοπικό της ανάστημα απέναντι σε έναν κόσμο γεμάτο τηλεοπτικές εκπομπές, απόρριψη, υστερικές φωνές, απειλές και να βροντοφωνάξει στην οικογένεια της και την τυραννική διευθύντρια του σχολείου της, Αγκάθα Τράντσμπουλ: «Μόνη μου θα αλλάξω αυτή την ιστορία!».

Η μικρή ηρωίδα, σε αντίθεση με τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος υποτάσσεται και εγκλωβίζεται σε μία κοινωνία που μετατρέπει τα μέλη της σε άβουλα όντα, θέλει να αλλάξει τη μοίρα της διεκδικώντας τα όνειρα της για ένα καλύτερο αύριο και ξεσηκώνοντας τους συμμαθητές της, γιατί «κάποιες φορές, η τάξη θέλει… αταξία»!

Θα τα καταφέρει άραγε; Η συνέχεια στη σκηνή του θεάτρου ΑΚΡΟΠΟΛ…!

Συντελεστές:
Mουσική – στίχοι: Tim Minchin

Κείμενο: Dennis Kelly

βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Roald Dahl

Σκηνοθεσία – Απόδοση κειμένου και στίχων: Θέμις Μαρσέλλου

Μουσική Διεύθυνση – Διδασκαλία Ορχήστρας: Ηλίας Καλούδης

Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Videodesign– προβολές: Κάρολος Πορφύρης

Φωνητική Διδασκαλία: Δημήτρης Μπουζάνης

Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Πρωταγωνιστούν:
Βλαδίμηρος Κυριακίδης – Κώστας Κόκλας

Νάντια Κοντογεώργη

Μπέττυ Μαγγίρα – Αντιγόνη Ψυχράμη

ΔΙΑΝΟΜΗ
Ματίλντα Ιωάννα Αλεξανδρή – Σοφιλένια Τζανέτου – Δανάη Τσούμου

Αγκάθα Τράντσμπουλ Βλαδίμηρος Κυριακίδης

Τζένιφερ Χάνεϊ Νάντια Κοντογεώργη

Κύριος Γουόρμγουντ Κώστας Κόκλας

Κυρία Γουόρμγουντ Μπέττυ Μαγγίρα – Αντιγόνη Ψυχράμη

Μάικλ Θοδωρής Γιαννόπουλος

Κυρία Φελπς Θέμις Μαρσέλλου

Ρουντόλφο Μανώλης Θεοδωράκης

Ταχυδακτυλουργός Μάριος Πετκίδης

Ακροβάτισσα Ιουλίτα Μωσαίδου

Σεργκέι – Γιατρός Βασίλης Αξιώτης

Κλόουν Σταύρος Μπέκας

Στους άλλους ρόλους: Μαρία Βασιλάτου

Ντόρα Γκέγκα

Άννα-Μαρία Κόρνια

Μαρία Κοσμάτου

Ασπασία Λαιμού

Μάριος Μαριόλος

Βαρβάρα Νεμπή

Βαγγέλης Πιτσιλός

Νάντια Τόλιου

Νικορέστης Χανιωτάκης

Μπρους Νικόλας Ζωζός Παύλος Χρυσανθίδης

Λάβεντερ Πέγκυ Μανωλά Ζέτα Μαστροδούκα

Νάιτζελ Τίμος Παπαευθυμίου-Καζλάρης Γιάννης Κλούτσος-Ζέρβας

Αμάντα Μικαέλα Πετράκη Σταματίνα Μαυροπούλου

Έρικ Φώτης Κετσετζής Μάριος Χρυσομάλλης

Ορτένσια Ζωή Πετράκη Αδαμαντία Μαστροδούκα

Τόμμυ Βασίλης Μπακέας Έκτωρ Νικολόπουλος

Άλις Αλίκη Καραμπέτσου Πολύμνια Πομόνη

Πληροφορίες παράστασης:
Ημερομηνία: έως 21/04/2019

Ώρες:

Τετάρτη και Κυριακή: 18:00
Παρασκευή: 20:00
Σάββατο: 17:30 και 21:00
Τόπος: Θέατρο Ακροπόλ, Ιπποκράτους 9, Αθήνα 106 79
Πληροφορίες: 2103648303
Πηγή: viva.gr

Με εισιτήρια των 2 ευρώ -Τώρα οι νέοι μπορούν να παρακολουθήσουν παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με μικρό αντίτιμο

Με το πρόγραμμα «Ένα προς Ένα» οι Φίλοι και Υποστηρικτές ΚΠΙΣΝ (Φ&Υ ΚΠΙΣΝ) σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ) στοχεύουν στη δημιουργία ευκαιριών και κινήτρων, ούτως ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους νέους να έχουν πρόσβαση στις εκδηλώσεις της ΕΛΣ με πολύ χαμηλό κόστος.

