Αποσπάσματα από του βιβλίο Έρωτας ή τίποτα
Οι άνθρωποι που αποφασίζουν να είναι μαζί θέτουν ένα σημαντικό στοιχείο στην κοινή ζωή τους. Την σχέση τους. Κύριο στοιχείο σ’ αυτό που ονομάζεται σχέση, είναι η επιθυμία των συντρόφων να είναι μαζί και να μοιράζονται όλες τις πλευρές τους.
Τα ζευγάρια θέλουν να είναι μαζί. Αποζητά ο ένας την παρέα του άλλου. Θέλουν να έχουν κοινούς φίλους. Να έχουν κοινές δραστηριότητες. Να μοιράζονται τα μυστικά τους. Να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Να εκτιμούν την άποψη του άλλου για τις προσωπικές τους δυσκολίες. Να απολαμβάνουν την τρυφερότητά τους. Να θέτουν σε προτεραιότητα τη σχέση τους.
Στο παρελθόν, αλλά και σήμερα ακόμη, η οικειότητα ταυτιζόταν με την άνεση να συμπεριφέρεσαι και να εκφράζεσαι, δίχως να ασχολείσαι με το πως αισθάνεται ο άλλος. Εν ονόματι της οικειότητας επικρατούσε η ασέβεια προς το πρόσωπο και τα συναισθήματα του άλλου. Μια ψευδεπίγραφη ειλικρίνεια που δεν γνώριζε να σέβεται. Μια προχειρότητα, εν ονόματι της απλότητας. Μια χαλάρωση που οδηγούσε στην αυτοεγκατάλειψη στον προσωπικό χώρο και στην παρορμητική, μη επεξεργασμένη συμπεριφορά προς τον σύντροφο.
Η αυθεντική οικειότητα μεταξύ των συντρόφων ξέρει να σέβεται, να γνωρίζει τα όρια που δεν εμποδίζουν τη σχέση, αλλά τη διασώζουν. Η οικειότητα δεν θεωρεί δοσμένο τον άλλον, αλλά διαρκώς δημιουργεί νέους όρους για να τον συναντά στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες της ζωής.
Η ερωτική σχέση απαιτεί την προτεραιότητα. Η οικειότητα για να αναπτυχθεί απαιτεί τον προσωπικό χώρο και χρόνο. Απαιτεί την διαρκή τροφοδοσία.
Ο προσωπικός χώρος αφορά στον εσωτερικευμένο χώρο του ζευγαριού που διαμορφώνεται από την διαρκή επικοινωνία τους.
Ο προσωπικός χώρος στο ζευγάρι είναι ο κοινός χρόνος τους. Ο χρόνος που πάντα είναι πολύ λίγος για ένα ζευγάρι που αγαπιέται. Ο χρόνος που αφιερώνεται στις συζητήσεις τους, που αφορούν πληροφορίες για τον χρόνο που έζησαν ξεχωριστά και για τα όσα κατάφεραν. Για τα όσα συνειδητοποίησαν μόνοι τους και θα ήθελαν να τα μοιραστούν. Για τα όσα όμορφα και σημαντικά έχουν ζήσει τώρα ή στο παρελθόν και θα ήθελαν να τα επεξεργαστούν από κοινού, ώστε να διασωθούν στην κοινή μνήμη. Για τα όσα πικρά, επώδυνα ή αηδιαστικά έχουν ζήσει τώρα ή στο παρελθόν και για τα οποία θέλουν να ορκιστούν ότι θα απουσιάζουν από την κοινή ζωή τους.
Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι όταν γελούν και αστειεύονται. Όταν εξαφανίζονται όλες οι υπαρκτές δυσκολίες από την θέρμη του έρωτά τους. Όταν το παιγνίδισμα γίνεται τρόπος ζωής για όσους σέβονται την σοβαρότητά τους. Όταν η τρυφερότητα δεν αφορά μόνο το προκαταρκτικό στάδιο της σεξουαλικής σχέσης, αλλά είναι η ίδια η σχέση. Όταν η καλή διάθεση δεν είναι κουκούλωμα των προβλημάτων, αλλά η βεβαιότητα για την δυνατότητα επίλυσής τους.
Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι, όταν μπορούν να χαλαρώσουν δίχως να πρέπει να απολογούνται. Όταν μπορούν να αυτοσαρκαστούν, δίχως να φοβούνται ότι θα ξεπέσουν στα μάτια του συντρόφου. Όταν αντί για γκρίνιες και παράπονα για εκείνα που ήθελαν και δεν έγιναν, μοιράζονται τις επιθυμίες και τα όνειρά τους.
Ο σύντροφος τότε δεν ακούει απλώς αυτά που του λες, αλλά γνωρίζει να αφουγκράζεται και αυτά που σε δυσκολεύουν να τα ονομάσεις, αυτά που ζητούν τον χρόνο τους για να αναδυθούν, αυτά που δεν έχεις λόγια για να τα εκφράσεις.
Ο σύντροφος που είναι ο καλός σου φίλος. Που δεν κολλάς πάνω του γιατί δυσκολεύεσαι στις σχέσεις με τους άλλους, αλλά γιατί μ’ αυτόν έχεις απεριόριστες δυνατότητες επικονωνίας και κατανόησης.
Συντροφικότητα. Η δυνατότητα να έχεις τον δικό σου άνθρωπο. Τον άνθρωπο που σε γνωρίζει και γι’ αυτό σε εμπιστεύεται. Να έχεις δίπλα σου κάποιον που θέλει να σε ακούει, όχι για να σου κάνει χάρη, αλλά γιατί εμπλουτίζεται από την σχέση του με σένα. Να έχεις τον δικό σου άνθρωπο που δεν σε παρεξηγεί, γιατί γνωρίζει να εξηγεί τις προθέσεις σου. Να θέλεις να είσαι μαζί του όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μαζί του είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.
Συντροφικότητα. Η αίσθηση ότι είναι ο δικός μου άνθρωπος. Ο αγαπημένος. Ο σημαντικός. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι παρών, ακόμη και στη μοναξιά μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη δέχεται τους συμβιβασμούς μου. Αυτός που με δυσκολεύει με την ομορφιά της αγάπης του. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μην του φτάνει ποτέ ο κοινός μας χρόνος. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με εμπιστεύεται απρουπόθετα. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μην μου επιτρέπει να εγκλωβίζομαι στα άσχημα. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μην μου επιτρέπει να παραιτούμαι. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με βλέπει ερωτικά, ακόμη και όταν εγώ δεν αντέχω τον εαυτό μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μου ζητά να είμαι ο εαυτός μου και μόνο αυτό.
Αποσπάσματα από του βιβλίο του Δημήτρη Καραγιάννη, Έρωτας ή τίποτα
Εκδόσεις Αρμός
