Υγεία

Δύο νέες αντιικές φαρμακευτικές αγωγές, πιο αποτελεσματικές και λιγότερο τοξικές, υπόσχονται πιο σύντομη θεραπεία Δύο νέες αντιικές φαρμακευτικές αγωγές, που λαμβάνονται αποκλειστικά από το στόμα σε μορφή χαπιού, υπόσχονται πιο σύντομη και αποτελεσματικότερη θεραπεία, με λιγότερες παρενέργειες, για την πλειονότητα των ασθενών που έχουν μολυνθεί με ηπατίτιδα C, ακόμη και στις πιο δύσκολες και ανίατες μέχρι σήμερα περιπτώσεις.

Τα αποτελέσματα δύο νέων κλινικών δοκιμών, που ανακοινώθηκαν σήμερα 28 Ιουλίου, που έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ιογενούς Ηπατίτιδας, αφήνουν πολλές υποσχέσεις. Από τη μία, δείχνουν ότι είναι δυνατή η θεραπεία ακόμη και προχωρημένων ασθενών με κίρρωση ήπατος και, από την άλλη, τα νέα φάρμακα καθιστούν περιττό το έως τώρα κυριότερο θεραπευτικό «όπλο», την ιντερφερόνη, που έχει σοβαρές παρενέργειες.

Οι δύο μελέτες, που παρουσιάστηκαν στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», εστιάστηκαν στον γονότυπο 1 του ιού HCV της ηπατίτιδας C, ο οποίος είναι ο πιο διαδεδομένος στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, αλλά και ο πιο δύσκολος να θεραπευτεί. Περίπου 150 εκατ. άνθρωποι, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, έχουν χρόνια ιογενή ηπατίτιδα C, η οποία μπορεί να καταλήξει σε κίρρωση και καρκίνο του ήπατος.

Μέχρι τώρα, η βασική θεραπεία της νόσου γίνεται συνήθως με έναν συνδυασμό τριών φαρμάκων -δισκία ριμπαβιρίνης, υποδόρια ένεση πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης άλφα και ένας αναστολέας πρωτεάσης (μποσεπρεβίρη ή τελαπρεβίρη) σε χάπι- που από κοινού αναστέλλουν την αναπαραγωγή του ιού και βελτιώνουν την αμυντική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, βοηθώντας τον έτσι να εξαλείψει τον ιό.

Όμως η εν λόγω θεραπεία είναι πολύπλοκη, μπορεί να περιλαμβάνει έως 18 δισκία τη μέρα και είναι χρονοβόρα (έως ένα έτος), ενώ παράλληλα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες, όπως αναιμία.

Η νέου τύπου θεραπεία μειώνει την ανάγκη για ιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη, καθώς και τις πιθανές παρενέργειές τους. Η πρώτη κλινική δοκιμή με την ονομασία HALLMARK-DUAL (φάση 3), με επικεφαλής τον καθηγητή Μίκαελ Μανς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Αννοβέρου στη Γερμανία, περιέλαβε 645 τυχαία επιλεγμένους ασθενείς με τον γονότυπο 1b του ιού HCV από 18 χώρες. Η θεραπεία διήρκεσε έξι μήνες και αφορούσε ένα ζεύγος φαρμάκων σε μορφή χαπιού (ασουναπρεβίρη και ντακλατασβίρη), ενώ άλλοι 102 ασθενείς, που αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου, πήραν απλώς εικονικό φάρμακα (πλασέμπο).

Το 90% των ασθενών που δεν ήταν δυνατό να θεραπευτούν με το παραδοσιακό τριπλό φαρμακευτικό σχήμα, καθώς και το 82% όσων δεν ανέχονταν την παραδοσιακή θεραπεία, αυτή τη φορά θεραπεύτηκαν. Για «τεράστια βελτίωση σε σχέση με την υφιστάμενη τριπλή θεραπεία, από άποψη αποτελεσματικότητας και ασφάλειας», έκανε λόγο ο Μανς.

Η δεύτερη κλινική δοκιμή με την ονομασία COSMOS, με επικεφαλής τον καθηγητή Έρικ Λόουιτς του Πανεπιστημίου του Τέξας, περιέλαβε 167 τυχαία επιλεγμένους ασθενείς με γονότυπους 1a και 1b της ηπατίτιδας C. Οι ασθενείς ελάμβαναν επί τρεις μήνες μόνο μια φορά τη μέρα, δύο φάρμακα (σοφοσμπουβίρη και σιμεπρεβίρη), χωρίς ριμπαβιρίνη και ιντερφερόνη.