Πιο συγκεκριμένα, με την αγορά ενός εισιτηρίου παράστασης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, θα δίνεται η δυνατότητα απόκτησης ενός ακόμα εισιτηρίου στην τιμή των 2€ για νέους ηλικίας από 7 έως 17 ετών.

Το πρόγραμμα θα ισχύει για παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που απευθύνονται σε ενήλικες, έτσι ώστε να τους εισάγει σε θεάματα που δεν θα επέλεγαν υπό άλλες συνθήκες.

Οι Φ&Υ ΚΠΙΣΝ, σε συνεργασία με την ΕΛΣ, έχουν επιλέξει για την πρώτη εφαρμογή του προγράμματος «Ένα προς Ένα» την παραγωγή «Από τη Ρωσία με αγάπη» (Ι. Στραβίνσκι) που θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Σκηνή της ΕΛΣ τον Απρίλιο του 2019. Στην παράσταση της 19ης Απριλίου 2019 θα διατεθούν μέσω του προγράμματος 100 εισιτήρια (4ης ζώνης): 50 εισιτήρια με αρχική τιμή αγοράς 30€ και 50 εισιτήρια στην τιμή των 2€.

Οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να προμηθευτούν τα εισιτήρια μόνο από τα ταμεία της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ. Η προσφορά θα ισχύει μέχρι την εξάντληση του αποθέματος των εισιτηρίων και θα λήξει στις 19/03/2019.

Αναγνωρίζοντας την οικονομική δυσκολία που αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια στην επιθυμία της να συμμετάσχει σε πολιτιστικά θεάματα, το πρόγραμμα «Ένα προς Ένα» θα ανοίξει τις πόρτες σε νέο κοινό που, γνωρίζοντας καλύτερα το Λυρικό Θέατρο, θα το τοποθετήσει στην κορυφή των επιλογών ψυχαγωγίας του.

Ο Άρης Λεμπεσόπουλος στη HuffPost Greece
«Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» μιλά για την αφέλεια και εξηγεί τι σημαίνει «υπήρξα με τον δικό μου τρόπο»
Ειρήνη Ορφανίδου

Ο Άρης Λεμπεσόπουλος στην παράσταση «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα». Φωτογραφία: Μελίνα Δόσιου
-Ο Πιραντέλο που θα κάνεις;

Το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» ισχύει. Αλλά από τη Ρώμη και κάτω, όχι από το Μιλάνο και πάνω, γιατί αυτοί είναι κεντροευρωπαίοι (γέλια), το είπα όταν πήγα στο Μιλάνο… Όταν όμως πήγα στη Ρώμη και άρχιζα να κατεβαίνω προς τον Νότο, λέω, ναι, έτσι είναι. Είμαστε συγγενείς, με ένα τρόπο. Και ιστορικά. Όταν ήμουν νέος και είχα διαβάσει το έργο του Πιραντέλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», είπα τότε -τόλμησα να πω- αχ, να το ’παιζα αυτό κάποτε. Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια και μου το πρότεινε ο Τάσος, γιατί ήταν ιδέα του Τάσου και τον ευχαριστώ.

-Ο μονόλογος είναι ειδική συνθήκη για τον ηθοποιό.

Δεν μου άρεσε ποτέ να είμαι μόνος επί σκηνής. Στο έργο του Πιραντέλο υπάρχει και ένα δεύτερο πρόσωπο. Αλλά και εγώ είχα την αίσθηση -και τελικά ο Τάσος συμφώνησε- μήπως το δεύτερο πρόσωπο δεν υπάρχει και είναι ένας μουσικός. Άρα, η συνομιλία θα είναι μέσω ενός μουσικού οργάνου. Και όποτε -σπάνια- μου συνέβη στο θέατρο να έχω μουσική επί σκηνής ήταν μεγάλη ανακούφιση.

