Υγεία

Ξυπνάτε το πρωϊ και αισθάνεστε κουρασμένοι; Νοιώθετε πρωϊνό πονοκέφαλο και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας; Αισθάνεστε μείωση της πνευματικής σας απόδοσης; Ήρθε η ώρα να δείτε αν πάσχετε από το σύνδρομο της άπνοιας ύπνου.

Η άπνοια ύπνου μπορεί να αποτελέσει αιτία θανάτου γι αυτό δεν αποτελεί κατάσταση που μπορείτε να αγνοήσετε! Είναι χρόνια πάθηση που συνδέεται με καρδιακά προβλήματα, υπέρταση και εγκεφαλικά επεισόδια. Γενικά εμφανίζεται κυρίως στους άνδρες σε ποσοστό 25%, ενώ στις γυναίκες σε ποσοστό γύρω στο 10%. Έχουν αναφερθεί ακόμα και περιπτώσεις παιδιών που παρουσιάζουν άπνοια ύπνου! Όμως ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων που πάσχουν δεν το γνωρίζουν!

Οι διαταραχές της αναπνοής κατά τον ύπνο γίνονται συνήθως αντιληπτές από άλλα άτομα. Συνήθως αυτά αναφέρουν το ροχαλητό και τα χρονικά διαστήματα που παύει η αναπνοή στους πάσχοντες. Συμπέρασμα; Δώστε βάση στις περιγραφές των ατόμων που κοιμούνται δίπλα σας! Συνήθως οι σύζυγοι είναι αυτοί που παρατηρούν πρώτοι τα συμπτώματα!

Ροχαλητό: Ενόχληση ή προειδοποίηση;

Είστε από αυτούς που ταλαιπωρούνται κάθε βράδυ από το ροχαλητό των άλλων; Σκεφτείτε ότι αυτοί που ροχαλίζουν κινδυνεύουν περισσότερο! Τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα τους ερευνητές. Τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι το ροχαλητό δεν είναι απλά ενοχλητικό αλλά αποτελεί προειδοποίηση που δεν πρέπει να αγνοήσουμε.

Όμως δεν είναι μόνο το ροχαλητό που πρέπει να μας ανησυχήσει αλλά και τα διαστήματα κατά τα οποία το ροχαλητό σταματά!

Τα άτομα με αναπνευστικά προβλήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου παρουσιάζουν δυνατό και συχνό ροχαλητό που σταματά απότομα καθώς εμφανίζονται συχνά χρονικά διαστήματα κατά τα οποία ο ασθενής σταματά πλήρως να αναπνέει! Ο χρόνος που διαρκεί η άπνοια ποικίλει από μερικά δευτερόλεπτα έως και ολόκληρα λεπτά! Σε σοβαρές περιπτώσεις η διάρκεια της άπνοιας μπορεί να ξεπεράσει και τα 2 ολόκληρα λεπτά! Άπνοια θεωρείται όταν σταματήσετε να αναπνέετε τελείως ή όταν αναπνέετε με βάθος αναπνοής λιγότερο από το 25% του φυσιολογικού

Στην άπνοια περιλαμβάνεται και η απόλυτη απόφραξη των αεραγωγών. Επίσης παρουσιάζεται μείωση του ποσοστού οξυγόνου του αίματος που ξεπερνά το 4% και ως αποτέλεσμα μειώνεται η οξυγόνωση του οργανισμού.

Ένα άτομο που πάσχει από άπνοια μπορεί να εμφανίσει πολλές διακοπές στην αναπνοή του κατά τη διάρκεια μίας ώρας ύπνου. Μετά τη διακοπή της αναπνοής ακολουθεί μία απότομη και θορυβώδης εισπνοή αέρα που έχει ως αποτέλεσμα αρκετά συχνά να ξυπνήσει και ο ίδιος ο ασθενής! Τις περισσότερες φορές δεν ξυπνάει τελείως αλλά εξακολουθεί να κοιμάται ελαφρύτερα.

Αυτές οι διακοπές της αναπνοής κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν επιτρέπουν στο σώμα να ξεκουραστεί επαρκώς. Έτσι εμφανίζεται κόπωση, υπνηλία και συχνοί πονοκέφαλοι κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επίσης, παρουσιάζεται μείωση της συγκέντρωσης και της απόδοσής στην εργασία γι αυτό το λόγο αυξάνεται και η πιθανότητα να προκληθούν εργατικά ατυχημάτα. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα οι ασθενείς κυριολεκτικά κοιμούνται πάνω στο τιμόνι του αυτοκινήτου!

Τα προβλήματα που προκαλούνται από την άπνοια έχουν απόλυτη σχέση με το πόσο συχνά συμβαίνει αυτή κατά τη διάρκεια του ύπνου. Έτσι όσο περισσότερες άπνοιες εμφανίζονται τόσο λιγότερο οξυγονώνεται το αίμα. Αρκετές έρευνες έδειξαν ότι η χρόνια άπνοια ύπνου αυξάνει τον κίνδυνο υπέρτασης, τις καρδιαγγειακές παθήσεις, τα εγκεφαλικά επεισόδια αλλά και το διαβήτη!

Παράγοντες που προκαλούν την άπνοια

Η απόφραξη της ανώτερης αναπνευστικής οδού μπορεί να οφείλεται σε ένα σύνολο παραγόντων όπως η φλεγμονή ή τα ιδιαίτερα ανατομικά χαρακτηριστικά του κάθε ασθενούς. Έτσι για παράδειγμα μπορεί κάποια φλεγμονή ή αλλεργία να φράξει την είσοδο στου αέρα στον αεραγωγό. Όμως παράλληλα άπνοια ύπνου μπορούν να προκαλέσουν οι υπερτροφικές αμυγδαλές ή το μεγάλο μέγεθος της γλώσσας. Η ανατομική κατασκευή της κάτω γνάθου παίζει επίσης σημαντικό ρόλο γιατί μπορεί να ενισχύσει τα αναπνευστικά προβλήματα κατά τον ύπνο.

Η παχυσαρκία, το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ, ειδικά λίγες ώρες πριν από τον ύπνο κάνουν σοβαρότερο το πρόβλημα.

Ο λόγος που οι παραπάνω παράγοντες επηρεάζουν τόσο την ποιότητα του ύπνου είναι η χαλάρωση που προκαλούν στα τοιχώματα του λαιμού. Έτσι όσο χαλαρώνουν τα τοιχώματα του λαιμού τόσο περισσότερο κλείνει η αναπνευστική οδός. Η μεγαλύτερη περίμετρος του λαιμού αποτελεί συνήθως κοινό χαρακτηριστικό αφού τα άτομα που εμφανίζουν το σύνδρομο συνήθως έχουν κοντότερο και παχύτερο λαιμό από τους άλλους.

Οι τύποι: υπάρχουν δύο είδη άπνοιας ύπνου. Η κεντρική άπνοια και η αποφρακτική.

Η κεντρική άπνοια

Οφείλεται σε δυσλειτουργία του εγκεφάλου! Στην περίπτωση της κεντρικής άπνοιας δεν εντοπίζεται πρόβλημα στην αναπνευστική οδό. Όμως ο εγκέφαλός μας δεν στέλνει στους αναπνευστικούς μύες την εντολή για να πραγματοποιήσουν εισπνοή. Αυτός ο τύπος άπνοιας συνήθως εμφανίζεται σε πρόωρα βρέφη ή σε ενήλικες με καρδιακά προβλήματα ή αγγειακή εγκεφαλική νόσο. Όμως μερικές φορές μπορεί να προκληθεί από φάρμακα ή εκθεση σε υψηλό υψόμετρο. Η διακοπή της αναπνοής κρατάει πάνω από 20 δευτερόλεπτα και συνοδεύεται συνήθως από αλλαγή στους παλμούς της καρδιάς, μείωση του οξυγόνου του αίματος και γενική χαλάρωση των μυών του σώματος. Όμως πώς εξηγείται αυτό;

Σε κανονικές συνθήκες ο εγκέφαλός μας δίνει εντολή για αύξηση των αναπνοών όταν αυξάνεται το διοξείδιο του άνθρακα και όταν μειώνεται το οξυγόνο στο αίμα μας. Όμως όταν έχουμε πρόβλημα στην καρδιά ή στους πνεύμονες συνήθως εμφανίζονται και υψηλότερες τιμές διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα μας. Αν αυτή η κατάσταση είναι χρόνια, ο εγκέφαλός μας συνηθίζει και παύει να είναι ευαίσθητος σε αλλαγές που συμβαίνουν στα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα. Έτσι δεν δίνει εντολή στους αναπνευστικούς μύες και αυξάνονται τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα μέχρι να φτάσουν στις τιμές που έχει συνηθίσει!