Το 93% των ασθενών (συμπεριλαμβανομένων όσων είχαν κίρρωση και όσων δεν είχαν ανταποκριθεί στην παραδοσιακή θεραπεία) θεραπεύτηκαν. Τρεις μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, δεν υπήρχαν καθόλου ίχνη του ιού στο αίμα τους. Λιγότερο από 2% των ασθενών εμφάνισαν σοβαρές παρενέργειες.

Σε 350.000 έως 500.000 υπολογίζονται οι θάνατοι κάθε χρόνο παγκοσμίως από ασθένειες του ήπατος λόγω της ιογενούς ηπατίτιδας C. Αν και οι νέες μολύνσεις βαίνουν μειούμενες στις ανεπτυγμένες χώρες, οι θάνατοι από ασθένειες του ήπατος λόγω της λοίμωξης θα συνεχίσουν να αυξάνονται για τα επόμενα 20 χρόνια, σύμφωνα με την επικεφαλής της μελέτης δρα Τζέην Μεσίνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Για την ηπατίτιδα C (αντίθετα με την Α και τη Β) δεν υπάρχει προληπτικό εμβόλιο, επειδή η εξωτερική επιφάνεια του ιού διαφέρει πάρα πολύ ανάμεσα στα διαφορετικά στελέχη του. Οι προσπάθειες πάντως των επιστημόνων συνεχίζονται σε αρκετά ερευνητικά κέντρα του κόσμου.

news.gr

Τα περίεργα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν τους ερωτευμένους Μπορεί όταν είστε ερωτευμένοι να νιώθετε ότι έχετε «πεταλούδες» μέσα στο στομάχι σας, να χαμογελάτε σε όλον τον κόσμο και να θέλετε να αγκαλιάσετε τους πάντες… όμως τι είναι αυτό που σας συμβαίνει πραγματικά όταν ερωτεύεστε;
Οι επιστήμονες έβαλαν τον έρωτα… «στο μικροσκόπιο», για να ανακαλύψουν τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν τους ερωτευμένους.

Δείτε παρακάτω μερικά περίεργα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με όσους έχουν βρει το άλλο τους μισό:

Οι σύζυγοι μπορεί να έχουν παρόμοιο DNA
Οι άνθρωποι τείνουν να επιλέγουν συντρόφους με παρόμοια χαρακτηριστικά, όπως ηλικία, φυλή, θρησκεία, εισόδημα και ανατροφή. Σύμφωνα όμως με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε  οι άνθρωποι τείνουν ακόμη να… παντρεύονται όσους έχουν παρόμοιο DNA με τους ίδιους.

Όταν οι ερευνητές μελέτησαν το γενετικό υλικό 825 λευκών ζευγαριών από τις ΗΠΑ, βρήκαν λιγότερες διαφορές στο DNA όσων είχαν παντρευτεί, σε σχέση με εκείνους που επέλεξαν τυχαία. Μάλιστα, υπολόγισαν ότι η τάση να παντρεύεται κανείς με κάποιον «γενετικά παρόμοιό του» είναι περίπου κατά ένα τρίτο το ίδιο δυνατή με την τάση να είναι με κάποιον που έχει παρόμοιο μορφωτικό επίπεδο.

Οι γυναίκες μπορούν να κάνουν τη φωνή τους «πιο σέξι»… όχι όμως και οι άντρες
Σύμφωνα με δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του περιοδικού Time, μια μελέτη που διεξήχθη τη χρονιά που διανύουμε από ερευνητές του πανεπιστημίου Albright έδειξε ότι οι γυναίκες είναι σε θέση να «χειρίζονται» τη φωνή τους προκειμένου να ακούγονται πιο «σέξι».

Όταν, όμως οι άντρες προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο… τα αποτελέσματα ήταν δραματικά!

Όταν μια γυναίκα κατεβάζει τον τόνο της φωνής της και μιλάει πιο αργά και με βαθιές ανάσες, θεωρείται πιο ελκυστική, όχι όμως για το αποτέλεσμα που πετυχαίνει. Οι άντρες στην πραγματικότητα προτιμούν τις γυναίκες που έχουν «θηλυκή» φωνή, υποστηρίζει η αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχολογίας, Susan Hughes.

