Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης στο πλαίσιο του δικτύου «Μαθαίνω για τα Δάση» διοργανώνει και συντονίζει - με την υποστήριξη της Tetra Pak - τη διαβαλκανική δράση: «Μαθαίνω για τα Δάση, για την Κλιματική Αλλαγή Αναλαμβάνω Δράση» (“Forest Action for Climate Change mitigation”).
Η δράση αυτή πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό πιλοτικό πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που εστιάζει στη θεματική ενότητα «Δάσος και Κλιματική αλλαγή» και θα πραγματοποιηθεί παράλληλα στα σχολεία τεσσάρων χώρων κατά την διάρκεια του σχολικού έτους 2017-18.
Οι συμμετέχουσες χώρες είναι οι Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρος και Ρουμανία ενώ από πλευράς Ελλάδας, τα σχολεία που θα πάρουν μέρος στη δράση είναι το 8ο Δ.Σ. Αμαρουσίου, το 1ο Δ.Σ. Ηρακλείου, το 13ο Δ.Σ. Χαλανδρίου και το 3ο Γυμνάσιο Βριλησσίων.
Για την ενημέρωση και κατάρτιση των εκπαιδευτικών που θα εκπροσωπήσουν τα σχολεία από όλες τις χώρες θα πραγματοποιηθεί σην Αθήνα τριήμερη επιμορφωτική συνάντηση από την Παρασκευή 24 μέχρι και την Κυριακή 26 Νοεμβρίου στο ξενοδοχείο «The Stanley Hotel» (Οδυσσέως 1, στάση μετρό Μεταξουργείο). Στο πλαίσιο του σεμιναρίου, οι συμμετέχοντες θα παρακολουθήσουν εισηγήσεις που αφορούν τη θεματική «Δάσος και Κλιματική αλλαγή» «πατώντας» σε υποενότητες όπως το ζήτημα της ενέργειας, της βιοποικιλότητας, των λειτουργιών των δασικών οικοσυστημάτων και των δασικών πυρκαγιών. Επίσης, θα πραγματοποιηθεί παρουσίαση προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Ελευσίνας και εκπαιδευτικά εργαστήρια στην ύπαιθρο (στον Κιθαιρώνα) από μέλη της ελληνικής συντονιστικής επιτροπής του δικτύου. Την τελευταία ημέρα του σεμιναρίου οι συμμετέχοντες θα επεξεργαστούν ομαδικά το παραγόμενο εκπαιδευτικό υλικό της δράσης, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση υλοποίησης του προγράμματος στα σχολεία των συμμετεχόντων χωρών.
Μετά την ολοκλήρωση του σεμιναρίου, θα πραγματοποιηθεί κοινή ημέρα δράσης και ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας από τους μαθητές και εκπαιδευτικούς των συμμετεχόντων χωρών. Στην συνέχεια, οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί της κάθε χώρας θα ξεκινήσουν την υλοποίηση της δράσης στα σχολεία τους με καταληκτική περίοδο τον Ιούνιο του 2018. Μέχρι τη λήξη των ενεργειών της δράσης κάθε σχολείο θα έχει δημιουργήσει έναν «Οικοκώδικα» (σ.σ: ένα σύνολο κανόνων που θα προκύψει από τη συνεργασία μαθητών και εκπαιδευτικών με σκοπό τον περιορισμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στα δάση) τον οποίο οι μαθητές θα διαδόσουν τόσο εντός όσο και εκτός της σχολικής κοινότητας.
Σχετικά με την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
H Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης είναι η παλαιότερη περιβαλλοντική οργάνωση για την προστασία του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος με σταθερή λειτουργία από το 1951. Οι τομείς δραστηριοποίησής της αφορούν περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, προγράμματα προστασίας της φύσης και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων, δράσεις για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού. Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης είναι επίσης εθνικός χειριστής πέντε διεθνών προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης, το διεθνή συντονισμό των οποίων διατηρεί το Foundation for Environmental Education (FEE): το «Μαθαίνω για τα Δάση», το «Οικολογικά Σχολεία», το «Νέοι Δημοσιογράφοι για το περιβάλλον» , το «Γαλάζια Σημαία» και το «Green Key».