Η αποφρακτική άπνοια

Είναι ο πιο συχνός τύπος άπνοιας. Στην αποφρακτική άπνοια οι μύες του φάρυγγα και του πίσω μέρους του στόματος με τη σταφυλή χαλαρώνουν και φράζουν τον αεραγωγό με αποτέλεσμα να δημιουργείται ροχαλητό. Όταν τα τοιχώματα φράξουν τελείως την αναπνευστική οδό, σταματά η αναπνοή και ο ασθενής πετιέται κυριολεκτικά στον ύπνο του γιατί νοιώθει σαν να πνίγεται! Πολλοί γιατροί περιγράφουν την αποφρακτική άπνοια σαν την προσπάθεια κάποιου να εισπνεύσει μέσα από ένα πολύ λεπτό καλαμάκι. Τα τοιχώματα των αεραγωγών κλείνουν και κάνουν την εισπνοή σχεδόν αδύνατη! Οι ασθενείς υποφέρουν πραγματικά γιατί η αναπνοή τους διακόπτεται συνεχώς κατά τη διάρκεια του ύπνου τους. Την επόμενη μέρα δε θυμούνται ούτε πόσες φορές ξύπνησαν ούτε γιατί! Απλά αισθάνονται κουρασμένοι γιατί οι διακοπές στην αναπνοή τους μπορεί να είναι δεκάδες ή εκατοντάδες κάθε νύχτα!

Η κατάσταση γίνεται πολύ χειρότερη αν έχει συνδυαστεί με την κατανάλωση αλκοόλ ή το κάπνισμα λίγο πριν από τον ύπνο. Έχει βρεθεί επίσης ότι η χρήση ηρεμιστικών επιδεινώνει το πρόβλημα γιατί τα τοιχώματα των αεραγωγών χαλαρώνουν ακόμα περισσότερο.

Κάθε φορά που σταματάει η αναπνοή μας, μειώνεται το οξυγόνο στο αίμα και η καρδιά επιβαρύνεται. Μάλιστα αρκετές φορές παρουσιάζονται αρρυθμίες ή ακόμα και κολπική μαρμαρυγή! Είναι συχνές και οι περιπτώσεις ατόμων που πεθαίνουν αιφνίδια κατά τη διάρκεια του ύπνου τους από καρδιακή ανακοπή ή ακόμα και από εγκεφαλικό επεισόδιο!

Διάγνωση

Αν ο σύντροφός σας, ζητήσει το βράδυ να κοιμηθεί σε... μία μονάδα μελέτης ύπνου, μην του το αρνηθείτε! Απαραίτητο εργαλείο διάγνωσης είναι η παρακολούθηση του βραδινού ύπνου. Ο ασθενής κοιμάται σε ειδική μονάδα όπου καταγράφονται συνεχώς κατά τη διάρκεια της νύχτας τα απνοϊκά επεισόδια και οι καρδιαναπνευστικές παράμετροι που σχετίζονται με αυτά. Έτσι μπορεί ο ιατρός μας να γνωρίζει με ακρίβεια το μέγεθος του πρόβληματός μας.

Θεραπεία

• Η θεραπεία είναι ανάλογη της έντασης του προβλήματος και των ανατομικών χαρακτηριστικών του κάθε ατόμου. Σε ήπιες περιπτώσεις συστήνεται η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, η διακοπή του καπνίσματος και ο περιορισμός του αλκοόλ. Αρκετά σημαντική είναι και η αλλαγή της θέσης του σώματος κατά τον ύπνο. Σε κάποιες περιπτώσεις προτείνεται η χρήση οδοντιατρικών συσκευών που κρατούν σταθερή τη θέση της κάτω γνάθου και ως αποτέλεσμα διατηρούν ανοιχτή την αναπνευστική οδό. Άλλες φορές γίνεται ακόμα και χειρουργική αποκατάσταση των ιστών του αεραγωγού.

Έτσι μία απλή επέμβαση αντιμετώπισης της σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος ή των υπερτροφικών αμυγδαλών μπορεί να έχει άμεσα αποτελέσματα.

• Αρκετά συχνή είναι και η εφαρμογή ειδικής μάσκας κατά τη διάρκεια του ύπνου η οποία διατηρεί ανοιχτή την αναπνευστική οδό ασκώντας συνεχή θετική πίεση στον αεραγωγό (Continuous Positive Airway Pressure ή CPAP). Η μάσκα αυτή εφαρμόζεται πάνω από τη μύτη και συνδέεται με το μηχάνημα που ρυθμίζει τα ακριβή επίπεδα της πίεσης του αναπνεόμενου αέρα.

• Σε ασθενείς που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το CPAP αποτελεσματικά, συστήνεται χειρουργική θεραπεία. Συνήθως, ο χειρουργός θα ζητήσει από τον ασθενή να παραμείνει στο CPAP για τουλάχιστον ένα μήνα, για να δει εάν αυτός πηγαίνει καλύτερα. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι τα αποτελέσματα της χειρουργικής θεραπείας, σπάνια θα είναι καλύτερα από αυτά της CPAP.

Έτσι την επόμενη φορά που θα σας ενοχλήσει το έντονο ροχαλητό του συντρόφου σας μην αλλάξετε απλά πλευρό! Παρατηρήστε τον ύπνο του και βοηθήστε στη διάγνωση και την θεραπεία του!

ygeia-evexia.gr

Δεν είναι μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και τα ταλέντα που κληρονομούμε από τους γονείς μας. Είναι και άλλα πράγματα, που καθορίζουν την υγεία μας. Συγκεντρώσαμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την υγεία των γονιών μας, ώστε να προστατεύσουμε και το μέλλον μας, αλλά και τις επόμενες γενιές.

Το πεπρωμένο των ασθενειών

Η υγεία μας σε σημαντικό ποσοστό είναι γενετικά προκαθορισμένη. Οι κληρονομικές ασθένειες είναι γεγονός, αλλά δεν θα πρέπει να μας τρομάζουν. Δεν καθορίζουν πάντα την πορεία της υγείας μας, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλοί ακόμα παράγοντες που επηρεάζουν την εκδήλωση μιας παθολογικής κατάστασης, απαιτούν, ωστόσο, προσεκτική αντιμετώπιση, ώστε να προλαμβάνονται οι δυσάρεστες καταστάσεις.

