Η χαλάρωση ήταν πάντα μια από τις πιο πολύτιμες καταστάσεις ύπαρξης για μένα. Η παρατηρητικότητα μοιάζει να είναι δυνατό να υπάρξει μόνο τότε, ή τουλάχιστον να γίνεται πολύ ευκολότερη.
Όχι μόνο συνδέονται μεταξύ τους, αλλά και σχεδόν αποτελούν τις δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Μπορείς είτε να ξεκινήσεις με την επίγνωση και μετά να δεις τον εαυτό σου να χαλαρώνει… διότι ποια είναι η έντασή σου; Είναι η ταύτισή σου με κάθε είδους σκέψεις, φόβους, το θάνατο, τη χρεοκοπία, το δολάριο που πέφτει…! Υπάρχουν κάθε είδους φόβοι. Αυτές είναι οι εντάσεις σου. Επηρεάζουν και το σώμα σου. Το σώμα σου γίνεται κι εκείνο τεντωμένο, διότι το σώμα κι ο νους δεν είναι δυο χωριστές οντότητες. Το σώμα-νους είναι ένα και μόνο σύστημα, όταν λοιπόν αποκτά ένταση ο νους, αποκτά ένταση και το σώμα.
΄΄Μπορείς να ξεκινήσεις με την επίγνωση΄ τότε η επίγνωση θα σε απομακρύνει από το νου και τις ταυτίσεις με το νου. Είναι φυσικό ότι το σώμα θα αρχίσει να χαλαρώνει΄ δεν είσαι πια προσκολλημένος. Οι εντάσεις δεν μπορούν να υπάρξουν κάτω από το φως της επίγνωσης.
΄΄Μπορείς να αρχίσεις και από την άλλη άκρη. Χαλάρωσε… άσε όλες τις εντάσεις να φύγουν… και καθώς χαλαρώνεις, θα εκπλαγείς που εμφανίζεται μέσα σου μια ορισμένη επίγνωση. Είναι αχώριστα αυτά. Αλλά είναι πιο εύκολο να ξεκινήσεις με την επίγνωση΄ είναι λίγο δύσκολο να ξεκινήσεις με τη χαλάρωση, διότι ακόμη και η προσπάθεια να χαλαρώσεις δημιουργεί κάποια ένταση.
΄΄Έτσι λοιπόν στην Ανατολή ξεκινήσαμε με τη χαλάρωση το διαλογισμό΄ ξεκινήσαμε με την επίγνωση το διαλογισμό. Τότε η χαλάρωση έρχεται από μόνη της, δεν χρειάζεται να τη φέρεις εσύ – διότι αν πρέπει να τη φέρεις εσύ, θα υπάρχει κάποια ένταση. Θα πρέπει να έρθει από μόνη της΄ μόνο τότε θα πρόκειται για καθαρή χαλάρωση. Και γίνεται αυτό.΄΄
Osho, Satyam Shivam Sundaram: Truth Godliness Beauty, Ομιλία #25
΄΄Το χέρι μου έπρεπε να είχε κινηθεί με επίγνωση΄΄
΄΄Κάποιο πρωινό, ο Γκωτάμα Βούδας περνάει από ένα χωριό με έναν από τους πιο οικείους του μαθητές, τον Ανάντα. Μια μύγα έρχεται και κάθεται πάνω στο μέτωπό του. Απαντάει εκείνος σε κάποια ερώτηση του Ανάντα και είναι τόσο απορροφημένος με την απάντηση που, δίχως επίγνωση, μηχανικά, τη διώχνει με το χέρι του. Φεύγει η μύγα, αλλά τότε ξαφνικά συνειδητοποιεί εκείνος ότι η κίνηση του χεριού του δεν έγινε με επίγνωση – ότι ήταν μηχανική. Μια τέτοια πράξη μπορείς να την κάνεις ακόμη κι όταν κοιμάσαι. Αν νιώσεις όσο κοιμάσαι ότι κάτι έρπει πάνω στο πόδι σου, το πετάς πέρα και ο ύπνος σου δεν διακόπτεται. Πρόκειται για μια μηχανική διαδικασία΄ το σώμα σου την κάνει χωρίς να ενοχλεί εσένα.
΄΄Ο Βούδας σταμάτησε μέσα στο δρόμο και σήκωσε πάλι το χέρι του και με μεγάλη χάρη κι επίγνωση το έφερε στο μέτωπό του. Ο Ανάντα είπε, ΄Μα τι κάνεις; Η μύγα έχει φύγει.΄
΄΄Ο Βούδας είπε, ΄΄Δεν με απασχολεί η μύγα, με απασχολεί ο εαυτός μου. Έπραξα κάτι δίχως επίγνωση. Νοιαζόμουν πολύ για την ερώτησή σου και να την απαντήσω και το χέρι μου κινήθηκε μηχανικά΄ προσπαθώ να δω πώς θα έπρεπε να είχε κινηθεί. Δεν έχει καμιά σχέση με τη μύγα. Το χέρι μου έπρεπε να είχε κινηθεί με επίγνωση΄. ΄΄
Osho, Reflections on Khalil Gibrans The Prophet, Ομιλία #34
osho.com