Σχετικά με το διεθνές θεματικό δίκτυο «Μαθαίνω για τα Δάση»
Το διεθνές θεματικό δίκτυο «Μαθαίνω για τα Δάση» ξεκίνησε στην Ελλάδα το 2001 και απευθύνεται σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Το δίκτυο παρέχει στους μαθητές πληροφορίες για το δάσος, τη λειτουργία και τη χρησιμότητα του ενώ παρουσιάζονται πρακτικές εφαρμογές αυτής της πληροφόρησης. Στη συνέχεια, εκπαιδευτικοί και μαθητές καλούνται να αξιοποιήσουν το δάσος και «να μάθουν από αυτό, για αυτό» υλοποιώντας εκπαιδευτικές δραστηριότητες στην τάξη και συχνά μέσα στο ίδιο το δάσος, καθώς και σε μέρη όπου αξιοποιούνται τα προϊόντα του δάσους. Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης υποστηρίζει την υλοποίηση του θεματικού αυτού δικτύου με την παροχή και ανανέωση του εκπαιδευτικού υλικού, με επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών, δράσεις σχετικές με την θεματική του. Επίσης, πραγματοποιούνται Εκδηλώσεις Βράβευσης σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών που υλοποιούν επιτυχώς προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ενταγμένα στο δίκτυο.
Σχετικά με την Tetra Pak
Η Tetra Pak είναι η κορυφαία εταιρεία λύσεων επεξεργασίας και συσκευασίας τροφίμων στον κόσμο. Συνεργαζόμενοι στενά με τους πελάτες και τους προμηθευτές μας, παρέχουμε ασφαλή, πρωτοποριακά και οικολογικά προϊόντα που ικανοποιούν καθημερινά τις ανάγκες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων σε περισσότερες από 170 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Με περισσότερους από 24.000 εργαζομένους σε περισσότερες από 170 χώρες, πιστεύουμε στην υπεύθυνη ηγεσία στο χώρο και σε μια βιώσιμη προσέγγιση στην επιχειρηματική δράση. Το μόττο μας "ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ™," αντικατοπτρίζει το όραμά μας για ασφαλή και διαθέσιμα τρόφιμα, παντού.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Tetra Pak είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα www.tetrapak.com/gr
zougla.gr
Γιατί πλημμυρίζει συχνά η Αθήνα και αρκετές περιοχές της Αττικής όταν... ανοίγουν οι ουρανοί; Γιατί γινόμαστε μάρτυρες τραγικών περιστατικών – από καταστροφές σπιτιών μέχρι θανάτους – κάθε φορά που πιάνει μπόρα;
Η απάντηση μπορεί να δοθεί σχετικά εύκολα με μια σύντομη ματιά στην ιστορία και την «μεταμόρφωση» των ρεμάτων, τα οποία στην Αθήνα τουλάχιστον στις αρχές του 19ου αιώνα έφταναν τα 700.
Όπως αναφέρει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη με τίτλο «Η ανάπτυξη της πόλης και οι διαδρομές των ρεμάτων στην Αθήνα» από την Αρχιτέκτονα και Πολεοδόμο Ντίνα Βαΐου και την Αριτέκτονα Μάχη Καραλή, το νερό υπήρξε ιστορικά μια καθοριστική παράμετρος για τη χωροθέτηση οικισμών στην Αττική.
Η μελέτη ξεκινά με ένα απόσπασμα από τον "Βασιλευ των Όρεων" στο οποίο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, πως «οι Έλληνες απέφευγαν να χαράξουν δρόμους, σε κάθε περίπτωση που το νερό είχε την καλοσύνη να αναλάβει αυτό το έργο. Σε τούτη τη χώρα, όπου ο άνθρωπος ελάχιστα αντιτίθεται στη δουλειά που κάνει η φύση, οι χείμαρροι είναι δρόμοι βασιλικοί, τα ρυάκια δρόμοι επαρχιακοί και τα χαντάκια δρόμοι κοινοτικοί. Οι καταιγίδες έχουν αναλάβει το έργο των μηχανικών που κατασκευάζουν γέφυρες κ’ η βροχή συντηρεί, χωρίς έλεγχο, τους δρόμους μεγάλης και μικρής κυκλοφορίας».