Καρδιαγγειακές παθήσεις: Έχει διαπιστωθεί ότι σχετίζονται σε έναν μεγάλο βαθμό με την κληρονομικότητα. Επομένως, αν έχουμε συγγενείς πρώτου βαθμού που εκδήλωσαν κάποια μορφή καρδιοπάθειας πριν την ηλικία των 55 ετών, έχουμε αυξημένες πιθανότητες να νοσήσουμε και εμείς. Επιπλέον, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι βασικοί παράγοντες που προδιαθέτουν για καρδιαγγειακές νόσους, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, η υψηλή χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια, συχνά περνούν από τους γονείς στα παιδιά. Επομένως, αν στην οικογένειά μας υπάρχουν άτομα με υπέρταση, διαβήτη και αυξημένα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα, θα πρέπει να είμαστε δύο φορές πιο προσεκτικοί. Μπορεί, όμως, να είμαστε τυχεροί και να έχουμε οικογενειακό ιστορικό με πολύ χαμηλές τιμές λιπιδίων στο αίμα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι μεγάλη ευλογία να κληρονομήσουμε χαμηλές τιμές ολικής χοληστερίνης (κάτω από 160 mgr%) και υψηλές τιμές «καλής» (HDL) χοληστερίνης (πάνω από 60 mgr%), διότι δρουν προστατευτικά για την καρδιά μας.

Οστεοπόρωση: Κληρονομική βάση έχει και η οστεοπόρωση, που είναι ιδιαίτερα συχνή στις γυναίκες μετά την έλευση της εμμηνόπαυσης. Έχει διαπιστωθεί ότι όταν η μητέρα πάσχει από οστεοπόρωση, η κόρη έχει 50% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσει την ίδια πάθηση. Οι γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό θα πρέπει να φροντίζουν από νωρίς να διατηρήσουν τη μέγιστη οστική πυκνότητα. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι γυναίκες κινδυνεύουν να χάσουν μέχρι και το 20% της οστικής τους μάζας σε διάστημα 5-7 ετών από τη στιγμή που θα μπουν στην εμμηνόπαυση.

Πρόωρη εμμηνόπαυση: Αν θέλουμε να αποκτήσουμε απογόνους και γνωρίζουμε ότι η μητέρα μας είχε πρόωρη εμμηνόπαυση, καλό είναι να μην το αναβάλλουμε για πολύ.
Έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι η ηλικία εμμηνόπαυσης μιας γυναίκας ταυτίζεται με εκείνη της μητέρας της, καθώς υπάρχει γενετική συσχέτιση στον ρυθμό θανάτου των ωαρίων στις ωοθήκες. Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι κληρονομικά είναι και ορισμένα συμπτώματα που μπορεί να έχουμε στην εμμηνόπαυση, όπως οι εξάψεις, οι νυχτερινοί ιδρώτες και η αϋπνία.

Καρκίνος: Μεγάλα ποσοστά κληρονομικότητας παρουσιάζουν και πολλοί τύποι καρκίνου. Σε αυτούς ανήκουν ο καρκίνος του μαστού, των ωοθηκών, του παχέος εντέρου, του προστάτη και το μελάνωμα. Όταν υπάρχει επιβαρυμένο οικογενειακό ιστορικό, οι πιθανότητες να εκδηλώσουμε την ασθένεια αυξάνονται σημαντικά, όμως δεν είναι απαραίτητο ότι θα νοσήσουμε. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η ηλικία διάγνωσης της ασθένειας. Για παράδειγμα, αν ο πατέρας μας ή ο θείος μας έχει διαγνωστεί με καρκίνο στην ηλικία των 45 ετών, τότε ο κίνδυνος για εμάς είναι μεγαλύτερος από ό,τι θα ήταν αν η διάγνωση γινόταν σε μεγαλύτερη ηλικία. Όσον αφορά τα άλλα είδη καρκίνου, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και ορισμένα που εξαρτώνται κυρίως από περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα, που συνδέεται με το κάπνισμα και την έκθεση σε χημικές ουσίες.

Ημικρανίες: Εκτιμάται ότι ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που πάσχουν από ημικρανίες έχουν οικογενειακό ιστορικό. Επιπλέον, μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που υποφέρουν από ημικρανίες έχουν αυξημένες πιθανότητες να μεταδώσουν στα παιδιά τους ένα ελαττωματικό γονίδιο που τα κάνει επιρρεπή σε αυτές. Η ύπαρξη του γονιδίου αυτού κάνει τον οργανισμό να αντιδρά πιο έντονα σε περιβαλλοντικά αίτια, όπως ο θόρυβος, ή σε συγκεκριμένες τροφές, όπως ο καφές ή το τυρί, ενεργοποιώντας τα κέντρα του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην εμφάνιση των ημικρανιών.

Οφθαλμικές ασθένειες: Μεταλλάξεις σε συγκεκριμένα γονίδια έχουν ενοχοποιηθεί για παθήσεις των ματιών, όπως το γλαύκωμα, ο καταρράκτης, ο στραβισμός, η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, οι οποίες περνούν από γενιά σε γενιά. Στην περίπτωση, λοιπόν, που κάποιος από τους γονείς μας έχει κάποια σοβαρή οφθαλμική πάθηση, ο κίνδυνος να παρουσιάσουμε και εμείς το ίδιο πρόβλημα είναι μεγάλος.

Κατάθλιψη: Αν υπάρχει περιστατικό κατάθλιψης στην οικογένειά μας, ο κίνδυνος να εμφανίσουμε και εμείς τη νόσο όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με κάποιο στρεσογόνο περιστατικό είναι έως και 3 φορές μεγαλύτερος σε σχέση με ανθρώπους που δεν έχουν ιστορικό. Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι όσοι έχουν μια συγκεκριμένη μορφή του γονιδίου που εμπλέκεται στη μεταφορά της σεροτονίνης στον εγκέφαλο κινδυνεύουν περισσότερο να εκδηλώσουν κατάθλιψη σε συνθήκες έντονης πίεσης. Οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι η κληρονομικότητα παίζει ρόλο και στην περίπτωση της επιλόχειας κατάθλιψης. Όσον αφορά τις ψυχιατρικές διαταραχές (π.χ. αυτισμός, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, διπολική διαταραχή, σχιζοφρένεια), έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση, αλλά ποικίλλει από νόσο σε νόσο.

Νόσος του Αλτσχάιμερ: Οι περισσότερες περιπτώσεις πρώιμης εκδήλωσης της νόσου Αλτσχάιμερ προκαλούνται από μεταλλάξεις σε γονίδιο που μπορεί να μεταδοθεί από τον γονέα στο παιδί. Όταν τροποποιείται το γονίδιο αυτό, παράγονται μεγάλες ποσότητες μιας τοξικής πρωτεΐνης στον εγκέφαλο. Αυτές με τη σειρά τους προκαλούν τη δημιουργία συστάδων (πλακών αμυλοειδούς), οι οποίες νεκρώνουν σταδιακά τα νευρικά κύτταρα.

Τα ευχάριστα νέα

Η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής μπορεί να δώσει μεγάλο αβαντάζ στην υγεία μας, ακόμη και να ανατρέψει σε σημαντικό βαθμό τη γενετική προδιάθεση. Οι επιστήμονες συστήνουν να ακολουθούμε ισορροπημένη διατροφή, να κάνουμε συστηματικά γυμναστική, να περιορίσουμε το άγχος στην καθημερινότητά μας και φυσικά να μην αμελούμε τις προληπτικές εξετάσεις και τα στοχευμένα τσεκάπ. Για παράδειγμα, δεν νοείται να γνωρίζουμε ότι έχουμε προδιάθεση για πολύποδες στο έντερο και να μην κάνουμε κολονοσκόπηση.

Προδιάθεση σε όλα

Τα γονίδια, όμως, δεν επηρεάζουν μόνο τις πιθανότητες να εκδηλώσουμε διάφορες ασθένειες. Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η κληρονομικότητα ελέγχει και άλλους παράγοντες, όπως τις διατροφικές μας προτιμήσεις, την αντοχή στον πόνο, την ευτυχία, τις συνήθειές μας στον ύπνο, την ευφυΐα, ακόμη και τις φοβίες μας.