Όταν όμως μια γυναίκα αλλάζει τη φωνή της για να ακούγεται πιο σέξι, στέλνει μηνύματα ότι ενδιαφέρεται για τον άντρα που έχει απέναντί της. Και οι άντρες «πιάνουν» τα μηνύματα αυτά… στον αέρα!

Ο έρωτας κάνει καλό… στα κόκαλα!
Σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ο γάμος φαίνεται ότι κάνει καλό… στο σκελετικό μας σύστημα, ειδικά αν περιμένουμε να κλείσουμε τα 25 μας χρόνια για να παντρευτούμε!

Οι επιστήμονες, όπως αναφέρει το δημοσίευμα του Time, δε γνωρίζουν ακριβώς για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό, όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ο γάμος συνδέεται με την καλή υγεία.

Άλλες μελέτες έχουν δείξει, για παράδειγμα, ότι οι παντρεμένοι ζουν πιο πολύ και ότι διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών ασθενειών.

News.gr

  Σχεδόν όλες οι γυναίκες, κάποια στιγμή στη ζωή τους θα προσβληθούν από κολπίτιδα.  Και όμως, λίγες γυναίκες γνωρίζουν ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη κολπίτιδας, με ποικίλα συμπτώματα, που απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση. 

  Μυκητιασική κολπίτιδα: 

Για αυτού του είδους την κολπίτιδα ευθύνεται ο μύκητας Candida Albicans. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι ο ερεθισμός και το αίσθημα φαγούρας στο αιδοίο και τον κόλπο. Η μυκητιασική κολπίτιδα μπορεί να μεταδοθεί και με τη σεξουαλική επαφή, παρόλα αυτά δεν θεωρείται ΣΜΝ αφού οι μύκητες βρίσκονται ούτως ή άλλως στο περιβάλλον του κόλπου. Απλώς, απαιτούνται ειδικές συνθήκες για να πολλαπλασιαστούν και να εκδηλωθούν τα συμπτώματά τους.  -Τριχομοναδική κολπίτιδα: Οφείλεται, όπως αποκαλύπτει και το όνομά της, στις τριχομονάδες (Trichomonas Vaginalis). Τα συμπτώματα που έχουμε σε αυτή την περίπτωση, είναι η υπερέκκριση κιτρινωπών κολπικών υγρών, η φαγούρα, αλλά συχνά και η ερυθρότητα στην περιοχή.  

Βακτηριδιακή κολπίτιδα: 

Δυσάρεστη οσμή κολπικών υγρών, υπερέκκριση υγρών με σχεδόν γκρίζο χρώμα, αίσθημα καύσου ή και φαγούρα είναι μερικά από τα συμπτώματα της βακτηριδιακής κολπίτιδας.  Σε κάθε περίπτωση, εάν παρατηρήσετε οποιοδήποτε σύμπτωμα, αλλαγή στην υφή, την ποσότητα ή το χρώμα των κολπικών υγρών, αίσθημα καύσου, ερυθρότητα ή οποιαδήποτε αλλαγή πέραν του φυσιολογικού, απαιτείται μία καλλιέργεια κολπικών υγρών από τον ιατρό σας, ώστε να μπορέσει να βγάλει ασφαλή διάγνωση για το είδος κολπίτιδας που έχετε, αλλά και να σας συστήσει την κατάλληλη θεραπεία. 

  Ευχαριστούμε τον δρ. Ναούμ Μαιευτήρα Χειρουργό – Γυναικολόγο, ειδικευμένο στην Κοσμητική και Επανορθωτική Γυναικολογία.

ananeosi.gr 

Εσάς πόσο καθαρός είναι ο ομφαλός σας;Η λέξη καθαριότητα και η λέξη ομφαλός μάλλον δεν έχουν και την καλύτερη σχέση. Ακόμη και εάν είμαστε από τους ανθρώπους που είναι σχολαστικοί με την υγιεινή, ακόμη και τότε ο ομφαλός δεν πρόκειται να είναι εντελώς καθαρός, ότι και να κάνουμε.