-Πόσες φορές έχεις κάνει μονόλογο;

Έχω κάνει τον «Θαυματοποιό», αλλά στην ουσία ήταν τρία τα πρόσωπα. Ήμουν μόνος, έβγαινα, μετά έβγαινε άλλος ηθοποιός, στη συνέχεια άλλη ηθοποιός και μετά ξαναέβγαινα. Εν μέρει το μοιραζόμουν με τους άλλους. Αλλά δεν μου άρεσε ποτέ να είμαι μόνος επάνω στη σκηνή. Δεν μου αρέσει, θέλω να υπάρχει και ένας άλλος....

-... Να μιλάτε.

Να μιλάμε, να το πάρει πάνω του, να με εκπλήξει, να τον εκπλήξω, να τον τραβήξω εγώ, να με συμπαρασύρει αυτός. Τώρα όμως, με τον Πιραντέλο η συνοδεία της μουσικής, μπορεί να απαλύνει την αίσθηση της μοναξιάς στη σκηνή. Ο Πιραντέλο μιλάει με τρυφερότητα για τη ζωή, τον θάνατο -δεν ξέρω τι θέλει να πει ο Πιραντέλο ακριβώς- αλλά αυτό το έργο που μιλάει για έναν άνθρωπο που κουβαλάει μία ασθένεια, έχει γι αυτά τα θέματα ένα χαμόγελο. Και ο Τάσος με αφορμή αυτό το έργο, γιατί έχουν προστεθεί κι άλλα λόγια, θέλει –κόντρα στη φύση μου- να δώσει μια νότα αισιοδοξίας και ένα φως. Και το κατανοώ.

-Δηλαδή, η φύση σου ποια είναι;

Είμαι μαχόμενος.

-Αλλά με το πολύ φως δεν τα πας καλά;

Όχι, δεν είναι αυτό… Είναι στιγμές που λέω, σκέψου θετικά. Όταν το λέω αυτό, έρχεται κάτι καλό.

-Παροτρύνοντας τον εαυτό σου.

Ναι, γιατί εάν παροτρύνω τον εαυτό μου, πιθανώς στην πορεία παροτρύνω και κανέναν άλλον.

Φωτογραφία: Μελίνα Δόσιου
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο άγχος που έχεις για τους γιους σου;

Να μην χτυπήσουν, να μην τραυματιστούν, γιατί είναι δύο αγόρια που παίζουν, πλακώνονται…

-Η σχέση τους με την τέχνη;

Μπήκαν αναγκαστικά από νωρίς… Σκέψου ότι ήταν λίγων μηνών όταν -και επειδή δεν είχαμε πού να τ’ αφήσουμε- χρειάστηκε να πάω στο Όσλο, οπότε είπα στον διευθυντή, εάν θέλεις να έρθω πρέπει να φέρω μαζί μου και τα μωρά. Τα οποία άλλαζαν αεροπλάνο κι έκαναν βόλτες όσο εγώ προσπαθούσα να φέρω την υποκριτική μου στο κοινό του Όσλο. Γνώρισαν από μικρά τη σκηνή, τα παρασκήνια, τον κόσμο του θεάτρου.

-Το βρίσκουν παιχνιδιάρικο;

Τους αρέσει που πηγαίνουν από πίσω και βλέπουν πώς γίνεται. Ομολογώ ότι παρακολουθούν με ευγένεια αυτό που συμβαίνει. Είναι περίεργο και θαυμαστό για την παιδική ψυχή αυτή η εμπειρία. Η αγωνία μου είναι η υγεία τους. Το παρόν, όχι τι θα απογίνουν. Όταν βλέπω τη βία που υπάρχει γύρω…. Στην ηλικία τους δεν είχα τέτοια ερεθίσματα.

My way...