Τρώτε κρέας; φταίνε τα γονίδια

Θα μπορούσατε να τρώτε καθημερινά κρέας, αλλά τα λαχανικά ούτε που θέλετε να τα βλέπετε στα μάτια σας. Αναρωτιέστε γιατί; Σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται τα γονίδια. Μελέτη από το University College του Λονδίνου έδειξε ότι τα γονίδια που έχουμε κληρονομήσει καθορίζουν σε ποσοστό πάνω από το 50% τον βαθμό που προτιμάμε ή όχι τα φρούτα και τα λαχανικά, ενώ για το κρέας και τα ψάρια το ποσοστό αυτό διαμορφώνεται στο 20-25%. Αντίθετα, το DNA μας δεν φαίνεται να ασκεί κάποια επίδραση στις προτιμήσεις μας στα γλυκά και αλμυρά σνακ, στα γαλακτοκομικά προϊόντα, το ψωμί και τα ζυμαρικά. Σε άλλη έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nutrition», διαπιστώθηκε ότι η υπερβολική κατανάλωση junk food από τη μητέρα διαταράσσει την ισορροπία των βακτηρίων στο έντερο, γεγονός που αποτυπώνεται στο DNA και περνά και στο έμβρυο. Όμως, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει και κάτι ακόμη: ο εθισμός στο αλκοόλ μπορεί να κρύβει ένα γενετικό υπόβαθρο. Όταν ο ένας ή και οι δύο γονείς είναι αλκοολικοί, τα παιδιά τους έχουν αυξημένες πιθανότητες να εθιστούν και αυτά στο αλκοόλ.

Το γονίδιο της ευτυχίας

Πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να είναι αισιόδοξοι, ευτυχισμένοι και να χαμογελούν παρά τις δυσκολίες που πιθανόν να βιώνουν; Η εξήγηση βρίσκεται στα γονίδια, λένε οι επιστήμονες. Σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, παρατηρήθηκε ότι το 50% των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας που κάνουν έναν άνθρωπο ευτυχισμένο εξαρτάται από τα γονίδια που κληρονομεί. Τα χαρακτηριστικά αυτά, που αφορούν την αυξημένη κοινωνικότητα, την ευσυνειδησία και την έλλειψη άγχους, περιορίζουν σημαντικά την επιρροή που δεχόμαστε από εξωγενείς παράγοντες, όπως για παράδειγμα ο τρόπος ζωής, η καριέρα, το εισόδημα και οι σχέσεις, και λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας απέναντι σε δυσάρεστες καταστάσεις. Στο μεταξύ, μια άλλη έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Έσεξ επιβεβαίωσε τη γενετική προδιάθεση στην ευτυχία, την οποία απέδωσε στα επίπεδα της σεροτονίνης -του νευροδιαβιβαστή που συμμετέχει στη ρύθμιση της διάθεσης- στον εγκέφαλο.

Κληρονόμοι… αντοχής

Γενετικός «διακόπτης» ρυθμίζει την ευαισθησία μας στον πόνο, ενώ παράλληλα καθορίζει και τις μεγάλες διακυμάνσεις που παρουσιάζονται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Επιστήμονες του University College του Λονδίνου διαπίστωσαν ότι οι διακυμάνσεις αυτές, οι οποίες μπορεί να αλλάζουν την αντοχή στον πόνο έως και 100 φορές, οφείλονται στην παρουσία ή απουσία ορισμένων γονιδίων του πόνου που κληρονομούμε από τους γονείς μας. Το ευχάριστο νέο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι σύντομα οι εξελίξεις θα είναι τέτοιες που θα έχουν τη δυνατότητα να ρυθμίζουν τα γονίδια αυτά. Στην πράξη, λοιπόν, μια τέτοια αλλαγή αναμένεται να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματική αγωγή ανακούφισης από τον χρόνιο πόνο.

Φοβίες γραμμένες στο DNA
Φοβάστε τα φίδια και το ίδιο παθαίνει και κάποιο συγγενικό σας πρόσωπο πρώτου βαθμού; Μήπως δεν είναι σύμπτωση; Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Emory στην Ατλάντα διαπίστωσαν ότι οι φοβίες μπορούν να μεταδοθούν από τη μία γενιά στην άλλη, καθώς επιφέρουν αλλαγές στο γενετικό υλικό. Οι ερευνητές μελέτησαν ποντίκια, τα οποία εκπαίδευσαν να φοβούνται μια μυρωδιά που έμοιαζε με αυτήν της κερασιάς και της αμυγδαλιάς. Παρατήρησαν, όμως, ότι και οι απόγονοί τους αντιδρούσαν με φόβο όταν μύριζαν την ίδια μυρωδιά, ενώ το ίδιο συνέβαινε και στην επόμενη γενιά ποντικιών, γεγονός που υποδήλωνε ότι η φοβία των πρώτων ποντικιών «αποτυπώθηκε» στα γονίδιά τους και κληροδοτήθηκε στις επόμενες γενιές μέσω μιας μορφής γενετικής μνήμης.

Προδιάθεση στον... Μορφέα
Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα στις Η.Π.Α. βρήκε ότι μια γενετική μεταλλαγή γονιδίου αλλάζει τις συνήθειες ύπνου σε ορισμένους ανθρώπους και τους επιτρέπει να λειτουργούν φυσιολογικά, να είναι παραγωγικοί και να έχουν άριστη υγεία ακόμη και με λιγότερες από 5 ώρες ύπνου κάθε βράδυ. Ανεξάρτητα από αυτό, οι ειδικοί πιστεύουν ότι την έλευση του ύπνου διευκολύνουν ορισμένα γονίδια. Όσοι δεν τα διαθέτουν, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να στριφογυρίζουν στο κρεβάτι τους το βράδυ, ανήμποροι να κοιμηθούν.

Κληρονομικότητα και σωματότυπος
«Πώς θα είναι το σώμα μου σε 30 χρόνια;». Η απορία μπορεί να μας λυθεί, αρκεί να κοιτάξουμε το σώμα της μητέρας ή του πατέρα μας. Το ποσοστό του σωματικού λίπους και η κατανομή του στο σώμα των γονιών μας αποτελούν ενδείξεις για το πώς θα είμαστε στο μέλλον. Έτσι, αν η μητέρα μας έχει παραπανίσια κιλά, είναι πιθανό να συμβεί το ίδιο και σε εμάς. Στο μεταξύ, σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Applied Physiology», ένας στους πέντε ανθρώπους κληρονομεί γονίδια τα οποία δεν του επιτρέπουν να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση, όσο συστηματικά και να γυμνάζεται. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που είναι πιο τυχερή, καθώς διαθέτει γονίδια που επιτρέπουν τη γρηγορότερη από το φυσιολογικό αύξηση της μυϊκής μάζας.

Γενετικά προκαθορισμένο IQ
Ευφυείς γεννιόμαστε ή γινόμαστε; Μελέτες δείχνουν ότι η διαφορά στην ευφυΐα μεταξύ των ανθρώπων οφείλεται κατά το ήμισυ σε γενετικούς παράγοντες, ενώ το υπόλοιπο εξαρτάται από την ανατροφή και την εκπαίδευση. Οι επιστήμονες κάνουν λόγο για την ύπαρξη ενός και μόνο γονιδίου (ΗΜGA2), που φαίνεται να έχει και μετρήσιμη επίδραση στην ευφυΐα. Έχει διαπιστωθεί ότι μεταβάλλει τον δείκτη νοημοσύνης κατά 1,29 βαθμούς και ότι αυξάνει τον συνολικό όγκο του εγκεφάλου και ειδικότερα την περιοχή του ιππόκαμπου, που θεωρείται η «έδρα» της μνήμης και της μάθησης.

Πηγή: vita.gr

Η παλαιολιθική διατροφή εμφανίστηκε ως ένας τρόπος για να χάσει κάποιος περιττά κιλά αλλά και για να βελτιώσει την υγεία του.

Αλλά η διατροφή των ανθρώπων των σπηλαίων μπορεί να έχει ένα πιο συγκεκριμένο όφελος. Οι ερευνητές λένε ότι θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο του εντέρου κατά το ήμισυ. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Epidemiology.