Έρευνα επιστημόνων που επικεντρώθηκε στην καθαριότητα του ομφαλού μας, δεν έδειξε και τα υγιεινότερα πράγματα. Δερματολόγοι από το πανεπιστήμιο του North Carolina, σε έρευνα που έκαναν για την καθαριότητα του δέρματος, όταν έφτασαν στον ομφαλό (και συγκεκριμένα στο σημείο του δέρματος που έχει γίνει η περίδεση όταν γεννηθήκαμε), έμειναν με το στόμα ανοιχτό.

Η συγκεκριμένη περιοχή λόγω της ιδιομορφίας της και του σχήματος της είναι εξαιρετικά δύσκολο να πλυθεί και να καθαριστεί όταν κάνουμε μπάνιο. Δημιουργούνται έτσι οι ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθούν εκατομμύρια μικροοργανισμοί και μικρόβια. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες η βιοποικιλότητα (Belly Button Biodiversity- BBB) είναι απίστευτη.

Ανακάλυψαν ότι κατά μέσο όρο σε κάθε ομφαλό ζουν 2370 είδη (προσέξτε είδη) βακτηρίων εκ των οποίων τα 1460 εμφανίζονται μόνο σε αυτή την περιοχή. Οι επιστήμονες επίσης διαπίστωσαν πως εάν δεν κάνουμε συχνά μπάνιο τότε στον ομφαλό εμφανίζεται ένα είδος μικροβίων που λέγονται εξτρεμόφιλα μικρόβια, τα οποία χαρακτηρίζονται για την ανθεκτικότητα τους. Τα εξτρεμόφιλα μικρόβια αντέχουν ακόμη και σε ακραίες συνθήκες όπως εκείνες της ερήμου, ή της Ανταρκτικής.

Την επόμενη φορά που θα κάνετε μπάνιο προσπαθήστε λοιπόν να ασχοληθείτε περισσότερο με την περιοχή του ομφαλού σας και μην ξεχνάτε μετά το μπάνιο η συγκεκριμένη περιοχή, θέλει καλό σκούπισμα και απομάκρυνση της υγρασίας.

invitromagazine.gr

«Μια γυναίκα δεν μπορεί να στερηθεί τις ορμόνες της», πίστευαν με φανατισμό τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Εκτός από την πεποίθηση ότι οι ορμόνες ήταν ωφέλιμες, το θέμα ήταν και ιδεολογικό, και έτσι οι γυναίκες που βρίσκονταν στην εμμηνόπαυση υποβάλλονταν σχεδόν μαζικά σε ορμονική υποκατάσταση - σε εξωγενή, δηλαδή, χορήγηση ορμονών.

Στην πορεία, όμως, τα πράγματα αναθεωρούνται. Τα ευρήματα μεγάλων μελετών γίνονται πρωτοσέλιδα και εγείρουν ερωτήματα για τα οφέλη και τους κινδύνους της θεραπείας αυτής. Εσείς πρέπει, λοιπόν, να κάνετε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης; Η απάντηση δεν είναι ίδια για όλες τις γυναίκες. Τα δεδομένα των ερευνών μεταφράζονται αλλιώς σε κάθε περίπτωση. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η χρήση ορμονών δεν επαναφέρει τη γονιμότητα, δεν είναι ελιξίριο νεότητας. Έχει ενδείξεις και αντενδείξεις και κυρίως έχει χρονικούς περιορισμούς.

 Να πάρω ή να μην πάρω; 

Σε αυτό δεν υπάρχει μονολεκτική απάντηση. Κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή περίπτωση. Η απόφαση για το αν χρειάζεται να πάρετε ή όχι υποκατάστατα ορμονών πρέπει να λαμβάνεται μετά από διεξοδική συζήτηση με το γιατρό σας, ο οποίος:
* Θα λάβει υπόψη του το ιατρικό ατομικό και οικογενειακό ιστορικό σας.
* Θα αξιολογήσει τα ιατρικά δεδομένα που θα προκύψουν από τις απαραίτητες εξετάσεις στις οποίες θα σας έχει υποβάλει πριν.
* Θα εκτιμήσει την ένταση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης.
* Θα σας πληροφορήσει για όλα τα τελευταία δεδομένα.
* Θα σας ενημερώσει για τους πιθανούς κινδύνους και, αφού ζυγίσετε τα υπέρ και τα κατά, θα αποφασίσετε τελικά από κοινού για το αν θα υποβληθείτε ή όχι στη θεραπεία.