Η ευνοϊκή μορφολογία του εδάφους λοιπόν, σε συνδυασμό με σημαντικές φυσικές πηγές οδήγησαν στο σχηματισμό μεγάλου αριθμού ρεμάτων, τα οποία μέχρι και το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα διατηρούσαν τον «φυσικό» χαρακτήρα τους, σε ένα τοπίο της Αττικής που απέχει πολύ από το σημερινό.
Η αναγόρευση της Αθήνας σε πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους του 1830 σηματοδοτεί την γρήγορη ανοικοδόμηση αρκετών από τους χώρους του λεκανοπεδίου. Τα νέα δεδομένα στην ιδιοκτησία της γης, οδήγησαν σε κατατμήσεις οικοπέδων και αγοραπωλησίες. Μεγάλες ομάδες του πληθυσμού διαμόρφωσαν στρατηγικές επιβίωσης γύρω από την ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση της γης. Εξάλλου, η γεωμετρία του νεοκλασσικού αστικού σχεδιασμού, όπως επισημαίνουν οι Βαΐου και Καραλή, σε μεγάλο βαθμό αγνοούσε το δίκτυο των ρεμάτων πάνω στο οποίο τοποθετούνταν τα σχέδια.
Περίπου 80 χρόνια αργότερα, η άφιξη 1,5 περίπου εκατομμυρίου προσφύγων το 1923 θα αλλάξει την μορφολογία της πρωτεύουσας μέσα από τον διπλασιασμό του πληθυσμού της. Η Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων θα μοιράσει αγροτεμάχια και η οικοδόμηση αρκετών από τους προσφυγικούς συνοικισμούς θα γίνει άτακτα, χωρίς περιβαλλοντικές μελέτες και εις βάρος, συχνά, των ελεύθερων ρεμάτων.
Μετά τον Β’ Π.Π. και τον Εμφύλιο, η αστικοποίηση στην Αθήνα ξαναβρήκε τους προπολεμικούς ρυθμούς της, με την αυθαίρετη δόμηση και τις διαδοχικές νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων στην εκάστοτε περιφέρεια της πόλης.
Φωτογραφία: Η σταδιακή εξαφάνιση των ρεμάτων μέσα από διαφορετικές χρονολογίες – από το 1890 μέχρι το 1990.
Όπως αναφέρει η μελέτη, ο όγκος και η ένταση της αστικής ανάπτυξης «κατάπιαν» εντελώς τα ρέματα ή τα άφησαν ως χώρο, όπου συχνά εναποτίθενται σκουπίδια και απόβλητα. Τα ρέματα κατά την μεταπολεμική ανοικοδόμηση μετά τον Β’ Π.Π αντιμετωπίστηκαν ως εστίες βρωμιάς που έπρεπε να εξαφανιστούν, και η κάλυψή τους ταυτίστηκε με τον εκσυγχρονισμό και την εξυγείανση και οδήγησε στη θεώρησή τους ως αντικείμενο δημοσίων έργων – μια προσέγγιση κυρίαρχη ακόμα και σήμερα.
Σε ένα άλλο άρθρο της με τίτλο «Εναλλακτικές πρακτικές παρέμβασης στα ρέματα», η κ. Καραλή αναφέρει πως οι πάσης φύσεως ανθρώπινες επεμβάσεις μέσω και έξω από την πόλη έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση δραματική, που εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για μεγάλες καταστροφές και απώλεια ανθρωπίνων ζωών. Πράγματι, τα τραγικά γεγονότα με τις πλημμύρες του 94 και του 96, αλλά και η πρόσφατη τραγωδία στην Μάνδρα, αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα. Αν μάλιστα προσθέσουμε στην εξίσωση τις μεγάλες πυρκαγιές ανά τα έτη που ακολούθησαν, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω.