Οι οπαδοί της παλαιολιθικής δίαιτας αποφεύγουν τα επεξεργασμένα τρόφιμα – όπως τα φαστ φουντ, τα συσκευασμένα προϊόντα, το ψωμί και τα ζυμαρικά. Τρώνε μόνο τροφές που είχαν στη διάθεσή τους οι πρόγονοί μας κυνηγοί- τροφοσυλλέκτες, όπως φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς και άπαχο κρέας. Η παλαιολιθική διατροφή έχει γίνει περισσότερο γνωστή από κάποιους κινηματογραφικούς αστέρες που δήλωσαν ότι την ακολουθούν όπως η Μέγκαν Φοξ.

Ωστόσο, η τελευταία έρευνα είναι η πρώτη που αποκαλύπτει μια πιθανή θετική επίπτωση σχετικά με τον καρκίνο του εντέρου.

Αμερικανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Emory, στην Ατλάντα, μελέτησαν τις διατροφικές συνήθειες σε 2.301 άνδρες και γυναίκες ηλικίας μεταξύ 30 και 74 ετών.

Οι συμμετέχοντες ταξινομήθηκαν ανάλογα με το πόσο «παλαιολιθική» διατροφή έκαναν. Ταξινομήθηκαν επίσης σε σχέση με τη μεσογειακή διατροφή η οποία επιτρέπει την μέτρια κατανάλωση σε γάλα, γιαούρτι, δημητριακά και το κρασί. Στη συνέχεια εξετάστηκαν τα ιατρικά αρχεία τους.

Τελικά, 564 άτομα ανέπτυξαν αδένωμα του παχέος εντέρου – ένας καλοήθης όγκος που είναι πρόδρομος του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι για τις γυναίκες που ακολουθούσαν την παλαιολιθική δίαιτα, ο κίνδυνος ανάπτυξης του όγκου μειώθηκε κατά 29% ενώ για εκείνες ακολουθούσαν τη μεσογειακή διατροφή ο κίνδυνος ήταν μικρότερος κατά 26%. Για τους άνδρες, αυτές οι δίαιτες είχαν ακόμη μεγαλύτερη επίδραση, με μείωση κινδύνου κατά 51% και 42% αντίστοιχα.

Η παλαιολιθική διατροφή

Οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει από το 1970 ότι το σώμα μας είναι πιο δεκτικό σε μια προϊστορική διατροφή. Αλλά η ιδέα έγινε της μόδας μετά τη δημοσίευση ενός βιβλίου για την παλαιολιθική δίαιτα από τον Λόρεν Κορντέν το 2010.

Η διατροφολόγος δρ Σάρα Σκένκερ, δήλωσε: «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι υπάρχει πολλή αξία στις αρχές της παλαιολιθικής και μεσογειακής διατροφής. Βέβαια, ζούμε στον 21ο αιώνα, οπότε είναι αδύνατο να τρεφόμαστε σαν τον άνθρωπο των σπηλαίων. Έτσι, αντί να τηρούμε αυστηρά οποιαδήποτε δίαιτα, θα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα προς αυτήν. Αν μπορείτε να αγοράσετε φρέσκα, μη επεξεργασμένα τρόφιμα και να τα μαγειρεύετε ελάχιστα, αυτό είναι το καλύτερο, και πολλοί άνθρωποι μπορούν να το διαχειριστούν αυτό».

Να σημειωθεί ότι η παλαιολιθική διατροφή έχει ορισμένες ομοιότητες με τη δίαιτα Atkins, γνωστή σε όλο τον κόσμο για την αυστηρή προσέγγιση της όσον αφορά τους υδατάνθρακες, και τη δίαιτα Ντούκαν η οποία επίσης βασίζεται στους λίγους επεξεργασμένους υδατάνθρακες και στο πολύ κρέας, τα ψάρια και τα αυγά.

Η πιο σημαντική πτυχή αυτών των προγραμμάτων δίαιτας είναι να αποφευχθούν τα επεξεργασμένα τρόφιμα όπως είναι το ψωμί, οι πατάτες, τα ζυμαρικά και το ρύζι. Αντί γι’ αυτά οι δίαιτες αυτές προτείνουν πολλές πρωτεΐνες από το κρέας, τα ψάρια και τα αυγά. Η δε δίαιτα Atkins προτείνει ένα σημαντικό ποσοστό λίπους στη διατροφή θεωρώντας ότι μόνο τα τρανς λιπαρά (τα οποία δεν υπήρχαν πριν από 100 περίπου χρόνια) κάνουν κακό στην υγεία.

Να σημειωθεί ότι η παλαιολιθική διατροφή δεν θεωρεί τα κορεσμένα λιπαρά κακά για την υγεία (αν και υπάρχουν αμφισβητήσεις μεταξύ των υποστηριχτών της γι’ αυτό) διότι τα λιπαρά αυτά υπήρχαν στη διατροφή του πρωτόγονου ανθρώπου και του παρείχαν περίπου το 10% των συνολικών θερμίδων του. Αυτό το οποίο σίγουρα δεν υπήρχε στην παλαιολιθική διατροφή ήταν η μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης.

Με τον όρο ίλιγγος εννοούμε την ψευδαίσθηση της κίνησης, ενώ το σώμα παραμένει ακίνητο.

To 25% των ασθενών που επισκέπτονται τα τμήματα επειγόντων περιστατικών, αναφέρουν τη ζάλη ως στοιχείο του προβλήματός τους. Αυτό το ποσοστό μπορεί να φτάσει το 40% στους ηλικιωμένους ασθενείς και είναι το συχνότερο σύμπτωμα σε ασθενείς άνω των 75 ετών. Η διάγνωση του αιτίου της ζάλης επιτυγχάνεται περίπου στο 80% των ασθενών στα επείγοντα. Σε περίπου το 50% των ασθενών το αίτιο της ζάλης είναι περιφερική ή κεντρική πάθηση του αιθουσαίου συστήματος. Περιφερικός, κεντρικός, φαρμακευτικός, δεν μας ενδιαφέρει κατ’ αρχήν τι είδους ίλιγγος είναι, αλλά εάν είναι πράγματι ίλιγγος η απλά ζάλη - διαταραχή της ισορροπίας η προσυγκοπτική κατάσταση.

Ο ίλιγγος εκδηλώνεται:

Με την αίσθηση της περιστροφής του σώματος, της ώθησης, της τάσης για πτώση ή της αιώρησης προς τα πλάγια, εμπρός, πίσω, πάνω ή κάτω. Ο ασθενής βέβαια σχεδόν πάντα γνωρίζει ότι τα συμπτώματα αυτά είναι ψευδή και τις περισσότερες φορές, παρότι είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά δεν είναι επικίνδυνα. Η διάγνωση του ιλίγγου απαιτεί εξειδικευμένο νευροωτολογικό έλεγχο για τον προσδιορισμό των αιτιών του, πριν δοθεί οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή.

Πως Εκδηλώνεται

Αν και αποτελούν διαφορετικές παθήσεις, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις ο ίλιγγος εκδηλώνεται ή συνοδεύεται από ζάλη. Αυτό συμβαίνει όταν, για παράδειγμα, ελαττώνεται προοδευτικά ο νυσταγμός, οπότε παύει το αίσθημα κίνησης και ο ασθενής νιώθει ζάλη ή όταν ο ίλιγγος ξεκινήσει από την αρχή με μικρή ένταση, οπότε εκδηλώνεται μόνο με ζάλη. Ανάλογα με την αιτία που τον προκαλεί, ο ίλιγγος συνοδεύεται από αίσθημα ναυτίας εμετό, εφίδρωση, αίσθημα φόβου.