«... Δεν τελείωσα καλό σχολείο. Αυτό είναι ένα μείον. Είναι πολύ σημαντικό ένα καλό σχολείο, καθορίζει μία ολόκληρη πορεία. Όπως και ποιος είναι ο πατέρας και η μητέρα μας. Εγώ άντεξα. Κάποια στιγμή, στην αρχή της κρίσης, επειδή η σύζυγος είναι μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, είχε τη δυνατότητα, πολύ σύντομα, να φύγει από την Ελλάδα, να πάει ακόμη και στις ΗΠΑ. Και με ρώτησε, εσύ φεύγεις; Να πάω πού; Δεν μπορούσα να με φανταστώ εκεί. Θα μπορούσα να φύγω -γνωρίζω τη γλώσσα- αλλά να κάνω τι; Ούτε ως νέος θα έφευγα. Όχι. Θα πρέπει να δουν τα παιδιά μου ότι υπήρξα. Θα εξακολουθήσω να κάνω αυτό το επάγγελμα, όποτε δουλεύω, όποτε μου προτείνουν κάτι, αλλά θα πω στα παιδιά μου, υπήρξα σ’ αυτή τη δουλειά και υπήρξα με τον τρόπο μου. Μεγάλη προσωπική νίκη. Ξέρεις, τι είναι να υπάρξεις με τον τρόπο σου; Αρεστός, μη αρεστός, συμπαθής, μη συμπαθής, πάντως υπήρξα. Και να σου πω και κάτι άλλο; Τον εαυτό μου περιέφερα επί σκηνής. Δεν νομίζω ότι άλλαξα, ότι έγινα κάτι άλλο. Κι όταν στην αρχή είπα για τη μία λέξη, σημαίνει ότι, έστω για μία στιγμή επάνω στη σκηνή, υπήρξα προσωπικώς επειδή με αφορούσε. Ακόμη κι αν ήταν ένα «και». Κι ας έχασα 499 λέξεις…. Δεν αισθάνθηκα ότι μεταμορφώθηκα. Κομμάτια του εαυτού μου έβγαζα -κάποια κομμάτια- τα δάνειζα σε έναν ρόλο, μου τα δάνειζε κι ο άλλος, αυτό ήταν. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι άλλαξα. Και τα πιο βαθιά κομμάτια μου ίσως να μην τα ’βγαλα. Ίσως μόνο κάποιες μικρές στιγμές, που δεν έγιναν αντιληπτές. Το τι συμβαίνει κάτω γίνεται ερήμην μου, δεν ξέρω τι κουβαλάνε οι ανθρώπινες ψυχές, οι άνθρωποι που βλέπουν μία παράσταση. Ή μπαίνουν σ’ αυτό το παραμύθι ή, δεν μπαίνουν. Είναι πολύ σημαντική υπόθεση μία παράσταση -εξού και η θρησκεία πήρε στοιχεία από το τελετουργικό του θεάτρου- αλλά τι θα πει, ο ηθοποιός ένιωσε ωραία στη σκηνή; Ότι άκουγα τον εαυτό μου και με λάτρευα; Κι ο γιατρός λέει «ωραία», αλλά εννοεί ότι πήγε καλά η εγχείριση. Η Λαμπέτη έλεγε ο ηθοποιός έχει το νευρικό του σύστημα. Τίποτα άλλο...»

Info

«Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα»

Βασισμένο στο έργο του Λουίτζι Πιραντέλο - στο θέατρο Altera Pars

Συντελεστές:
Διασκευή - σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια - φωτισμοί - σκηνικά - κοστούμια: Τάσος Ιορδανίδης, Άρης Λεμπεσόπουλος

Ερμηνεύει ο Άρης Λεμπεσόπουλος

Τώρα οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες είναι δωρεάν προσβάσιμες για όλους στο διαδίκτυο

Αν θέλετε να παρακολουθήσετε στο θέατρο τις μεγαλύτερες αρχαίες τραγωδίες, αλλά δεν έχετε καταφέρει να τις δείτε από κοντά είτε γιατί δεν προλαβαίνετε, είτε γιατί μένετε στην επαρχία, τώρα υπάρχει μία εύκολα προσβάσιμη πλατφόρμα στην οποία μπορείτε να επιλέξετε από μια σημαντική ποικιλία αρχαίων ελληνικών τραγωδιών.

Αυτή η πρωτοβουλία ανήκει στο ηλεκτρονικό περιοδικό 24grammata. com και στο Φιλολογικό Φροντιστήριο «Γιώργος Δαμιανός», οι οποίοι συνεργάστηκαν για να μπορέσουμε όλοι να έχουμε πρόσβαση στις βάσεις του ελληνικού πολιτισμού.

Οι τρεις μεγαλύτεροι τραγικοί ποιητές, ο Ευριπίδης, ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής και τα μεγαλύτερα έργα τους είναι διαθέσιμα τόσο στα ελληνικά, όσο και στα αγγλικά. Μπορείτε να επιλέξετε όποια παράσταση θέλετε να παρακολουθήσετε εδώ. 

24grammata.com