Τα ρέματα της Αττικής δεν αποτελούν πια φυσικό χώρο, αναφέρεται στο άρθρο, αλλά αστική γη με δυνατότητα δόμησης. Και η σύγχρονη τακτική αντιμετώπισης των ρεμάτων είναι καθαρά εκμεταλλευτική από την Πολιτεία, αλλά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Όπως επισημαίνει η κ. Καραλή, η βοσκή, η εκχέρσωση, οι πυρκαγιές, η άναρχη επέκταση λατομείων και μεταλείων, το χωρίς τεχνικά έργα οδικό δίκτυο και το μπάζωμα σε ορεινές περιοχές για δημιουργία οικοπέδων, αποτελούν αιτίες αύξησης των απορροών σε δομημένους χώρους, ακόμα και αν αυτές δεν ευνοούνται από τις γεωμορφολογικές και κλιματικές συνθήκες.
Η μελέτη καταλήγει πως είναι απαραίτητη η υιοθέτηση μιας εναλλακτικής προσέγγισης πάνω στα υπάρχοντα ρέματα της Αττικής, η οποία προϋποθέτει να παραμείνουν ανοικτά και να προστατευθούν όσα έχουν καταφέρει να διασωθούν από τις προηγούμενες φάσεις αστικής ανάπτυξης. Η πολιτεία θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το ρέμα έχει ενιαίο χαρακτήρα και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται αποσπασματικά. Επίσης, το ρέμα θα πρέπει να διατηρήσει την φυσική του οντότητα, όχι τόσο για το αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά κυρίως για την αντιπλημμυρική του προστασία. Τέλος, τα ρέματα οφείλουν να επαναξιολογηθούν ως φυσικά στοιχεία στην πόλη: εμπλουτισμός της φύτευσης, μονοπάτια για πεζούς, παρατηρητήρια, υπαίθριες εκθέσεις κ.α.
Οι διαδρομές των ρεμάτων στην Αθήνα, όπως και σε όλες τις ελληνικές πόλεις, έχουν χαθεί κάτω από στρώματα μπετόν και διαδοχικές φάσεις αστικής ανάπτυξης, καταλήγει η μελέτη. Η προστασία αυτού που απομένει είναι πολιτικό ζήτημα, αφού απαιτεί την εγκατάλειψη των πελατειακών κριτηρίων και την τοποθέτηση των περιβαλλοντικών κριτηρίων στο προσκήνιο των πρωτοβουλιών. Σ’ αυτή την κατεύθυνση οι πολίτες, οι ειδικοί και οι αρχές χρειάζεται να μεταβάλλουν τους τρόπους προσέγγισής τους.
Διαβάστε αναλυτικά τη μελέτη εδώ και το άρθρο της κ. Καραλή με τις εναλλακτικές προτάσεις παρεμβάσεων στα ρέματα εδώ.
Ν. Γ.
n2life.gr
Η πραγματικότητα πίσω από το πιο τουριστικό μέρος της Νορβηγίας είναι διαφορετική από τις καρτ ποστάλ (pics)
Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο συρρέουν σε μία από τις χαρακτηριστικότερες τουριστικές ατραξιόν της χώρας, όμως η πραγματικότητα είναι λιγάκι αλλιώτικη από αυτή που αντικρίζουν στις φωτογραφίες των τουριστικών οδηγών.
όπως αποκαλείται από τους ντόπιους, αποτελεί ένα από τα ομορφότερα σημεία που μπορεί να επισκεφθεί κάποιος αν βρεθεί ποτέ στα νορβηγικά φιορδ.
Βρίσκεται στην δυτική πλευρά της σκανδιναβικής χερσονήσου κι υψώνεται περίπου 400 μέτρα πάνω από τη λίμνη Ringedalsvatnet, ενώ για να φτάσει κάποιος στο σημείο απαιτούνται τουλάχιστον έξι ώρες επίπονης πεζοπορίας κι αναρρίχησης.
Το σημείο μαγνητίζει τους επισκέπτες καθώς αποτελεί το έσχατο σημείο ενός «μπαλκονιού» στα απόκρυμνα βράχια των νορβηγικών βουνών, ενώ αποτελεί ειδυλλιακό σημείο για την λήψη φωτογραφιών με θέα την τεράστια κοιλάδα που απλώνεται από κάτω.
Όμως, η πραγματικότητα πίσω από τις πανέμορφες εικόνες είναι αρκετά διαφορετική, καθώς η κοσμομοσυρροή κι η αδημονία να βρεθεί κάποιος στο χείλος του γκρεμού, οδηγεί σε εντάσεις και καταστάσεις που σίγουρα δεν ταιριάζουν στην εικόνα του απίστευτου τοπίου, που παραπέμπει στη φυσική αρμονία και την πνευματική χαλάρωση.