Που οφείλεται

Αν και συνήθως, τα αίτια είναι «αθώα», η ζάλη και ο ίλιγγος μπορεί να οφείλονται σε οργανικές παθήσεις, π.χ. νοσήματα του λαβύρινθου (αιθουσαίο σύστημα), άλλες παθήσεις του αυτιού, παθήσεις του καρδιαγγειακού ή κεντρικού νευρικού συστήματος, αιματολογικά ή νοσήματα του μεταβολισμού (π.χ. διαβήτης).
Επιπλέον, μπορεί να οφείλεται σε ψυχικά αίτια, στη δράση κάποιων φαρμάκων ή στη χρήση αλκοόλ, καθώς και σε αυχενικό σύνδρομο, που είναι από τις συνηθέστερες αιτίες εμφάνισης αυτών των συμπτωμάτων.

Για να προκύψει ίλιγγος πρέπει να προκληθεί βλάβη στο αιθουσαίο σύστημα, το σύστημα δηλαδή που σε συνεργασία με το οπτικό σύστημα εξασφαλίζει την ισορροπία και τον προσανατολισμό στο χώρο. Μέρη αυτού του συστήματος είναι ο λαβύρινθος, το αιθουσαίο νεύρο και οι συνδέσεις του με τον εγκέφαλο. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο ίλιγγος είναι το αποτέλεσμα καλοήθους διαταραχής της λειτουργίας σώματος και ψυχής. Κακοήθεις παθήσεις νευρολογικά και συστηματικά νοσήματα (π.χ. ρευματοπάθεια) μπορούν να εκφραστούν με ίλιγγο, ωστόσο αφορούν λίγες περιπτώσεις.

Συχνότερες αιτίες ιλίγγου

Υπάρχουν πολλά αίτια, που προκαλούν ίλιγγο-αστάθεια και θα αναφερθούν μόνο τα πιο συχνά.
Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης. Οφείλεται στην αποκόλληση κρυστάλλων μέσα στο λαβύρινθο, οι οποίοι κατά την κίνηση του κεφαλιού ερεθίζουν συγκεκριμένα σημεία του λαβυρίνθου και προκαλούν ίλιγγο. Συνήθως διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα, αν και το αίσθημα της ζάλης μπορεί να παραμείνει για ώρες. Η διάγνωση συνήθως τίθεται με έναν ειδικό χειρισμό, που εκτελεί ο γιατρός στο ιατρείο. Αντιμετωπίζεται με ειδικές ασκήσεις και χειρισμούς επανατοποθέτησης (μόνο από εξειδικευμένους ιατρούς) των αλάτων, που έχουν αποκολληθεί.

Αιθουσαία νευρωνίτιδα. Χαρακτηρίζεται από έντονο ίλιγγο και εμέτους, εισβάλει απότομα και διαρκεί από λίγες μέρες έως τρεις εβδομάδες. Οποιαδήποτε κίνηση της κεφαλής επιδεινώνει στην αρχή τα συμπτώματα και γι’ αυτό ο ασθενής αποφεύγει οποιαδήποτε κίνηση. Ο άρρωστος συχνά πάσχει ή αναρρώνει από μία ιογενή λοίμωξη και γι’ αυτό πιθανολογείται ως αιτία κάποια ιογενής λοίμωξη που προσβάλει το αιθουσαίο νεύρο.

Νόσος Meniere (Μενιέρ). Πρόκειται για προοδευτική πάθηση, η οποία μπορεί να συνδυάζει τον ίλιγγο με βαρηκοΐα και εμβοές (βουητά). Ο ίλιγγος μπορεί να διαρκέσει πολλές ώρες και η κατάσταση αρκετές ημέρες. Η διάγνωση γίνεται με λεπτομερή ακουολογικό έλεγχο και εργαστηριακό έλεγχο του συστήματος ισορροπίας. Χαρακτηριστικό της πάθησης είναι ότι υποτροπιάζει.

Λαβυρινθίτιδα. Είναι φλεγμονή του λαβυρίνθου, η οποία μπορεί να οφείλεται στη δράση μικροβίων και η οποία προκαλεί πολύ έντονα συμπτώματα με προβλήματα και από την ακοή και από την ισορροπία. Είναι σοβαρή κατάσταση και χρειάζεται έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.

Ιστορικό κακώσεων και ωτοχειρουργικών επεμβάσεων. Κακώσεις στην περιοχή του κεφαλιού, καθώς και επεμβάσεις στην περιοχή του αυτιού μπορεί να διαταράξουν τη φυσιολογική κατασκευή και λειτουργία του λαβυρίνθου.

Ακουστικό νευρίνωμα. Πρόκειται για όγκο του ακουστικού νεύρου κατά την πορεία του προς τον εγκέφαλο. Προκαλεί προοδευτικά προβλήματα όχι μόνο στην ακοή, αλλά και στην ισορροπία. Ανησυχητικό σύμπτωμα είναι το να έχει κανείς βουητά ή/και πτώση της ακοής μόνο από το ένα αυτί. Η προσεκτική ακουολογική και νευροωτολογική εξέταση σε συνδυασμό με τις σύγχρονες ακτινολογικές μεθόδους θέτουν τη διάγνωση. Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι παρακολούθηση, ακτινοβολία ή εγχείρηση.
Ίλιγγος σχετιζόμενος με ημικρανία. Χαρακτηρίζεται από επεισόδια ιλίγγου ή συνεχόμενη ζάλη συνοδευόμενα με δυσανεξία στους ήχους ή στο φως. Σε αρκετές περιπτώσεις συνυπάρχει ευαισθησία στις κινήσεις του σώματος. Η ημικρανία συνοδεύεται με αύρα (φωτεινές γραμμές, φωτάκια στο οπτικό πεδίο, θαμπά τμήματα στο οπτικό πεδίο) ή όχι . Συχνά υπάρχει κυμαινόμενη βαρηκοΐα και εμβοές.

Αιμοδυναμικές μεταβολές (έχουν ως αποτέλεσμα την ανεπαρκή παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο. Προκαλούνται συνήθως από άγχος, κούραση, διαταραχές ύπνου).

Μεταβολικά προβλήματα (αυξημένο σωματικό βάρος, διαταραχή σακχάρου, λιποειδών, αρτηριακής πίεσης, θυρεοειδούς αδένα).

Ψυχογενείς διαταραχές.
Ο απεικονιστικός έλεγχος (αξονική/μαγνητική τομογραφία) χρειάζεται σπανίως και μόνο όταν το συστήσει ο ειδικός γιατρός.

Σκλήρυνση κατά πλάκας. Είναι προοδευτική εκφυλιστική πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος. Σε αρκετές περιπτώσεις τα αρχικά συμπτώματα είναι βουητά στα αυτιά, διαταραχές ισορροπίας-αστάθεια και ελάττωση της κατανόησης της ομιλίας σε θόρυβο. Ο λεπτομερής έλεγχος είναι ανάλογος της διερεύνησης του ακουστικού νευρινώματος.

Διάγνωση
Σε κάθε περίπτωση ιλίγγου απαιτείται λεπτομερές ιστορικό και κλινική εξέταση. Το ιστορικό μπορεί να αποτελεί και το 50% της διάγνωσης. Η κλινική εξέταση περιλαμβάνει τη στάση και κίνηση του ασθενούς με συγκεκριμένες δοκιμασίες και την πλήρη ωτορινολαρυγγολογική εξέταση.

Ο εργαστηριακός έλεγχος περιλαμβάνει τη μελέτη του συστήματος ακοής και ισορροπίας. Πάντοτε εξετάζουμε και την ακοή, γιατί το σύστημα ακοής και ισορροπίας αποτελούν μία ενιαία λειτουργική μονάδα. Μετράται η ακοή, διερευνάται η ύπαρξη και τα χαρακτηριστικά των βουητών και σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται καταγραφή των ακουστικών προκλητών δυναμικών. Από εργαστηριακής απόψεως το σύστημα ισορροπίας διερευνάται με το βιντεονυσταγμογράφημα.