Να αποφεύγεται σε γυναίκες με:
Ατομικό ιστορικό γυναικολογικού καρκίνου (μαστού ή ενδομητρίου)
Σε αυτές τις γυναίκες, οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι δεν πρέπει να δίνεται θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, επειδή αυξάνεται ο κίνδυνος επανεμφάνισης της νόσου.

Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού
* Εδώ οι γνώμες των ειδικών διίστανται, εφόσον δεν υπάρχουν ακόμα ασφαλή συμπεράσματα για τη χρήση ορμονικής υποκατάστασης σε γυναίκες με ιστορικό καρκίνου του μαστού. Γενικότερα, θεωρείται ότι η ορμονική υποκατάσταση μπορεί να επιβαρύνει τις γυναίκες με προδιάθεση στον καρκίνο του μαστού, όταν μάλιστα η θεραπεία διαρκέσει για περισσότερο από 5 χρόνια.
* Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σημαντικό, πριν πάρει κανείς την απόφαση, να συγκρίνει το ρίσκο και το κέρδος: Αν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι ήπια, καλύτερα οι γυναίκες αυτές να μην υποβληθούν σε αυτού του είδους τη θεραπεία.
* Αν, παρ’ όλα αυτά, ακολουθήσουν θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, πρέπει να παρακολουθούνται πολύ στενά με μαστογραφίες και ενδοκολπικούς υπερήχους.

Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του πνεύμονα
Σύμφωνα με έρευνα του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα, αν και οι γυναίκες που παίρνουν υποκατάστατα ορμονών δεν διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του πνεύμονα, παρ’ όλα αυτά, αν τελικά εμφανίσουν τη νόσο, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου συγκριτικά με τις υπόλοιπες. Πρέπει, επίσης, να την αποφεύγουν και οι καπνίστριες με δεδομένο ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα, καθώς και αυξημένο κίνδυνο θρομβώσεων. Ούτως ή άλλως, εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης δεν πρέπει να καπνίζουν κατά τη διάρκειά της.

Nοσήματα του ήπατος (ηπατίτιδα, κίρρωση)
Επειδή τα οιστρογόνα μεταβολίζονται στο συκώτι, δεν ενδείκνυται σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν κάποιο ηπατικό πρόβλημα, γιατί επιβαρύνει την κατάστασή τους.

Iστορικό θρομβώσεων ή με συμπτώματα θρομβώσεων
Γιατί υπάρχει αυξημένος κίνδυνος θρομβώσεων.

Yψηλή χοληστερίνη
Τα οιστρογόνα αυξάνουν τη χοληστερίνη.

Χολολιθίαση
Καθώς αυξάνεται η χοληστερίνη εξαιτίας των οιστρογόνων, αυξάνεται και η πιθανότητα χολολιθίασης.

Πώς βοηθά
Προστατεύει από την οστεοπόρωση, καθώς περιορίζει την οστική απώλεια και μειώνει τον κίνδυνο οστεοπορωτικών καταγμάτων (βέβαια, εάν το πρόβλημα είναι μόνο η οστεοπόρωση, υπάρχουν άλλα φάρμακα που την αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά).
Αμβλύνει τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης (εξάψεις, εφιδρώσεις, ξηρότητα κόλπου, νευρικότητα). Τα συμπτώματα αυτά, χωρίς θεραπευτική παρέμβαση, διαρκούν συνήθως από 2-5 χρόνια και βιώνονται διαφορετικά από κάθε γυναίκα. Σε κάποιες τα συμπτώματα αυτά είναι πολύ έντονα και σε κάποιες άλλες σχεδόν ανεπαίσθητα.
Ελαττώνει την πιθανότητα εμφάνισης του Αλτσχάιμερ.

Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή και πόσο διαρκεί;

Πότε;
Στην εμμηνόπαυση
Για τις γυναίκες που ο γιατρός τους έχει αποφασίσει ότι μπορούν να υποβληθούν σε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, καλό είναι να ξεκινά μερικούς μήνες μετά την εμμηνόπαυση, ώστε να είναι σίγουρο ότι έχουν μπει σε αυτήν, και αφού ξεκινήσουν και τα πρώτα συμπτώματα. Δηλαδή, περίπου μετά από ένα εξάμηνο. Συνήθως, στις Ελληνίδες η εμμηνόπαυση ξεκινά νωρίτερα από τις άλλες Ευρωπαίες, περίπου στα 46 έως 55.