Τα σπρωξίματα, η τεράστια αναμονή, οι τσακωμοί αλλά κι ο περιορισμένος χρόνος, που έχει ο καθένας για να απαθανατίσει το μοναδικό τοπίο αποτελούν τα αρνητικά στοιχεία μίας ενδεχόμενης επίσκεψης στο σημείο.
Πάντως, οι νορβηγικές αρχές έχουν ήδη εισάγει μερικά περιοριστικά μέτρα σχετικά με τις δυαντότητες των επισκεπτών, καθώς επιτρέπεται η ανάβαση μόνο σε άτομα με ορειβατικές ικανότητες και μόνο αν αποτελούν μέρος ομάδας επισκεπτών, διαπιστευμένης από τις αρχές.
gazzetta.gr
Τα μοσχάρια χρειάζονται κατά μέσο όρο 28 φορές περισσότερη έκταση γης και 11 φορές περισσότερο νερό άρδευσης από ό,τι τα πουλερικά και οι χοίροιΗ παραγωγή του μοσχαρίσιου κρέατος είναι περίπου δέκα φορές πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον από οποιουδήποτε άλλου είδους κρέατος, όπως το χοιρινό και τα κοτόπουλα, σύμφωνα με μια νέα αμερικανοϊσραηλινή επιστημονική έρευνα.
Τα μοσχάρια χρειάζονται κατά μέσο όρο 28 φορές περισσότερη έκταση γης και 11 φορές περισσότερο νερό άρδευσης από ό,τι τα πουλερικά και οι χοίροι, ενώ παράλληλα ρυπαίνουν πολύ περισσότερο το περιβάλλον (έδαφος, νερά και αέρα). Λαμβανομένων όλων αυτών των επιπτώσεων υπόψη, το μοσχαρίσιο κρέας είναι περίπου δέκα φορές πιο "δαπανηρό" περιβαλλοντικά από τις άλλες ζωικές πρωτεΐνες, γι' αυτό οι επιστήμονες συνιστούν την ελαχιστοποίηση της κατανάλωσής του.
Οι ερευνητές του Κολλεγίου Bard της Νέας Υόρκης, του Πανεπιστημίου Γιέηλ και του Ινστιτούτου Επιστημών Weizmann του Ισραήλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Γκίντον Έσελ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν δεδομένα μιας δεκαετίας (2000 - 2010) από τα υπουργεία Γεωργίας και Ενέργειας των ΗΠΑ, προκειμένου να συγκρίνουν το περιβαλλοντικό κόστος (κατανάλωση φυσικών πόρων, χρήση χημικών λιπασμάτων, εκπομπές αερίων θερμοκηπίου κ.α.) που έχει η παραγωγή των διαφορετικών ζωικών πρωτεϊνών, δηλαδή των επιμέρους ειδών κρέατος, καθώς επίσης των γαλακτοκομικών προϊόντων, ανάλογα με το ζώο από όπου προέρχονται.
Η συγκριτική μελέτη επιβεβαίωσε προηγούμενες εκτιμήσεις ότι το μοσχαρίσιο κρέας επιβαρύνει πολύ περισσότερο -και με διαφορά- τη φύση με το περιβαλλοντικό «αποτύπωμά» του. Μεταξύ άλλων, τα μοσχάρια και γενικότερα τα βοοειδή απελευθερώνουν πενταπλάσια αέρια του θερμοκηπίου σε σχέση με τα πουλερικά και καταναλώνουν εξαπλάσιες ποσότητες αζώτου (μέσω των λιπασμάτων που περιέχονται στις ζωοτροφές τους).Από την άλλη, σε κάθε θερμίδα κρέατος από χοίρους ή πουλερικά που καταναλώνουν οι άνθρωποι, αντιστοιχούν δέκα θερμίδες ζωοτροφών. Όμως για τα βοοειδή, η αναλογία είναι σχεδόν τετραπλάσια. Ενώ το κόστος παραγωγής χοιρινού κρέατος και πουλερικών είναι περίπου το ίδιο, του μοσχαριού είναι κατά πολύ μεγαλύτερο και από τα άλλα δύο είδη.