Πρόκειται για σύγχρονη μέθοδο κατά την οποία χρησιμοποιούνται ειδικές υπέρυθρες κάμερες. Κατά την εκτέλεση διαφόρων εξετάσεων προκαλούνται αυτόματες κινήσεις των ματιών, λόγω σύνδεσης των λαβυρίνθων με τα κέντρα κίνησης των ματιών, και οι οποίες κινήσεις καταγράφονται από την υπέρυθρη κάμερα. Προσμετράται η κατεύθυνση της κίνησης, η ταχύτητα της και άλλες παράμετροι. Τελικά εξάγονται συμπεράσματα για τη λειτουργία των λαβυρίνθων π.χ. αν ένας λαβύρινθος είναι υποτονικός, αν οι δύο λαβύρινθοι συνεργάζονται καλά μεταξύ τους, αν το πρόβλημα δεν είναι από τους λαβύρινθους αλλά από το νευρικό σύστημα κλπ.

Πώς αντιμετωπίζεται

Η αντιμετώπιση της πάθησης εξαρτάται από τα αίτια:

-Αν πρόκειται για πάθηση του λαβύρινθου με την κατάλληλη αγωγή και με ειδικές ασκήσεις που θα υποδείξει ο ωτορινολαρυγγολόγος ο ασθενής θα επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση.

-Αν οφείλεται σε επεισόδια υπότασης, καρδιαγγειακά ή προβλήματα του νευρικού συστήματος, αυτά αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και –αν χρειαστεί- με επεμβατική θεραπεία (by pass).
-Αν οφείλεται σε προβλήματα όρασης (μυωπία, πρεσβυωπία κ.τ.λ.) χρειάζεται αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών από οφθαλμίατρο, ιδίως όταν η ζάλη παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης των ματιών (διάβασμα, παρακολούθηση τηλεόρασης, γράψιμο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή).

-Αν οφείλεται σε προβλήματα του αυχένα (στένωση, δισκοπάθεια κ.τ.λ.) τότε η αντιμετώπιση γίνεται με τη χορήγηση αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, καθώς και με φυσικοθεραπεία.

Φαρμακευτική αγωγή: σε περιπτώσεις οξείας κρίσης ανακουφίζει από τα συμπτώματα, ενώ ειδικά φάρμακα αποκαθιστούν τη βλάβη στο αιθουσαίο σύστημα.

Συντηρητικά μέσα: ειδικές ασκήσεις, φυσικοθεραπεία, χειροπρακτική, εναλλακτικές θεραπείες (βελονισμός), ψυχολογική υποστήριξη.

Χειρουργική θεραπεία: ενδείκνυται σε ειδικές περιπτώσεις (συρίγγιο του λαβύρινθου, νευρίνωμα αιθουσαίου νεύρου κ.τ.λ.).
Φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση

Σε ασθενείς με έντονα συμπτώματα ζαλάδας και ιλίγγους, που προκαλούνται από αυχενικό – αυχενοβραχιόνιο σύνδρομο, τα φυσικά θεραπευτικά μέσα που χρησιμοποιούμε έχουν σαν σκοπό τη μείωση των συμπτωμάτων, καθώς και την αποκατάσταση της μειωμένης λειτουργικότητας της αυχενικής μοίρας και των άνω άκρων.

Έτσι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υπερήχους και Laser χαμηλής ισχύος, ενώ σε οξύ αυχενικό πόνο μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες μορφές ηλεκτροθεραπείας και κυρίως TENS με πολύ καλά αποτελέσματα.
Τα μαλακά περιλαίμια (κολάρα) βοηθούν σε περιπτώσεις που χρειάζεται προσωρινή μείωση της κινητικότητας της αυχενικής μοίρας για να μειωθούν οι ζαλάδες και οι ίλιγγοι.
Οι διαθερμίες βοηθούν στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος για να απομακρυνθούν τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού και τα νεκρά κύτταρα. Τέλος, ο συνδυασμός τεχνικών κινητοποίησης και χειρισμών, οι ασκήσεις αποκατάστασης, καθώς και η εφαρμογή μάλαξης μπορούν να βοηθήσουν άμεσα και αποτελεσματικά τόσο στη μείωση του πόνου, όσο και στην εξάλειψη της ζάλης και των ιλίγγων, που ταλαιπωρούν τον ασθενή, έτσι ώστε να επανέλθει στις καθημερινές φυσιολογικές του δραστηριότητες χωρίς προβλήματα.

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορείτε να κάνετε ώστε να αποφεύγετε τις προσβολές του ιλίγγου ή τουλάχιστον να τις κάνετε λιγότερο συχνές και σοβαρές.

Αν υποφέρετε από ίλιγγους θα πρέπει να:
1. Σταματήσετε να καπνίζετε,
2. Μην πίνετε αλκοόλ,
3. Ελαττώστε το αλάτι,
4. Μην τρώτε αλόγιστα,
5. Μην κουράζεστε υπερβολικά,
6. Το άγχος επιδεινώνει τον ίλιγγο,
7. Μην κάνετε απότομες κινήσεις του κεφαλιού,
8. Μην σηκώνεστε απότομα από το κρεβάτι.

Θεραπεία ιλίγγου με αιθουσαία αντιρρόπηση. Τι ακριβώς είναι;

Η θεραπεία του ιλίγγου με αιθουσαία αντιρρόπηση είναι ένα πρόγραμμα ασκήσεων που εφαρμόζουμε στις διάφορες παθήσεις του αυτιού και το οποίο έχει σχεδιαστεί για να προκαλεί αντιστάθμισμα, μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος. Έτσι μπορεί να βοηθήσει σε διάφορες παθήσεις του λαβυρίνθου όπως: καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσεως, μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη υπαισθησία, συνοδευόμενη με νόσο του Meniere, αιθουσαία νευρωνίτιδα, λαβυρινθίτιδα.

Μεγάλο ποσοστό ασθενών που συναντούμε με ίλιγγο μεγάλης διάρκειας, δεν βελτιώνονται με την φαρμακευτική αγωγή, αλλά παρουσιάζουν βελτίωση με τις ασκήσεις αιθουσαίας αντιρρόπησης που συστήνουμε.

Οι ασκήσεις αυτές πρέπει να αρχίζουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα, ακόμα και όσο είσαστε ακόμα στο κρεβάτι. Γίνονται τρεις τουλάχιστον φορές την ημέρα και δεν πρέπει να διαρκούν περισσότερο από 5 λεπτά όλες μαζί. Πρέπει να εκτελούνται κατά ομάδες (Α ή Β ή Γ ή Δ), ανάλογα με τη φάση της ανάρρωσης σας.

Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D.

medlabnews.gr

Εκατό και πλέον χρόνια μετά την ανακάλυψη της ενδομητρίωσης, της πιο «σκοτεινής» και απρόβλεπτης γυναικείας πάθησης, η νόσος...

παραμένει ακόμη στο επίκεντρο της έρευνας, με τους ειδικούς να αναζητούν τι οδηγεί στην εμφάνισή της και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Την ενδομητρίωση θα επιχειρήσουν να… φωτίσουν Έλληνες και ξένοι ειδικοί, στο πλαίσιο του 5ου Διεθνούς Συνεδρίου Λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης της νόσου, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πιο σοβαρή μορφή της, την «εν τω βάθει ενδομητρίωση».