Στην πρόωρη εμμηνόπαυση
Υπάρχουν και οι γυναίκες οι οποίες έχουν πρόωρη εμμηνόπαυση, δηλαδή πριν από τα 40 τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως κρίνεται απαραίτητη η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης.

Στη χειρουργική εμμηνόπαυση
Εκτός από τη φυσική, υπάρχει και η «χειρουργική εμμηνόπαυση», η οποία προκαλείται όταν για λόγους υγείας έχει γίνει αφαίρεση των ωοθηκών σε νέες γυναίκες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μετά την επέμβαση, συνήθως συστήνεται η εν λόγω θεραπεία.

Πόσο;
Όταν η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης κρίνεται άκρως απαραίτητη, θα πρέπει να δίνεται στις μικρότερες δυνατές δοσολογίες και για το μικρότερο δυνατό διάστημα, το οποίο δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 5 χρόνια, γιατί μετά το πέρας αυτού του διαστήματος μπορεί να αυξήσει τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού.

Οι απαραίτητες εξετάσεις
Πριν
*Μαστογραφία
*Τεστ Παπανικολάου.
*Εξετάσεις ήπατος
*Τρίπλεξ
*Καρδιολογική αξιολόγηση
*Εξετάσεις αίματος.

Κατά τη διάρκεια
* Μαστογραφία
* Γυναικολογική κλινική εξέταση
*Υπέρηχος κάθε 6 μήνες για έλεγχο του πάχους του ενδομητρίου.

Eναλλακτικά
Εάν επιθυμείτε να αντιμετωπίσετε τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, αλλά δεν θέλετε να πάρετε οιστρογόνα, υπάρχει και η εναλλακτική λύση των φυτοοιστρογόνων.

Κίνδυνοι

Καρκίνος του μαστού
Μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού, όταν η θεραπεία διαρκέσει πάνω από 5 χρόνια και κυρίως αν δεν χορηγηθούν οιστρογόνα μαζί με προγεστερόνη. Ειδικά, σε γυναίκες που μπήκαν στην εμμηνόπαυση μετά τα 50 και πήραν θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης.

Καρκίνος του ενδομητρίου
Υπάρχει φόβος εμφάνισης καρκίνου του ενδομητρίου, ειδικά εάν δίνονται μόνο οιστρογόνα. Γι’ αυτό χορηγούνται πάντα οιστρογόνα μαζί με προγεστερόνη, εκτός από τις περιπτώσεις που έχει γίνει υστερεκτομή.

Καρκίνος των ωοθηκών
Η ορμονοθεραπεία μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών προειδοποιούν ερευνητές του Rigshospitalet του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης και επισημαίνουν ότι πρόκειται για έναν ακόμα παράγοντα κινδύνου που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

Καρδιαγγειακά
Επειδή η προγεστερόνη ευνοεί το σχηματισμό θρόμβων στο αίμα, είναι πιθανό να αυξήσει τα καρδιαγγειακά προβλήματα, προκαλώντας εμφράγματα και εγκεφαλικά. Σύμφωνα μάλιστα με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόριας Καρολίνας, μετά τη λήξη της ορμονοθεραπείας η αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων αρχίζει να υποχωρεί.

Το είδος των οιστρογόνων που θα πάρετε και ο τρόπος χορήγησής τους πρέπει να αποφασίζονται πάντα σε συνεννόηση με το γυναικολόγο σας.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον κ. Γιώργο Φαρμακίδη, διευθυντή της ΣΤ΄ Κλινικής στο Μαιευτήριο «Έλενα Βενιζέλου» και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο «Stony-Brook» της Νέας Υόρκης - vita.gr

Το διάστρεμμα αστραγάλου είναι η συχνότερη μορφή τραυματισμού αθλητών. Το στραμπούληγμα του αστραγάλου είναι η συχνότερη μορφή τραυματισμού αυτών που αθλούνται.