Ο περιορισμός της παραγωγής μοσχαρίσιου κρέατος μπορεί να αποφέρει σημαντικά περιβαλλοντικά οφέλη, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι καλούν και τους καταναλωτές να συνειδητοποιήσουν ότι οι επιλογές του κρέατος που αγοράζουν, έχουν διαχρονικά μικρότερες ή μεγαλύτερες επιπτώσεις για τον πλανήτη.
Αν και τα συμπεράσματα της μελέτης βασίζονται σε αμερικανικά στοιχεία, άλλοι επιστήμονες εκτίμησαν ότι ανάλογη είναι η κατάσταση και στην Ευρώπη, με δεδομένο ότι και στην ευρωπαϊκή ήπειρο κυριαρχούν τα βοοειδή, ενώ η διαδικασία παραγωγής του τελικού προϊόντος (κρέατος) είναι σχεδόν ίδια.
Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
Τα αδέσποτα ζώα, σκύλοι και γάτες, είναι πλέον μια πραγματικότητα στις αστικές περιοχές της χώρας μας. Η κατάσταση αυτή είναι αρκετά πολύπλοκη και απαιτεί μια πολύ ευαίσθητη και προσεκτική προσέγγιση. Τα ζώα αυτά κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους με αποτέλεσμα να παρατηρούμε τα εξής φαινόμενα:
Tα ζώα περιφέρονται στους δρόμους και τα πάρκα, σχηματίζοντας αγέλες, ή μόνα τους.διατρέφονται ελλιπώς, αφού τη διατροφή τους αναλαμβάνουν οι ελάχιστοι ευαισθητοποιημένοι συμπολίτες μας.
Τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν δεχτεί ποτέ στη ζωή τους κάποιας μορφής κτηνιατρική πρόληψη, με αποτέλεσμα ναι είναι εκτεθειμένα σε κάθε λογής κίνδυνο για την υγεία τους.
Εκτός όμως από τη δική τους υγεία, τα ζώα αυτά είναι πολλές φορές δεξαμενή και διαφόρων μεταδοτικών ασθενειών για τα υπόλοιπα ζώα (λεϊσμανίαση, λευχαιμία και AIDS της γάτας) ή και τους ανθρώπους (λεϊσμανίαση).
Λόγω της κακής εμπειρίας που πιθανόν έχουν από τους ανθρώπους (αφού τα περισσότερα από αυτά έχουν εγκαταληφθεί), είναι φοβικά με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να παρουσιάζουν επιθετική συμπεριφορά.Η συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης σε ό,τι αφορά τα αδέσποτα, μία επιτροπή πολιτών που διακατέχονται από Ζωοφιλικά αισθήματα είναι ένα πρώτο βήμα που μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στον τομέα αυτόν.
Απαιτείται επίσης η συνεργασία του Δήμου με τα Ζωοφιλικά σωματεία και συλλόγους της περιοχής, καθώς και με τους κτηνιάτρους που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα στην περιοχή του Δήμου.
Η δράση θα πρέπει να επικεντρωθεί στους παρακάτω στόχους:
Ενημέρωση των κατοίκων σχετικά με τα ζώα, τα χαρακτηριστικά, τη συμπεριφορά και τούς τρόπους αναπαραγωγής τους, ώστε να αποφεύγονται τα ανεπιθύματα ζευγαρώματα και να ελαττωθεί ο αριθμός των ζώων που γεννιούνται χωρίς να το επιθυμούμε.
Ετσι θα ελαττωθεί τελικά και ο αριθμός των ζώων που καταλήγουν τελικά στο δρόμο και τα πάρκα.
Καταγραφή των ζώων που τελικά κυκλοφορούν αδέσποτα στην περιοχή του Δήμου και επισήμανσή τους με αντίστοιχο σήμα - ταυτότητα.
Εμβολιασμός των ζώων αυτών με τα απαραίτητα εμβόλια και ταυτόχρονα άνοιγμα σχετικού βιβλιαρίου Υγείας από τον κτηνίατρο.
Στείρωση των ζώων αυτών.