Η συγκεκριμένη μορφή της νόσου, σύμφωνα με τον επικεφαλής της οργνωτικής επιτροπής του συνεδρίου, χειρουργό – γυναικολόγο κ. Γιώργο Πιστοφίδη, αφορά μία στις τρεις γυναίκες που εμφανίζουν ενδομητρίωση. «Παρότι ο όρος ενδομητρίωση παραπέμπει ετυμολογικά σε παθολογία «εντός της μήτρας», η ασθένεια εκδηλώνεται με διάφορες μορφές εκτός της μήτρας» λέει ο ειδικός και αναφέρει ενδεικτικά: «πιο συχνά δημιουργεί κύστεις στις ωοθήκες που είναι ανώδυνες και ανακαλύπτονται τυχαία στον υπέρηχο. Σε άλλες περιπτώσεις δημιουργεί κηλίδες ενδομητρίωσης στο περιτόναιο και τέλος, εστίες βαθύτερα στους ιστούς των γεννητικών οργάνων, του εντέρου και της ουροδόχου κύστης. Η τελευταία, ονομάζεται οζώδης ή διηθητική οπισθοπεριτοναϊκή ή εν τω βάθει ενδομητρίωση».

Απάντηση στο ερώτημα «πώς προκαλείται η ενδομητρίωση;» οι ειδικοί δεν δίδουν ακόμη. Πιθανολογούν ότι υπάρχει προδιαθεσικός γενετικός παράγοντας στις γυναίκες που εμφανίζουν ενδομητρίωση ο οποίος μετά την εφηβεία πυροδοτεί ορμονικά, ανοσολογικά και βιοχημικά γεγονότα, που έχουν ως αποτέλεσμα τις συγκεκριμένες βλάβες στα όργανα του σώματος.

Η ενδομητρίωση στην οπισθοπεριτοναϊκή μορφή της προκαλεί πόνο κατά την διάρκεια της περιόδου – κι αυτό ουσιαστικά είναι το σύμπτωμα μπορεί να οδηγήσει τη γυναίκα στον γιατρό. Οι κύστεις στις ωοθήκες ή η περιτοναϊκή ενδομητρίωση όμως δεν έχουν επώδυνα συμπτώματα. Όταν η ενδομητρίωση έχει επηρεάσει τις σάλπιγγες και τις ωοθήκες, προκαλείται υπογονιμότητα – αυτό μάλιστα αποτελεί το κομβικό σημείο για πολλές γυναίκες ώστε να αντιμετωπίσουν τη νόσο.

Έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερα από 2.500 χειρουργεία διαφόρων κατηγοριών ενδομητρίωσης τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο κ. Πιστοφίδης είναι κατηγορηματικός: «η ενδομητρίωση σε όλες τις μορφές θεραπεύεται σωστά μόνον χειρουργικά. Οι συντηρητικές θεραπείες δεν έχουν δώσει μόνιμες λύσεις». Ο ειδικός θέτει ως προϋπόθεση η χειρουργική θεραπεία να γίνεται μόνον από εξειδικευμένες ομάδες σε οργανωμένα κέντρα. «Αν η νόσος αντιμετωπισθεί έγκαιρα, η θεραπεία και η αποκατάσταση της λειτουργίας των οργάνων είναι ικανοποιητική. Σε παραμελημένες όμως μορφές, που η ενδομητρίωση έχει παραμείνει για μεγάλο διάστημα, ή χειρότερα αν έχει χειρουργηθεί στο παρελθόν πλημμελώς, τότε η αποκατάσταση της γονιμότητας δεν είναι και τόσο τέλεια» εξηγεί ο κ. Πιστοφίδης.

Το 5ο διεθνές συνέδριο, που γίνεται ανά διετία στην Αθήνα, θα πραγματοποιηθεί εφέτος στο νοσοκομείο «ΜΗΤΕΡΑ» από την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου έως Κυριακή 7 Δεκεμβρίου – μάλιστα το νοσοκομείο εκτός από το αμφιθέατρο θα διαθέσει τις χειρουργικές αίθουσες για την διεξαγωγή του συνεδρίου.

Στο πλαίσιο του συνεδρίου οι συμμετέχοντες ιατροί θα ενημερωθούν για τις ασφαλέστερες μεθόδους τεχνικών εξαίρεσης της οζώδους ενδομητρίωσης καθώς και για τα νεότερα δεδομένα σε φάρμακα και χειρουργικό εξοπλισμό από 30 ειδικευμένους χειρουργούς γυναικολόγους ξένων και ελληνικών νοσοκομείων και θα δουν ζωντανά τις χειρουργικές επεμβάσεις σε επιλεγμένα περιστατικά ενδομητρίωσης.

tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Οι ασθενείς, που χειρουργούνται για αποκατάσταση ρήξης προσθίου χιαστού συνδέσμου, παρουσιάζουν 3 φορές πιο συχνά αρθρίτιδα στο χειρουργημένο τους γόνατο από ότι στο μη χειρουργημένο. αυτό αποδεικνύεται από έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό "The American Journal of Sports Medicine".

Προσοχή: μια σειρά από έρευνες αποδεικνύουν ότι η εγχείρηση αποκατάστασης της ρήξης του προσθίου χιαστού συνδέσμου οδηγεί πολύ συχνά σε εμφάνιση αρθρίτιδας στο γόνατο των χειρουργημένων ασθενών. Οι ειδικοί, πλεον, συνιστούν να μην χειρουργήστε για ρήξη προσθίου χιαστού συνδέσμου, αν δεν είστε νέος αθλητής. Αποδεικνύεται ότι η μη χειρουργική μέθοδος θεραπείας: φυσικοθεραπεία, ασκήσεις ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης του γόνατος έχει πολύ καλύτερα μακροχρόνια αποτελέσματα από τη χειρουργική επέμβαση.

Η ρήξη του προσθίου χιαστού συνδέμου στο γόνατο πρέπει να αντιμετωπίζεται με φυσικοθεραπεία (ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων σταθεροποίησης του γόνατος). Η χειρουργική επέμβαση οδηγεί μακροχρόνια σε χειρότερα προβλήματα (αρθρίτιδα) στο γόνατο.
Αυτό αποδεικνύεται από μια μεγάλη σειρά κλινικών ερευνών, με τελευταία αυτή, που δημοσιεύεται στο πολύ έγκυρο ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal".

Τα αποτελέσματα κλινικών ερευνών έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό, που τονίζουμε επί χρόνια: η αρθρίτιδα των γονάτων (όπως και οι περισσότερες μυοσκελετικές παθήσεις) οφείλεται σε σταδιακή φθορά της άρθρωσης, που προκαλείται από "λάθος" κίνηση και στάση του σώματος.

Οι άνθρωποι που στέκονται και βαδίζουν με τα γόνατά τους όχι ευθυγραμμισμένα (malaligned knees), καταλήγουν να ρίχνουν το βάρος τους σε ένα μόνο τμήμα της επιφάνειας του αρθρικού χόνδρου, το οποίο σταδιακά φθείρεται, γιατί δεν αντέχει την υπερβολική επιβάρυνση.

Έτσι, προξενείται τραυματισμός του χόνδρου, φλεγμονή και πόνος = αρθρίτιδα. Γι'αυτό το λόγο, η θεραπεία είναι η εγκεφαλο-νευρο-μυϊκή επανεκπαίδευση της στάσης και κίνησης του σώματος (brain-body control), ώστε να ευθυγραμμιστούν τα γόνατα, να φορτίζεται ισορροπημένα όλη η επιφάνεια του αρθρικού χόνδρου και να πάψει να υπάρχει η αιτία της αρθρίτιδας.

Η αποτελεσματικότητα της επιστημονικά σχεδιασμένης άσκησης στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας γόνατος είναι πλέον αποδεδειγμένη πέραν πάσης αμφιβολίας και δεν μπορεί να ανατραπεί. Αυτό είναι το συμπέρασμα μεγάλης συστηματικής ανάλυσης (systematic review) των αποτελεσμάτων 60 κλινικών ερευνών με 8218 ασθενείς, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal".

Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα γόνατος συνεχίζουν να "δηλητηριάζονται" καταναλώνοντας συνεχώς αντιφλεγμονώδη φάρμακα χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

https://www.alexandroskapsabelis.gr/