Όταν τρέχουμε, πηδούμε, αλλάζουμε κατεύθυνση ή κάνουμε περιστροφικές κινήσεις, ο αστράγαλος απορροφά σημαντικό μέρος των τρανταγμάτων. Μια ξαφνική κίνηση, ένα στραβοπάτημα, μια πτώση, μια αδέξια στροφή, μια σύγκρουση του ποδιού, μπορεί να μεταφέρει ένα ασυνήθιστα μεγάλο βάρος στον αστράγαλο. Σε μια ατυχή στιγμή (αναπάντεχο σκαλοπάτι, λακκούβα, ξαφνική ολισθηρότητα κλπ.), το πόδι μας μπορεί να γυρίσει απότομα με αποτέλεσμα να τραυματιστούν οι πλάγιοι σύνδεσμοι της ποδοκνημικής.

Διάστρεμμα λοιπόν ορίζεται η τραυματική ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της αρθρώσεως αλλά χωρίς κάταγμα στα οστά. Η λέξη διάστρεμμα είναι αρχαία ελληνική προερχόμενη από την λέξη διαστρέφω (δια + στρέφω = το διαστρεβλώνω, παραμορφώνω). Στην νεοελληνική καθομιλουμένη το διάστρεμμα αποκαλείται στραμπούληγμα (ιταλικής ετυμολογίας από το strambare και strangulare)και λανθασμένα μεταφράζεται στα λεξικά ως εξάρθρωση (βγάλσιμο).

Ποδοκνημική είναι η άρθρωση που σχηματίζεται μεταξύ της κνήμης και του αστραγάλου. Τα οστά συνδέονται μεταξύ τους και σταθεροποιούνται με ταινίες συνδετικού ιστού, οι οποίες αποκαλούνται σύνδεσμοι. Οι σύνδεσμοι καθοδηγούν τις κινήσεις των αρθρώσεων και δεν επιτρέπει μεγάλη απομάκρυνση των οστών μεταξύ τους. Οι σύνδεσμοι φυσιολογικά έχουν μεγάλη ελαστικότητα και όταν διαταθούν επανέρχονται στο φυσιολογικό τους μήκος , χωρίς προβλήματα. Όταν όμως λόγο μιας βίαιης κίνησης τα οστά απομακρυνθούν σημαντικά μεταξύ τους τότε οι σύνδεσμοι διατείνονται σημαντικά και είναι δυνατόν να κοπούν.

Η άρθρωση που παθαίνει πιο συχνά διάστρεμμα είναι ο αστράγαλος, από στραβοπάτημα με το έξω μέρος του πέλματος, που μπορεί να τεντώσει ή να σκίσει τους συνδέσμους που συγκρατούν την άρθρωση του αστραγάλου.

Μπορεί επίσης να πειραχτεί ο θύλακος που περιβάλλει την άρθρωση. Το διάστρεμμα προκαλεί επώδυνο πρήξιμο στην άρθρωση, που γίνεται πιο επώδυνο με την κίνηση. Ένα βαρύ διάστρεμμα μπορεί να μην ξεχωρίζει από ένα κάταγμα. Αν αμφιβάλλετε, αντιμετωπίστε το σαν κάταγμα.

Το αυξημένο σωματικό βάρος, η απουσία σωματικής άσκησης, ορισμένα σπορ όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο ή η καλαθόσφαιρα, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για στραμπούληγμα του αστραγάλου.
Επίσης η κακή επιλογή παπουτσιών είναι ακόμη ένας παράγοντας που συμβάλλει στην πρόκληση διαστρέμματος. Ορισμένα άτομα λόγω του ότι έχουν αδυναμία των μυών ή χαλαρούς συνδέσμους, παρουσιάζουν προδιάθεση στα διαστρέμματα του αστραγάλου.

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων θα εξαρτηθεί από το βαθμό βλάβης που έχουν υποστεί οι σύνδεσμοι της άρθρωσης όπως επίσης οι μυς και τα οστά της.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Πόνο
• Οίδημα (πρήξιμο)
• Αιμάτωμα
• Εκχύμωση
• Δυσκαμψία
• Χωλότητα (ο ασθενής δεν μπορεί να βαδίσει εύκολα)