Συλλογή εάν αυτό είναι εφικτό των αδεσπότων ζώων σε περιφραγμένο χώρο, όπου θα είναι εύκολη και δυνατή και η σωστή διατροφή τους.
https://www.care.gr
Οι εναλλακτικές καλλιέργειες μπορούν ν' αυξήσουν κατά 15 δισ. ευρώ το ΑΕΠ της Ελλάδας
Στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 15 δισ. ευρώ ετησίως θα μπορούσε να συνεισφέρει η εισαγωγή και καλλιέργεια νέων ενεργειακών φυτών στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον καθηγητή του πανεπιστημίου Θεσσαλίας Νίκου Δαναλάτου.
Συγκεκριμένα, ο καθηγητής υποστηρίζει ότι η συνολική προστιθέμενη αξία από την εισαγωγή και καλλιέργεια νέων ενεργειακών καλλιεργειών στην Ελλάδα, για συνολική παραγωγή-στόχο βιοκαυσίμου 5 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου πετρελαίου (ΤΙΠ), μπορεί να αυξήσει το ΑΕΠ κατά 15 δισ. ευρώ/έτος κατ' ελάχιστον, αν μειωθεί ταυτόχρονα το εμπορικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών κατά 4,5 δισ. ευρώ λόγω της μείωσης των εισαγωγών πετρελαίου κατά 3 δισ. ευρώ και της αύξησης εξαγωγών θερμοκηπιακών γεωργικών προϊόντων κατά 1,5 δισ. ευρώ.
Μάλιστα, επισημαίνει ότι η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι ακόμη μεγαλύτερη λόγω της ανάπτυξης των κλάδων κατασκευής, επισκευής και εμπορίου πελλετοποιητών, θρυμματιστών και λοιπού εξοπλισμού των μονάδων παραγωγής βιοκαυσίμου, όπως και του διπλασιασμού των μεταφορών (θαλάσσιες, σιδηροδρομικές, οδικές) στους χρήστες λόγω της υποδιπλάσιας θερμογόνου δύναμης του βιοκαυσίμου συγκριτικά με ίσους όγκους πετρελαίου.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, θα προκύψουν τεράστια περιβαλλοντικά οφέλη, όπως μηδενισμός της εδαφικής διάβρωσης και ερημοποίησης 6 εκ. στρ. (30% των πλέον υποβαθμισμένων γαιών), μείωση της νιτρορύπανσης σε 8 εκ. στρ κατά 75.000 τόνων νιτρικών ετησίως, μείωση της ρύπανσης από λοιπά αγροχημικά, σημαντική βελτίωση της εδαφικής γονιμότητας (οργανική ουσία, ολικό άζωτο), εξοικονόμηση νερού άρδευσης περί τα 800 εκ. κ.μ. (δηλ. 150% άνω ρου Αχελώου) ετησίως, όπως και κεφαλαιώδους σημασίας αύξηση της βιοποικιλότητας και βελτίωση της ποιότητας ζωής της υπαίθρου.
Ένα από τα αναπτυξιακά προγράμματα αφορά τη ζεύξη της γεωργίας και της ενέργειας με την προώθηση της παραγωγής ελληνικών (βιο-) καυσίμων από ενεργειακές καλλιέργειες, για τη μείωση του αρνητικού εμπορικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, την αύξηση του ΑΕΠ και του ρυθμού αύξησης, τη σχετική απεξάρτηση από τα ορυκτά εισαγόμενα καύσιμα, την προστασία του περιβάλλοντος.
Το εν λόγω πρόγραμμα προβλέπει την παραγωγή 10 εκατ. τόνων βιομάζας από ενεργειακές καλλιέργειες χαμηλών εισροών (π.χ. αγριαγκινάρας, switch grass, κλπ) για την παραγωγή στερεών βιοκαυσίμων (chips, pellets, briquettes, κλπ) που θα αντικαταστήσουν περί τους 5 εκ. τόνων πετρελαίου συνολικής αξίας περί τα 3 δισ. ευρώ ή περί το 25% των καθαρών εισαγωγών πετρελαίου, καταλήγει καθηγητής.
https://www.paseges.gr
Σελίδα 4 από 4