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑΤΟΣ

Οι βασικές αρχές της αντιμετώπισης του στραμπουλήγματος του αστραγάλου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
1. Βοηθήστε τον τραυματία να καθίσει σε άνετη θέση και βάλτε στην άρθρωση κρύες κομπρέσες επί 30 λεπτά.
2. Τοποθέτηση πιεστικού επιδέσμου στον αστράγαλο και ακινητοποίηση της άρθρωσης. Φέρτε τον επίδεσμο από πάνω και γύρω από τον αστράγαλο. Συνεχίστε το δέσιμο με επίδεσμο σε σχήμα 8, με κάθε στροφή επιδέσμου να επικαλύπτει την προηγούμενη κατά τα 3/4 του πλάτους της.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της περίπτωσης, ο γιατρός θα αποφασίσει εάν ένας επίδεσμος είναι αρκετός ή εάν χρειάζεται γύψος, νάρθηκας ή χειρουργική αποκατάσταση.
3. Ανύψωση του ποδιού.
4. Ξεκούραση της άρθρωσης και ανάπαυση του ασθενούς.
5. Σταδιακά και προσεκτικά κατά την εξέλιξη της πάθησης, γίνονται ασκήσεις για την αύξηση της δύναμης και της κινητικότητας.

Προσοχή : κατά τις πρώτες 24 ώρες αποφύγετε τα ζεστά μπάνια , τις θερμαντικές αλοιφές και το οινόπνευμα επειδή είναι δυνατόν να προκαλέσουν αύξηση του οιδήματος.

Αν το οίδημα είναι έντονο και το πόδι πονάει όταν στέκεται ο τραυματίας όρθιος (ιδιαίτερα στο εσωτερικό του αστραγάλου) ή αν δυσκολεύεται να βαδίσει, είναι απαραίτητη η ακτινογραφία, γιατί μπορεί να πρόκειται για κάταγμα.

Η κατάλληλη αντιμετώπιση του διαστρέμματος του αστραγάλου, οδηγεί στη μείωση του πόνου, υποχώρηση της φλεγμονής και του οιδήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επιτυγχάνεται ίαση μετά από παρέλευση χρονικού διαστήματος 3 έως 8 εβδομάδων.

Στο κλασσικό διάστρεμμα, η ρήξη των έξω συνδέσμων, αντιμετωπίζεται διεθνώς από τους ορθοπαιδικούς με ένα διάστημα ακινητοποίησης και αποφόρτισης στην αρχή μετά από το οποίο ο ασθενής αρχίζει να πατάει σταδιακά το πόδι κάτω ενώ η ακινητοποίηση (συνήθως με γυψονάρθηκα) δίνει την θέση της στη σταθεροποίηση με κάποιο λειτουργικό νάρθηκα (π.χ. τύπου Aircast).

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου παρατηρούνται επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα στην ίδια άρθρωση. Στις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να προκληθεί χρόνια αστάθεια της άρθρωσης και προβλήματα στο περπάτημα ή κατά την άθληση.
Στους ασθενείς αυτούς πιθανόν να έχουν δημιουργηθεί μόνιμα προβλήματα στους συνδέσμους και να είναι αναγκαίο να υποβληθούν σε εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις για σταθεροποίηση των συνδέσμων και κατά συνέπεια της άρθρωσης.

Η πρόληψη του στραμπουλήγματος του αστραγάλου είναι σημαντική δεδομένου ότι ο τραυματισμός αυτός είναι από τους συχνότερους τόσο σε αυτούς που κάνουν σπορ όσο και στους υπόλοιπους.

Η ορθή επιλογή των παπουτσιών,
η προθέρμανση πριν από την άσκηση ή το σπορ,
η εφαρμογή στηρικτικών επιδέσμων στον αστράγαλο, μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην πρόληψη.
Παράλληλα όταν κάποιος τρέχει ή ασκείται σε ανώμαλο ή βρεγμένο έδαφος, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Το κρύωμα μετά από την άσκηση είναι καλό να συνοδεύεται με σειρά από παρατεταμένες, αργές κινήσεις τεντώματος.

Συνοπτικά θα τονίσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός των διαστρεμμάτων του αστραγάλου που είναι η συνηθέστερη μορφή τραυματισμού κατά την άθληση, είναι δυνατόν να προληφθούν. Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή μετά από τον αποκλεισμό της πιθανότητας κατάγματος, επιτρέπει στις πλείστες περιπτώσεις, πλήρη αποκατάσταση.

Βιβλιογραφία:
American Academy of Orthopedic Surgeons Annals of Emergency Medicine
British Journal of Sports Medicine Ρ1352004
Η φυσικοθεραπεία, το Bowtech και η Χειροπρακτική μπορούν επίσης να σας βοηθησουν.

enallaktikidrasi.com